Η πιο σημαντική ερώτηση στην ζωή σου.

‘Όλοι θέλουμε να αισθανόμαστε καλά. Να ζούμε μια ανέμελη, ευτυχισμένη και εύκολη ζωή, να ερωτευόμαστε και να έχουμε υπέροχο σeξ και σχέσεις,να φαινόμαστε ωραίοι, να έχουμε χρήματα, να είμαστε δημοφιλείς,  να εμπνέουμε τον σεβασμό και θαυμασμό και οι άνθρωποι να μας ανοίγουν τον δρόμο όταν περνάμε ανάμεσά τους.

Σε όλους αρέσει αυτό. Είναι εύκολο να αρέσει.

Εάν σας ρωτούσα, ‘Τι θέλετε από την ζωή σας;’ και εσείς λέγατε κάτι σαν, ‘Θέλω ευτυχία, και μια ωραία οικογένεια, και μια δουλειά που να μου αρέσει,’ είναι κάτι τόσο κοινό που δεν σημαίνει τίποτα.

Μια πιο ενδιαφέρουσα ερώτηση που δεν θα περνούσε ποτέ από το μυαλό σας θα ήταν ίσως, τι πόνο θέλετε από την ζωή σας;Για τι πράγμα θέλετε να αγωνιστείτε;Γιατί φαίνεται ότι αυτό είναι που καθορίζει πως είναι η ζωή μας.

Όλοι θέλουν να έχουν μια καταπληκτική δουλειά και οικονομική ανεξαρτησία, αλλά δεν κουράζονται όλοι δουλεύοντας 60 ώρες την εβδομάδα ούτε  είναι πρόθυμοι να αντιμετωπίζουν ατελείωτες και απρόσμενες δυσκολίες. Οι άνθρωποι θέλουν να είναι πλούσιοι χωρίς όμως να διακινδυνεύσουν, χωρίς την θυσία, χωρίς την μεγάλη προσμονή που είναι απαραίτητη για να συσσωρεύσεις πλούτο.

Όλοι θέλουν να έχουν καλή σeξουαλική ζωή και την απίστευτη σχέση, αλλά δεν είναι όλοι πρόθυμοι να υπομείνουν τις δύσκολες συζητήσεις, τις αμήχανες σιωπές, τα πληγωμένα αισθήματα και τα συναισθηματικά δράματα μέχρι να την αποκτήσουν. Έτσι, βολεύονται. Βολεύονται και αναρωτιούνται,’ Τι θα γινόταν αν..’ και τα χρόνια περνούν  μέχρι που  η ερώτηση γίνεται ‘Αυτό ήταν όλο;’ Και όταν ο δικηγόρος έρχεται σπίτι και η επιταγή  για το επίδομα διατροφής είναι στο γραμματοκιβώτιο τότε λένε, ‘Για τι πράγμα είναι αυτό;’ Μήπως για τις  χαμηλές απαιτήσεις και τις προσδοκίες πριν από 20 χρόνια;

Γιατί η ευτυχία απαιτεί αγώνα. Το θετικό έρχεται σαν παρενέργεια από την διαχείριση του αρνητικού. Μπορείς μόνο να αποφύγεις  τις αρνητικές εμπειρίες για καιρό, μέχρι αυτές να έρθουν με εκκωφαντικό θόρυβο πίσω στην ζωή σου. Κατά βάθος στην ανθρώπινη  συμπεριφορά οι ανάγκες μας είναι λίγο – πολύ οι ίδιες. Η θετική εμπειρία είναι εύκολο να την χειριστείς. Είναι η αρνητική εμπειρία που όλοι μας, εξ ορισμού, προσπαθούμε να αντιμετωπίσουμε με αγώνα. Έτσι, αυτό που παίρνουμε από την ζωή δεν αποφασίζεται από από τα καλά συναισθήματα που ποθούμε αλλά από το κατά πόσο είμαστε πρόθυμοι και σταθεροί να παλέψουμε με  τα αρνητικά συναισθήματα που θα μας οδηγήσουν στα θετικά.

Οι άνθρωποι θέλουν μια εκπληκτική φυσική κατάσταση. Αλλά αυτό δεν θα γίνει παρά μόνο αν πραγματικά εκτιμήσεις τον πόνο και το φυσικό στρες που έρχεται ζώντας μέσα σε γυμναστήριο για ατελείωτες ώρες, εκτός και αν σας αρέσει να μετράτε το φαγητό που τρώτε και οι μερίδες σας είναι μικροσκοπικές.

Οι άνθρωποι θέλουν έναν σύντροφο. Αλλά δεν θα καταλήξεις να ελκύσεις κάποιον υπέροχο χωρίς προηγουμένως να μην έχεις νιώσει την συναισθηματική ταραχή που συνοδεύει μια καταιγιστική  απόρριψη, την επιθυμία που σε καίει και δεν δροσίζεσαι και το κενό βλέμμα στο τηλέφωνο που δεν λέει να χτυπήσει. Είναι μέρος του παιχνιδιού της αγάπης. Δεν μπορείς να νικήσεις αν δεν παίξεις.

Υπάρχουν πολλές ανόητες συμβουλές που λένε, ‘Θα πρέπει να το θέλεις πολύ!’

Όλοι θέλουν κάτι. Και όλοι θέλουν κάτι πολύ. Απλά δεν συνειδητοποιούν τι είναι αυτό που θέλουν, ή καλύτερα τι είναι αυτό που θέλουν ‘πολύ’.

Γιατί εάν θέλεις τα οφέλη από κάτι στην ζωή, θα πρέπει να θέλεις και το κόστος που τα ακολουθεί.  Εάν θέλεις να έχεις το τέλειο σώμα για την παραλία, θα πρέπει να ιδρώσεις, να κουραστείς, να σηκωθείς νωρίς και να πεινάσεις.

Εάν παρακολουθείς τον εαυτό σου να θέλει κάτι μήνες, χρόνια τώρα και τίποτα δεν γίνεται και δεν πλησιάζεις καθόλου σε αυτό ίσως είναι γιατί αυτό που θέλεις είναι στην φαντασία σου,  μια ιδανική κατάσταση,  μια φαντασίωση και μια ψεύτικη υπόσχεση. Ίσως αυτό που θέλεις δεν είναι αυτό που θέλεις, απλά σου αρέσει να θέλεις. Ίσως δεν το θέλεις πραγματικά καθόλου.

Μερικές φορές,ρωτάω τους ανθρώπους ‘Πως διαλέγεις να υποφέρεις;’ Με κοιτούν περίεργα. Αλλά το ρωτάω γιατί μου αποκαλύπτει πολύ  περισσότερα για αυτούς παρά το ποιες είναι οι επιθυμίες τους και οι φαντασιώσεις τους. Γιατί πρέπει να διαλέξεις κάτι. Δεν μπορείς να έχεις μια ζωή χωρίς καθόλου πόνο. Δεν μπορεί να είναι όλα ρόδινα. Και αυτό είναι το ερώτημα. Η ευχαρίστηση είναι εύκολη ερώτηση.

Και περίπου όλοι μας έχουμε όμοιες απαντήσεις σε αυτή.

Η πιο ενδιαφέρουσα ερώτηση είναι ο πόνος. Ποιος είναι ο πόνος που θέλεις να συντηρείς;Η απάντηση θα σας πάει κάπου. Είναι η ερώτηση που μπορεί να σας αλλάξει την ζωή. Είναι αυτή που κάνει εμένα εμένα και εσένα εσένα. Είναι αυτό που μας καθορίζει και μας χωρίζει και τελικά μας ενώνει.

Τον περισσότερο χρόνο της εφηβείας μου και σαν νέος φανταζόμουν ότι ήμουν μουσικός, ένας μουσικός της ροκ . Αυτό το ονειρευόμουν για χρόνια. Με συνόδευε στο κολέγιο και αργότερα όταν πια είχα εγκαταλείψει τις μουσικές σπουδές.Το ζήτημα είναι ότι δεν αφιέρωσα ποτέ τον απαραίτητο χρόνο και την προσπάθεια για να μπορώ να τραγουδάω μπροστά σε πλήθος, όπως το είχα φανταστεί.

Πρώτα έπρεπε να τελειώσω το σχολείο, μετά να κάνω χρήματα,μετά έπρεπε να βρω χρόνο. Μετά…και μετά τίποτα. Παρά το ότι είχα αυτή τη φαντασίωση σχεδόν την μισή ζωή μου, δεν έγινε ποτέ πραγματικότητα.  Και μου πήρε αρκετό χρόνο και πολλές αρνητικές εμπειρίες για να καταλάβω γιατί: Στην πραγματικότητα δεν το ήθελα.

Ήμουν ερωτευμένος με το αποτέλεσμα, την εικόνα μου πάνω στην σκηνή και  άνθρωποι να με αποθεώνουν, αλλά δεν ήμουν ερωτευμένος με την διαδικασία. Για αυτόν τον λόγο και απέτυχα. Επανηλειμένως. Ούτε καν  προσπάθησα αρκετά για να αποτύχω. Δεν προσπάθησα καθόλου.

Ήταν  ένα όνειρο σαν το βουνό. Ένα χιλιόμετρο πριν να φτάσω στην κορυφή. Και αυτό που κατάλαβα ήταν ότι δεν μου άρεσε η ανάβαση.  Απλά μου άρεσε να με φαντάζομαι στην κορυφή.

Η κοινωνία μας θα έλεγε ότι κατά κάποιον τρόπο απέτυχα, ότι είμαι ένας που τα παράτησε, ένας χαμένος.

Ο ψυχολόγος θα έλεγε ότι δεν ήμουν αρκετά θαρραλέος, αποφασισμένος αρκετά ή ότι δεν πίστεψα στον εαυτό μου. Άλλοι θα πουν ότι δείλιασα να κάνω το όνειρό μου αληθινό. Αλλά η αλήθεια είναι πολύ λιγότερο ενδιαφέρουσα:Νόμιζα ότι ήθελα κάτι, αλλά αποδείχτηκε ότι  δεν το ήθελα. Τέλος της ιστορίας,

Ήθελα την ανταμοιβή αλλά όχι τον αγώνα. Ήθελα το αποτέλεσμα αλλά όχι την διαδικασία. Αγαπούσα όχι την μάχη αλλά την νίκη. Και η ζωή δεν λειτουργεί έτσι.

Το ποιος είσαι καθορίζεται από τις αξίες για τις οποίες είσαι διατεθειμένος να παλέψεις. Οι άνθρωποι που δέχονται τον αγώνα σε ένα γυμναστήριο είναι αυτοί που έχουν το καλοσχηματισμένο σώμα. Αυτοί που δουλεύουν ατέλειωτες ώρες είναι αυτοί που ανεβαίνουν. Οι άνθρωποι που απολαμβάνουν την προσπάθεια και την αβεβαιότητα σαν αυτή που υπάρχει στην ζωή ενός πεινασμένου καλλιτέχνη είναι αυτοί που τελικά τα καταφέρνουν.

Αυτό εδώ δεν είναι ένα κάλεσμα για να δείξετε θέληση ή θάρρος. Δεν είναι άλλη μια συμβουλή ότι ‘αν δεν πονέσεις δεν κερδίζεις’.

Αυτό εδώ είναι το πιο απλό και βασικό κομμάτι της ζωής:Οι αγώνες μας καθορίζουν τις επιτυχίες μας. Έτσι, διάλεξε τους αγώνες σου με προσοχή, φίλε μου.’

Mark Manson. Συγγραφέας,στοχαστής και ενθουσιώδης της ζωής.