Την αγάπη που δεν πήρες από τη μητέρα σου θα την αναζητάς πάντα και παντού

Δυστυχώς, στην πατρίδα του σκακιού της ζωής θα είσαι πάντα μόνιμα χαμένος.

Μια τράπουλα σημαδεμένη. Μια κακή ζαριά της τύχης.

Θα την αναζητάς με έναν τόσο έντονο, άσβεστο και διακαή πόθο και σε αυτήν, ίσως και στην άλλη ζωή.

Τόση θα είναι η ανάγκη σου να αγαπηθείς και να γίνεις αποδεκτός. Τόσος ο καημός σου…

Θα προέρχεται από τα έγκατα, από τα βάθη της ψυχής σου, θα σε κατακλύζει σε τέτοιο βαθμό αυτή σου η ανάγκη, που θα ξεφεύγει από τον έλεγχό σου.

Θα την αναζητάς είτε στην ‘καθαρή΄ της μορφή, στην αγάπη π.χ. ενός εpωτικού συντρόφου, που όμως δυστυχώς μόνο σε πραγματική αγάπη δεν θα προσομοιάζει. Θα είναι έντονα κατακλυσμική, εξαρτητική. Θα σου είναι ανέφικτο να συσχετιστείς οριοθετημένα.

Θα κολλάς, θα εφάπτεσαι, και θα προσπαθείς συνεχώς να εισχωρήσεις στο ‘είναι’ του άλλου ατόμου. Για να νιώσεις έστω και για μια στιγμή, έστω και για ένα δευτερόλεπτο, την ολότητα της πλήρους αποδοχής και της ανιδιοτελούς αγάπης.

Όμως, σύντομα θα απογοητευτείς, καθώς κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να σε αγαπήσει με τον τρόπο που ζητάς. Ο έpωτας, άλλωστε είναι εν τη γένεσή του εγωιστικός.

Θα την αναζητάς διακαώς και στην πιο ‘συγκαλυμμένη’ της μορφή. Θα την αναζητάς με έναν πιο ενστικτώδη, πρώιμο τρόπο. Θα την αναζητάς και θα προσπαθείς να την κατευνάσεις μέσα από το υπέρμετρο φαγητό, το ποτό, τα ναρκωτικά, το σεξ χωρίς αναστολές…

Θα την αναζητάς ιδωμένη και πάλι μέσα από την εθιστική, υπερβολικά εξαρτητική της μορφή, που θα υποκαθιστά τον ρόλο της μητέρας-τροφού που ποτέ δεν γεύτηκες, που ποτέ δεν χόρτασες, ως ήθελες τουλάχιστον.

Θα προσπαθείς ίσως ακόμα και μέσα από την προσήλωση, την αφομοίωση και την άκριτη ενσωμάτωση σε κάποια ομάδα να εκμαιεύσεις την πολυπόθητη, ακριβοθώρητη αγάπη που αναζητάς. Ομάδα οποιοδήποτε περιεχομένου, οποιασδήποτε ιδεολογίας, ακόμα και θρησκευτική.

Μόνιμα διψασμένος, μόνιμα πεινασμένος λοιπόν από αγάπη. Μια παρτίδα χαμένη. Οι τίτλοι του τέλους πέφτουν για εσένα χωρίς το πολυπόθητο ‘ happy ending ‘, μια κάθαρση που δεν επέρχεται και ένα δίκαιο που δεν υποκαθίσταται.

Ο μόνος τρόπος αντιστροφής αυτού του μονοπατιού είναι μέσα από την παρατήρηση, την επίγνωση και την ανάλυση του ίδιου σου του εαυτού. Εγώ άλλο μονοπάτι δεν γνωρίζω.

Δεν υπάρχουν άλλωστε έτοιμα μονοπάτια, τα μονοπάτια φτιάχνονται με το πολύ περπάτημα…