Το γράμμα που άφησε αυτός ο μπαμπάς για την κόρη του αφού πέθανε θα κρατήσει την αγάπη ζωντανή για πάντα.

“Πάντα να φιλάτε τα παιδιά σας για καληνύχτα, ακόμα κι αν έχουν αποκοιμηθεί.” ~H. Jackson Brown, Jr.

Η Michelle μοιράζεται την πιο συγκινητική ιστορία για την αγάπη ανάμεσα σε ένα πατέρα και την κόρη του…

“Όταν ήμουν μικρή, είχαμε μια παράδοση με τον μπαμπά μου. Με έβαζε για ύπνο διαβάζοντάς μου ιστορίες, με φίλαγε στη μύτη, μου γαργαλούσε το στόμα και ψιθύριζε στο αυτό μου τα πιο γλυκά λόγια: “Michelle, από όλα τα μικρά κοριτσάκια σε όλο τον κόσμο… ” έκανε μια παύση κι εγώ ανυπομονούσα.

“Ναι, μπαμπάκα;”

“Πώς σταθήκαμε τόσο τυχεροί εγώ και η μαμά σου να αποκτήσουμε εσένα…”

Και πριν προλάβει να τελειώσει, εγώ έλεγα, “Έχετε εμένα!”

Κι ύστερα συνέχιζε, “Το καλύτερο κοριτσάκι στον κόσμο και σε έχουμε εμείς!”

“Έχετε εμένα!” φώναζα και χειροκροτούσα.

“Ναι, εσένα, Michelle, κι είμαστε πολύ τυχεροί.” Και τελείωνε δίνοντάς μου μια αγκαλιά κι ένα φιλί στο μέτωπο.

Τα χρόνια περνούσαν και ο μπαμπάς μου δεν έχανε ούτε ένα βράδυ, αν και υπήρξαν εποχές που πίστευα ότι θα έπρεπε να αφήσει την παράδοσή μας. Ένα βράδυ που η ομάδα μου στο μπάσκετ είχε ηττηθεί, ήρθε στο δωμάτιό μου.

“Michelle, από όλους τους παίκτες μπάσκετ σε όλο τον κόσμο,” έκανε τη γνωστή παύση του.

“Ναι, μπαμπάκα;” είπα εγώ κοιτώντας το πάτωμα.

“Πώς σταθήκαμε εγώ και η μαμά σου να έχουμε την καλύτερη;”

“Δεν την έχετε.”

“Φυσικά και την έχουμε, Michelle. Έχουμε εσένα.”

“Μα, μπαμπά… ”

“Ναι, εσένα, Michelle, κι είμαστε τόσο τυχεροί,” χαμογέλασε και κολλήσαμε τα χέρια μας, με αγκάλιασε και με φίλησε στο μέτωπο.

Πίστευα ότι η ιεροτελεστία θα σταματούσε όταν γινόμουν έφηβη, αλλά δεν έπαψε ούτε τότε.

“Michelle, από όλους τους εφήβους στον κόσμο…” έκανε μια παύση.

“Μπαμπά, έχω μεγαλώσει πολύ γι’αυτό,” μουρμουρούσα.

“Πώς σταθήκαμε εγώ και η μαμά σου τόσο τυχεροί να έχουμε την καλύτερη;”

“Έλα τώρα, μπαμπά,” γκρίνιαζα.

“Έχουμε εσένα, Michelle,κι είμαστε τόσο τυχεροί.” Και φυσικά, αγκαλιά, φιλί και όλα αυτά που πλέον τα ντρεπόμουν.

Μετά το κολλέγιο, αρραβωνιάστηκα κι ο μπαμπάς δεν έχανε ούτε ένα βράδυ να μην με πάρει τηλέφωνο ή να αφήσει ένα μήνυμα, υπενθυμίζοντάς μου πόσο πολύτιμη ήμουν για εκείνον. Αναρωτιόμουν αν θα συνέχιζε να το κάνει όταν θα παντρευόμουν. Αλλά δεν το έκανε.

Τα τηλεφωνήματα που είχα τόσο δεδομένα όλη τη ζωή μου τέλειωσαν όταν πέθανε από καρκίνο μερικές εβδομάδες πριν τον γάμο μου.

Μου έλειπε απίστευτα που δεν θα περνούσα εκείνη τη μέρα μαζί του. Στεκόμουν πίσω από την άσπρη εκκλησία και ο αδερφός μου με κρατούσε. Περίμενα τον γάμο να αρχίσει. Και πριν αρχίσουμε να βαδίζουμε στο διάδρομο, ο αδερφός μου έβαλε στην τσέπη μου μια λευκή πετσέτα τυλιγμένη με ροζ κορδέλα. Και μέσα ήταν εκείνες οι λέξεις:

Από όλες τις πολύτιμες γυναίκες στον κόσμο, πώς κατάφερε ο Mark να σταθεί τόσο τυχερός και να παντρευτεί την καλύτερη; Παντρεύτηκε εσένα, Michelle, κι είναι τόσο τυχερός! Είμαι πολύ περήφανος για σένα, κοριτσάκι μου.

Με αγάπη,

Ο μπαμπάς

Κι έτσι, από όλους τους μπαμπάδες του κόσμου, αναρωτιέμαι, πώς στάθηκα τόσο τυχερή να έχω αυτόν;”