Εσύ τι δε θα άλλαζες αν γυρνούσες το χρόνο πίσω;

Της Στεύης Τσούτση.

Αν μπορούσα να γυρίσω το χρόνο πίσω… Μέσα στα ζόρια που φέρνει η ζωή, αυτή εδώ η φράση είναι που ακούγεται συχνά. Ίσως γιατί ο άνθρωπος πιστεύει στη δεύτερη ευκαιρία. Πιστεύει πως το “πάθημα” του γίνεται μάθημα κι έτσι στο ενδεχόμενο “πισωγυρίσματος” θα μπορέσει αυτή τη φορά να ανταποκριθεί αλλιώς.

Είναι στιγμές που κι εγώ το σκέφτομαι. Πως θα ήταν άραγε η ζωή μου αν… Αν μπορούσα να αλλάξω τις επιλογές μου. Αν μπορούσα να διορθώσω λάθη ή να χαλάσω τα σωστά. Αν μπορούσα να γυρίσω το χρόνο πίσω, θα γινόμουν πιο επιφυλακτική με τους ανθρώπους. Θα επέλεγα να μη δίνομαι τόσο εύκολα, να μην εμπιστεύομαι, να μην αδειάζω αισθήματα για να τους τα χαρίσω. Αν μπορούσα να γυρίσω το χρόνο πίσω θα δινόμουν στους ανθρώπους, θα εμπιστευόμουν, θα μοιραζόμουν τα αισθήματα μου. Αν μπορούσα να γυρίσω το χρόνο πίσω, θα άλλαζα εκείνους τους έpωτες που βγήκαν σκάρτοι.

Ίσως έτσι να άδειαζα και το κορμί από τις πληγές που άφησαν. Αν μπορουσα να γυρίσω το χρόνο πίσω θα αφηνόμουν στη δίνη του έpωτα κι ας ήξερα πως θα μου βγει και σε κακό.Αν γυρνούσα το χρόνο πίσω… Αν… Αν…Πολλά λέω θα άλλαζα. Μα στην ουσία δε θα άλλαζα τίποτα. Προχωράμε στη ζωή κι ολοένα αποφασίζουμε. Κάθε στιγμή μας και μια απόφαση. Άλλοτε μικρή κι άλλοτε μεγάλη.

Μα πάντα απόφαση. Αυτή μας διαμορφώνει, αυτή μας οδηγεί. Και φτάνουμε τη ζωή μας κάπου. Καλά, κακά, κανείς δεν ξέρει. Είναι που πάντα στο τέλος κάνει κανείς ταμείο. Είναι που στο τέλος κρίνει το αποτέλεσμα. Κι εκεί κρίνεται κι ο ίδιος. Τελικά σωστή απόφαση ή λάθος; Αλλά ποια απόφαση είναι σωστή; Ποιος μπορεί με βεβαιότητα να κρίνει; Ποιος ξέρει με σιγουριά να δηλώσει πως αυτό που σήμερα φαίνεται κακό, αύριο δε θα είναι ιδανικό;Εκπλήξεις γεμάτη η ζωή, μας αφήνει να ψαχνόμαστε. Και να πηγαίνουμε. Πάντα μπροστά. Ποτέ πίσω.

Από τη μία, λοιπόν, σκέφτομαι τι θα άλλαζα αν γυρνούσα πίσω το χρόνο. Κι από την άλλη βρίσκω πόσα πολλά Δε θα άλλαζα. Και δεν είναι όλα σωστά. Υπάρχουν και λάθη στη λίστα. Λάθη που στην πορεία τα συνήθισα, τα πόνεσα, τα αγάπησα. Λάθη που ήταν δικά μου κι έγιναν κομμάτι μου. Και τώρα, στο ταμείο, λέω πως δεν τα μετανιώνω. Γιατί όσα επιλέγουμε να ζήσουμε, μας διαμορφώνουν.

Γίνονται εμείς. Τελικά κι ας ακούγεται τρελό, αποφασίζω πως αν μπορούσα να γυρίσω το χρόνο πίσω, θα έκανα μόνο το αυτονόητο. Θα κέρδιζα λίγο χρόνο παραπάνω. Χρόνο για αυτούς κι αυτά που αγαπάω, χρόνο για μένα. Μα το κυριότερο; Χρόνο δίχως αμφιβολίες κι αν… Χρόνο για ζωή…Εσύ; Τι θα άλλαζες αν γυρνούσες το χρόνο πίσω; Και το κυριότερο, τι ΔΕ θα άλλαζες;