Πώς μοιάζει η αγάπη μετά από 10 χρόνια γάμου; Μετά από 20;

Πολύς λόγος γίνεται για την αγάπη. Πολλές και μεγάλες οι προσδοκίες που έχουμε από την αγάπη. Και όλοι βέβαια αναρωτιόμαστε αν κρατάει για πάντα. Δεν ξέρω αν κρατάει για πάντα, δεν ξέρω πόσο αντέχει στο χρόνο και στη φθορά.

Διάβασα τις προάλλες ένα άρθρο του Tony Posnanski, ο οποίος περιγράφει με δικά του λόγια πώς είναι η αγάπη μετά από 10 χρόνια γάμου….και θα ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας.

Η ιστορία του νομίζω ότι περιγράφει απολύτως την πραγματική έννοια της αγάπης και πώς αυτή μπορεί να μοιάζει μετά από δέκα ή είκοσι χρόνια γάμου…

Λέει λοιπόν ο Tony Posnanski:

«Ο μπαμπάς μου δεν είναι το πιο ρομαντικό άτομο στον κόσμο. Στην πραγματικότητα, δεν νομίζω ότι έχει κάνει ποτέ κάτι ρομαντικό για τη μαμά μου. Δεν τον έχω δει ποτέ να αγοράσει στη μαμά μου λουλούδια ή να την πάρει και να φύγουν σε ταξίδι. Έχω δει όμως με τα ίδια μου τα μάτια να διαφωνούν για την πολιτική και να πηγαίνουν μαζί στην αγορά για ψώνια.

Όταν ήμουν περίπου 11 χρονών, η μαμά μου έπαθε δηλητηρίαση από κάτι που έφαγε. Δεν αισθανόταν καλά κι έτσι πήρε άδεια από τη δουλειά της. Το ίδιο έκανε κι ο πατέρας μου. Θυμάμαι όταν γύρισα από το σχολείο εκείνη την ημέρα, άκουσα θορύβους από το μπάνιο.Έτρεξα αμέσως προς τα εκεί κι είδα τη μαμά μου σκυμμένη πάνω από τον εμετό στην τουαλέτα. Είδα επίσης τον πατέρα μου από πάνω της, να της κρατάει τα μαλλιά πίσω. Είπα κάτι εντελώς αυθόρμητα, που μόνο ένα παιδί 11 χρονών θα μπορούσε να εκστομίσει:

«Αυτό είναι αηδία!»

«Αυτό είναι αγάπη» …απάντησε ο μπαμπάς μου.

Ο μπαμπάς μου θα έκανε τα πάντα για τη μαμά μου. Αν εκείνη ήθελε λουλούδια θα της έπαιρνε. Αν ήθελε να πάει ένα ταξίδι, εκείνος θα της πρότεινε δεκάδες προορισμούς. Κάθε φορά που χρειαζόταν ή επιθυμούσε κάτι, ήταν πάντα εκεί για εκείνη.

Είναι ρομαντικός; Βασικά όχι και τόσο.Αγαπάει τη μαμά μου; Απολύτως.

Γνώρισα τη γυναίκα μου το 2000. Θα σας πω ότι μέσα σε πέντε λεπτά που της μίλησα, ήξερα ότι θα περάσω το υπόλοιπο της ζωής μου μαζί της.

Στο πρώτο μας ραντεβού προσπάθησα να την εντυπωσιάσω. Ήταν τα γενέθλιά της κι έτσι της  αγόρασα μερικά λουλούδια και λίγα αρωματικά κεριά. Ήξερα ότι οι γυναίκες τρελαίνονται με τα κεριά κι έτσι ήθελα πραγματικά να την εντυπωσιάσω. Πήγαμε σε ένα ωραίο ιταλικό εστιατόριο και στη συνέχεια να δούμε μια ταινία.

Στο δεύτερο ραντεβού μας, της αγόρασα ένα αρκουδάκι και κάποιες καραμέλες. Ήθελα πάλι να την εντυπωσιάσω. Ήταν ρομαντικό; Τόσο όσο θα μπορούσε να είναι. Πήγαμε στο κέντρο της πόλης και περπατήσαμε. Κρατιόμασταν χερi – χέρι και δώσαμε το πρώτο μας φιλί εκεί.

Στο τρίτο ραντεβού μας θα πηγαίναμε σε ένα πολύ ωραίο εστιατόριο. Την ώρα που ήμασταν στο αυτοκίνητο, η γυναίκα μου δεν αισθανόταν καλά. Ούρλιαζε και μου είπε να σταματήσουμε αμέσως. Βγήκε από το αυτοκίνητο τρέχοντας.

Έτρεξα πίσω της κι εκείνη έκανε εμετό. Της κρατούσα τα μαλλιά, αλλά με έδιωχνε φωνάζοντας να πάω πίσω στο αυτοκίνητο. Πήγαμε στο νοσοκομείο εκείνο το βράδυ. Έμεινα μαζί της όλη την ώρα. Πήρα την επόμενη μέρα άδεια από τη δουλειά μου, για να βεβαιωθώ ότι ήταν εντάξει.

Τίποτα από αυτά δεν ήταν ρομαντικό. Όλα αυτά όμως ήταν η αγάπη.

Ο γάμος δεν είναι εύκολη υπόθεση. Κανείς δεν είπε ποτέ ότι ήταν.

Υπάρχουν ζητήματα τα οποία προκύπτουν και δεν λύνονται από το τηλέφωνο. Υπάρχουν καυγάδες οι οποίοι κάποιες φορές γίνονται για σοβαρό λόγο και κάποιες άλλες για ασήμαντο.

Εμείς γιορτάσαμε τη δέκατη επέτειό μας τις προάλλες. Έχουμε περάσει πολλά. Έχουμε ζήσει σε διάφορες πόλεις και έχουμε κάνει πολλές δουλειές. Είχαμε οικονομικά προβλήματα αλλά και πολλές άσχημες στιγμές. Ήμουν δίπλα της στις κακές της φάσεις κι εκείνη δίπλα μου στις δικές μου.

Είχαμε τη χαρά και την ευτυχία να κάνουμε δύο όμορφα παιδιά, μέσω των οποίων γνωρίσαμε καλύτερα ο ένας τον άλλον. Ο γάμος είναι δύσκολο πράγμα… μέχρι να καθίσετε πραγματικά και να σκεφτείτε ποιος ήταν ο λόγος που πήρατε αυτήν την απόφαση να παντρευτείτε.

Η αγάπη.

Απόψε θα πάμε το βράδυ για φαγητό. Τίποτα το ρομαντικό. Θα της αγοράσω λουλούδια, γιατί ξέρω ότι το θέλει, παρά το γεγονός ότι μου λέει όχι. Εκείνη θα αγοράσει ένα κόσμημα και θα το βάλει. Εγώ δεν πάω να της αγοράσω κοσμήματα.

«Αγόρασα το κολιέ με την ανοιχτή καρδιά, λόγω της αγάπης μου για σένα»…θα μου πει εκείνη.“Έχεις ακόμη την απόδειξη;”… θα ρωτήσω εγώ.

Δεν είμαι ρομαντικός.Εγώ αγαπώ τη γυναίκα μου και την οικογένειά μου.Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο είμαι βέβαιος ότι ο γάμος μας θα διαρκέσει για τα επόμενα χρόνια».

Νομίζω ότι μέσα από τα λόγια αυτά, πολλοί και πολλές από εμάς, είδαμε τον εαυτό μας. Είδαμε κομμάτια της ζωής μας από το παρελθόν ή κομμάτια από τη ζωή που θα έρθει στο μέλλον.

Όπως και να’χει, η αγάπη, η πραγματική αγάπη δεν φεύγει ποτέ. Αλλάζει, μεταβάλλεται, προσαρμόζεται. Ενίοτε μπορεί και να κρύβεται για λίγο πίσω από την καθημερινότητα, πίσω από προβλήματα και την έλλειψη χρόνου ή διάθεσης, αλλά αν υπήρξε κάποτε πραγματική αγάπη ανάμεσα στο ζευγάρι, τότε θα υπάρχει ακόμα και έπειτα από πολλά χρόνια γάμου.