Σε βολεμένες ζωές, δεν χτίστηκε ποτέ η ευτυχία.

Γράφει η Λία Ευαγγελίδου

Πόση οργή, πόση θλίψη έχω μέσα μου βλέποντας γύρω μου ανθρώπους σε βολεμένες πραγματικότητες.
Είτε γιατί φοβήθηκαν να ρισκάρουν γι’ αυτό που γουστάρουν, είτε γιατί η εικόνα τους προς τα έξω ήταν πιο σημαντική από τα θέλω τους, είτε γιατί η γνώμη του κόσμου είχε μεγαλύτερη σημασία από τους ίδιους.

Μόνο που ο κόσμος είτε κάνεις είτε όχι πάντα θα λέει. Οπότε είναι άδικο να ζεις μια ζωή μίζερη, ανέραστη, ανιαρή και να δικαιολογείς την ύπαρξη σου, να φυτοζωείς και όλα αυτά για τα πρέπει των άλλων .
Μια φορά ζούμε ξυπνήστε. Ο,τι μπορεί να μας χαρίσει ευτυχία το κυνηγάμε δεν το πετάμε.

Δώστε αξία στο χρόνο που έχετε στη διάθεση σας. Αγάπες που χάθηκαν λόγω εγωισμού, λέξεις που δεν ειπώθηκαν από πείσμα, όνειρα που δεν πραγματοποιήθηκαν λόγω φόβου και κρύφτηκαν πίσω από την δειλία. Ανείπωτα λόγια, σιωπές, ατελείωτες σιωπές.

Μιλάτε στους ανθρώπους που αγαπάτε.

Παλέψτε γι αυτό που θέλετε, γι αυτό που θέλει η καρδιά σας.

Κάνετε κάτι για εσάς. Πείτε ότι νιώθετε στους ανθρώπους πριν γίνουν φωτογραφίες.

Να τα ξοδεύετε τα σ’αγαπώ σας, τα μου λείπεις, τα σε χρειάζομαι στον άνθρωπο σας.
Γιατί να υπάρχουν τόσα αν στη ζωή μας, αν το είχα κάνει αυτό, αν το είχα κάνει εκείνο και πάει λέγοντας.

Ρισκάρετε να κάνετε αυτό που θέλετε είτε κερδίσετε είτε όχι.
Μια γ@μημένη ζωή την έχουμε και δεν ξέρουμε πότε θα τελειώσει.
Το ρίσκο είναι καλύτερο από αναπάντητα ερωτήματα.
Στην τελική αν χάσεις θα μάθεις κι αν κερδίσεις θα είσαι ευτυχισμένος.

Δεν υπάρχει δεν μπορώ αλλά δεν θέλω. Κι αν θέλουμε όλα τα μπορούμε.

Να θυμάστε.

Όποιον θέλει οι μοίρες τον οδηγούν όποιον δεν θέλει τον σέρνουν.

Μικρή η ζωή για να την ζούμε μόνο με τα πρέπει. Ας βάλουμε μπροστά τα θέλω, αυτά έχουν σημασία και τότε θα βρεθεί λύση και για τα πρέπει.