Η σιωπή μέσα από τα μάτια της Κικής Δημουλά

Πολλές φορές ερχόμαστε αντιμέτωποι με καταστάσεις που δεν ξέρουμε τι να κάνουμε. Και το κυριότερο δεν ξέρουμε τι να πούμε. Για αυτό επιλέγουμε τη σιωπή. Η σιωπή όμως είναι βασανιστική. Φαινομενικά μας βγάζει από τη δύσκολη θέση ή φαίνεται να λύνει το πρόβλημα, στην πραγματικότητα όμως χειροτερεύει την κατάσταση.

Το να πούμε κάτι, έστω και μία λέξη μπορεί να συμβάλλει σε ένα θετικό αποτέλεσμα. Θα πρέπει να μιλάμε με το σύντροφό μας και να μη βυθιζόμαστε στη σιωπή. Οι λέξεις μπορεί να μας απομακρύνουν αλλά μπορεί και να μας ενώσουν. Στο τελευταίο πρέπει να ελπίζουμε. Γιατί οι λέξεις έχουν μία δύναμη μαγική πολλές φορές. Μπορούν να νικήσουν τη σιωπή και να μας ελευθερώσουν. Όλες οι λέξεις, ακόμα και οι πιο μικρές και ασήμαντες.

Το ποίημα της Κικής Δημουλά μας μιλάει για τη σιωπή και τη δύναμη των λέξεων και μας συγκινεί:

Μίλα Πὲς κάτι, ὁτιδήποτε. Μόνο μὴ στέκεις σὰν ἀτσάλινη ἀπουσία. Διάλεξε ἔστω κάποια λέξη, ποὺ νὰ σὲ δένει πιὸ σφιχτὰ μὲ τὴν ἀοριστία. Πές: «ἄδικα», «δέντρο», «γυμνό».

Πές: «θὰ δοῦμε», «ἀστάθμητο», «βάρος». Ὑπάρχουν τόσες λέξεις ποὺ ὀνειρεύονται μιὰ σύντομη, ἄδετη, ζωὴ μὲ τὴ φωνή σου. Μίλα. Ἔχουμε τόση θάλασσα μπροστά μας. Ἐκεῖ ποὺ τελειώνουμε ἐμεῖς ἀρχίζει ἡ θάλασσα. Πὲς κάτι. Πὲς «κῦμα», ποὺ δὲν στέκεται. Πὲς «βάρκα», ποὺ βουλιάζει ἂν τὴν παραφορτώσεις μὲ προθέσεις. Πὲς «στιγμή», ποὺ φωνάζει βοήθεια ὅτι πνίγεται, μὴν τὴ σῴζεις, πὲς «δὲν ἄκουσα».

Μίλα. Οἱ λέξεις ἔχουν ἔχθρες μεταξύ τους, ἔχουν τοὺς ἀνταγωνισμούς: ἂν κάποια ἀπ᾿ αὐτὲς σὲ αἰχμαλωτίσει, σ᾿ ἐλευθερώνει ἄλλη. Τράβα μία λέξη ἀπ᾿ τὴ νύχτα στὴν τύχη. Ὁλόκληρη νύχτα στὴν τύχη. Μὴ λὲς «ὁλόκληρη», πὲς «ἐλάχιστη», ποὺ σ᾿ ἀφήνει νὰ φύγεις. Ἐλάχιστη αἴσθηση, λύπη ὁλόκληρη δική μου. Ὁλόκληρη νύχτα. Μίλα. Πὲς «ἀστέρι», ποὺ σβήνει. Δὲν λιγοστεύει ἡ σιωπὴ μὲ μιὰ λέξη. Πὲς «πέτρα», ποὺ εἶναι ἄσπαστη λέξη. Ἔτσι, ἴσα ἴσα, νὰ βάλω ἕναν τίτλο σ᾿ αὐτὴ τὴ βόλτα τὴν παραθαλάσσια.

Κική Δημουλά, Η περιφραστική πέτρα.