Πρέπει, σου λέω, ν’ ανήκετε στον ίδιο κόσμο

Γράφει η Ευλαμπία Τσιρέλη

Πρέπει, σου λέω, ν’ ανήκετε στον ίδιο κόσμο

Μην τραβάει ο ένας τον άλλον στον κόσμο τον δικό του
και τον ξεσπιτώνει.

Γιατί ο νόστος του εαυτού,
Ο νόστος της αλήθειας σου,
Είναι πολύ επικίνδυνο πράγμα.

Διαλύει σχέσεις και σπίτια και οικογένειες.

Να διαλέγετε συντρόφους του ίδιου κόσμου.
Να συνεννοείστε με τα μάτια.
Να τελειώνει ο ένας τη φράση του άλλου.

Η αγκαλιά και το φιλί να έχουν διάρκεια.
Τα δέρματα κι οι μυρωδιές να ταιριάζουν.

Να υπάρχουν κοινές αγάπες.
Βαθιές. Πνευματικές. Ουσιαστικές.

Να νιώθετε ότι ήσασταν μαζί από πάντοτε.
Να είναι ο ένας η παιδική ηλικία του άλλου.

Ο πρώτος εφηβικός έpωτας.
Ο σπουδαιότερος κι αιώνιος εpαστής.

Και η σιωπή… το πιο σημαντικό.
Να μιλάτε με τη σιωπή.