Από το μυαλό ξεκινούν όλες οι αλλαγές στη ζωή μας.

Της Στεύης Τσούτση.

Δεν είναι Δευτέρα. Δεν είναι τα γενέθλια, η γιορτή σου, κάποια επέτειος ή δεν ξέρω και γω τι άλλο σημαντικό. Είναι μια απλή μέρα σαν όλες τις άλλες. Ο ήλιος ξημέρωσε από την ανατολή κι αν όλα πάνε καλά και δε σου πέσει στο κεφάλι, θα δύσει από τη δύση. Όλα ίδια.Εκτός από σένα. Σηκώνεσαι αποφασιστικά από το κρεβάτι ύστερα από ένα όνειρο που κάποιος κυνηγά να σε δείρει. Ίσως νάναι και συμβολικό σκέφτεσαι. Κυνηγούν να σε δείρουν όλα εκείνα τα όνειρα που δεν τόλμησες να κάνεις πράξη. Μπορεί πάλι να φταίει εκείνη η ταινία δράσης που έβλεπες το προηγούμενο βράδυ. Σε κάθε περίπτωση, το όνειρο είναι ένας ακόμη παρακινητικός παράγοντας για όσα έχεις σκοπό να κάνεις. Στέκεσαι μπροστά στον καθρέφτη. Τον μετράς και σε μετράει. Κι ανάμεσά σας υπάρχουν μόνο αλήθειες.

Πάντα έτσι ήταν οι σχέσεις σας. Αμακιγιάριστες και ειλικρινείς. Κι ας μην το χώνεψες ποτέ απόλυτα. Τουλάχιστον τον εκτίμησες. Γιατί σε εποχές που οι άλλοι σου χάιδευαν τα αυτιά, αυτός σου βροντοφώναζε να μην επαναπαύεσαι στα λόγια τους. Σου χτυπούσε κατάμουτρα όλες εκείνες τις γωνίες που εσύ ήθελες να στρογγυλεύεις για να μη σε πληγώνουν.Και κάπως έτσι κέρδισε την εκτίμησή σου. Γι’αυτό και τώρα, τούτη τη μέρα που τη νιώθεις τόσο σημαντική, μαζί του τα συζητάς. Δε χαμηλώνεις το βλέμμα. Μόνο αποφασιστικά κοιτάς κατά το μέρος του. Κι είναι ίσως από τις λίγες φορές που δεν αντιδράς σε ό,τι σου λέει. Τα ίδια λες κι εσύ. Ευθυγραμμίστηκαν άραγε οι πλανήτες; Λοξοδρόμησε κανείς κι έχετε τούτη τη σύμπνοια; Κανείς δεν ξέρει κι ούτε θα μάθει και ποτέ.

Γιατί αυτό το σημερινό κι ότι ακολουθήσει θα είναι το μυστικό σας.Αποφάσισα να αλλάξω, του λες.Καιρός ήταν, σου απαντάει με εκείνο το μόνιμο ειρωνικό υφάκι που πάντα σε ενοχλούσε. Σήμερα όμως δε σε ενοχλεί τίποτα. Ούτε αυτός ούτε τίποτα άλλο. Σήμερα νιώθεις να φυσά πάνω σου ο αέρας της αλλαγής. Εκείνης της αλλαγής που τεμπέλα και βολεψάκιας από τη φύση σου δεν την άφηνες να γίνει. Μόνο που τώρα τη θέλεις. Νιώθεις κάθε σου μυ να την αποζητά και δε θα σου χαλάσεις χατήρι. Θα της δώσεις το χρόνο της να σε φτιάξει όπως θέλεις. Θα της δώσεις την ευκαιρία της. Όλα σου είναι έτοιμα γι’αυτήν. Μα κυρίως το μυαλό, γιατί από εκεί ξεκινούν όλες οι αλλαγές. Αυτό μας φρενάρει, αυτό μας πάει μπροστά. Αυτό μας κολλάει κι αυτό μας δίνει το σκούντημα που έχουμε τόσο ανάγκη για να κάνουμε πέντε πράγματα που αγαπάμε και δεν τολμάμε, πράξη.

Έτσι κι εσύ, σήμερα που το μυαλό σου έδωσε επιτέλους την άδεια, ξεκινάς την αλλαγή σου. Με σύμμαχο κι όχι εχθρό τον καθρέφτη, του δωματίου σου μα κυρίως της ψυχής σου. Και δε φοβάσαι. Κανένας φόβος άλλωστε δεν αρμόζει όταν παλεύουμε να φτιάξουμε τη ζωή μα κυρίως εμάς, όπως ονειρευόμαστε. Μόνο πίστη και δύναμη, αφοσίωση και στόχο. Κι εσύ έχεις από όλα…Προχώρα λοιπόν.