Τη στιγμή που θα θεωρήσεις κάποιον δεδομένο, είναι η στιγμή που θα τον χάσεις..

Γράφει η Μαρίνα Κρητικού

Πολλές φορές τείνουμε να θεωρούμε δεδομένα και αυτονόητα κάποια πράγματα στις μεταξύ μας σχέσεις. Ειδικά αν γνωριζόμαστε με το άλλο άτομο πολλά χρόνια, τότε πιστεύουμε ότι είναι δεδομένο ότι θα είναι εκεί για εμάς όποτε και όταν τον χρειαστούμε.

Οι σχέσεις μας με τα άτομα που είναι καιρό στη ζωή μας μπορεί κάποιες στιγμές να φτάσουν σε αδιέξοδο και να γίνουν πολύ προβλέψιμες, έως και μονότονες και βαρετές.

Τι μπορεί να ευθύνεται για την παραπάνω πραγματικότητα; Πολύ συνηθισμένο μοτίβο, είναι ότι όταν νιώσουμε ασφάλεια κοντά σε κάποιο άτομο, συχνά μοιάζει να παραιτούμαστε και να αφήνουμε την σχέση μας μαζί του “στον αυτόματο πιλότο”. Αυτό όμως τι κόστος μπορεί να έχει και πώς μας επηρεάζει; Συνήθως, μόλις θεωρήσουμε τον άλλον δεδομένο έχει αρχίσει και η αντίστροφη μέτρηση της σχέσης.

Μόλις νιώσουμε ασφάλεια και σιγουριά, σαν να παύουμε να προσπαθούμε για να χτίσουμε τη σχέση μας με το άλλο άτομο. Σαν υπνωτισμένοι, πιστεύουμε ότι εφόσον είμαστε καλά στο τώρα, θα συνεχίσουμε χωρίς πολύ κόπο, να είμαστε καλά και για τα επόμενα χρόνια. Αυτό όμως έχει ως αποτέλεσμα να κλεινόμαστε στον εαυτό μας και να παραμερίζουμε ίσως τις ανάγκες τόσο του άλλου, όσο και της σχέσης.

Αμέσως μετά πέφτουμε στην παγίδα του να πιστεύουμε ότι θα πρέπει ο άνθρωπος μας, που τον ξέρουμε και μας ξέρει τόσο καλά, να κατανοήσει και κάποιες φορές ίσως και να μαντέψει αυτό που έχουμε ανάγκη και φυσικά να σπεύσει να το ικανοποιήσει.

Το θεωρούμε τόσο δεδομένο και αυτονόητο που απογοητευόμαστε πολύ όταν αυτό δεν συμβαίνει και αναλωνόμαστε σε γκρίνιες και θυμό για θέματα τέτοια, ξεχνώντας να δουλέψουμε πιο ουσιαστικά ζητήματα της σχέσης, που έμειναν στην άκρη επειδή ακριβώς θεωρήσαμε τον άλλον δεδομένο. Τι συμβαίνει τελικά; Η σχέση φθείρεται καθημερινά και στο τέλος απομακρυνόμαστε τόσο πολύ που καταλήγουμε ίσως σχεδόν να μην γνωρίζουμε ο ένας τον άλλον.

Πόσο πιο βοηθητικό θα ήταν αν μπορούσαμε να το προλάβουμε όλο αυτό και να μην εξελιχθεί καταλήγοντας σε ρήξη. Για να γίνει όμως κάτι τέτοιο, πρέπει να είμαστε σε επαφή με το τώρα και αυτό που μας συμβαίνει. Συνήθως τα άγχη και οι δυσκολίες της καθημερινότητας μας κάνουν να είμαστε είτε στο παρελθόν (τι έγινε χτες, τι κάναμε λάθος κλπ), είτε στο μέλλον οργανώνοντας τις υποχρεώσεις μας.

Όλο αυτό όμως, μας στερεί το τώρα και την δυνατότητα να παρατηρούμε τι ακριβώς συμβαίνει και να το καταλαβαίνουμε εγκαίρως. Συνεπώς ας σταματήσουμε να έχουμε δεδομένα και αυτονόητα στις μεταξύ μας σχέσεις και ας υπενθυμίζουμε στον εαυτό μας ότι οι σχέσεις θέλουν δουλειά για να ανθίσουν.