Πέντε λόγοι που τα παιδιά αγαπούν τις θείες τους.

Μοιάζει με την μαμά αλλά δεν είναι, τη νιώθουμε φίλη μας αλλά ειναι κάτι παραπάνω. Οι θείες αυτού του κόσμου έχουν κάτι από καλή νεράιδα και κάτι από την κουλ φίλη μεγαλύτερης τάξης που όλοι θέλαμε να έχουμε.  Οι θείες αυτού του κόσμου είναι αξιαγάπητες, και τα ανίψια τους τις λατρεύουν γιατί.

Γιατί, όταν έρχεται, φέρνει και μικρά δωράκια

Η θεία, όταν έρχεται στο σπίτι για επίσκεψη έρχεται με δύο απαραίτητα αξεσουάρ: πολλή όρεξη για παιχνίδι και κάποιο μικρό δωράκι. Ανάλογα πάντα με τη συχνότητα των επισκέψεων και την κατάσταση του πορτοφολιού της, η μέση θεία κάτι θα φέρει στο αγαπημένο της ανίψι.

Κόντρα στις νουθεσίες των γονιών που κατσουφιασμένοι υποδεικνύουν ότι «δεν πρέπει να το κακομαθαίνει», οι θείες αυτού του κόσμου επιμένουν ηρωικά να προσφέρουν μικρά και μεγάλα δώρα –από σοκολατένια αυγά που κρύβουν εκπλήξεις και κάρτες ποδοσφαιριστών, μέχρι την καινούρια πίστα Hot Wheels και ένα κουκλόσπιτο σε τρομακτικό μέγεθος.

Από την παραπάνω συνήθεια προκύπτει και η πιο δημοφιλής φράση στο λεξιλόγιο ενός ανιψιού ή μιας ανιψιάς: «Τι μου ‘φερες;».

Γιατί επιτρέπει αυτά που απαγορεύει η μαμά

Οι θείες δεν είναι μαμάδες κι αυτό τους δίνει ένα φοβερό προνόμιο: να είναι οι «καλοί» της υπόθεσης. Μπορεί να συμφωνούν απολύτως με τις παιδαγωγικές μεθόδους των γονιών, να κουνούν καταφατικά το κεφάλι με σοβαρό ύφος όταν ακούν τη λίστα με τους κανόνες που αραδιάζει η μαμά, πριν τους αφήσει το μικρό για baby sitting («Πρόσεξε, θα σου ζητήσει γλυκό, μην του δώσεις! Έχει φάει για σήμερα.»

/ «Αν σου ζητήσει παιχνίδι μην του πάρεις, έχει γεμίσει το δωμάτιο με παιχνίδια που δεν αγγίζει.»/ «Όχι πάνω από μισή ώρα τηλεόραση»/ «Μέχρι τις 10 το πολύ να κοιμηθείτε!» κ.ο.κ.) αλλά όχι. Η αγαπημένη θεία, πού και πού, θα σηκώσει μπαϊράκι, θα σπάσει τους κανόνες και θα δώσει δυο και τρεις σοκολάτες, θα οργανώσει μαραθώνιο παιδικών στη μεγάλη της τηλεόραση και θα του πάρει το χαζό παιχνιδάκι που λιμπίστηκε στη βόλτα.

Όμως αυτό είναι μυστικό.

Γιατί δεν διστάζει να χάσει κάθε σοβαρότητα

Και το λέμε με την καλύτερη έννοια που θα μπορούσε να εννοηθεί: μια θεία –ειδικά μια θεία νέα, χωρίς παιδιά- είναι πάντοτε διαθέσιμη να παίξει, να κάνει βαρελάκια στο πάτωμα, να χοροπηδήσει, να μετρήσει μέχρι το 3.000 για να κρυφτούν. Θα ενθουσιαστεί με το καινούριο παιχνίδι του ανιψιού της, θα κάτσει να της κάνει η ανιψιά της δεκάδες κοτσιδάκια (κι ας πονάει) και κάνει ότι πεθαίνει πέφτοντας στο πάτωμα όταν την «πυροβολήσει» ο μικρός.

Όμως όλα αυτά δεν θα τα κάνει από ανιδιοτέλεια. Όχι. Η θεία -η μέση θεία- είναι ένα αδηφάγο τέρας που πληρώνεται σε φιλιά.

Γιατί μοιάζει λίγο με φίλη από μεγαλύτερη τάξη

Ειδικά όταν τα χρόνια αρχίσουν να περνούν και το ανιψάκι αρχίσει να αποχαιρετά την παιδικότητα, η θεία θα γίνει κάτι σαν μύστης της ενήλικης ζωής. Θα είναι απαλλαγμένη από τα (απολύτως απαραίτητα καμιά φορά) άγχη της μαμάς και ιδιαίτερα ελαστική ως προς τους (επίσης απαραίτητους, είναι η αλήθεια) περιορισμούς.

Η θεία κάποτε θα γίνει η «κουλ» μεγαλύτερη φίλη του μέσου πιτσιρικού. Θα εξελιχθεί σε μέντορα χωρίς διδακτισμό, σε συμβουλάτορα που δεν παθαίνει πανικό ακούγοντας τα ατοπήματα της εφηβείας και -επίσης- σε μια πολύτιμη πηγή κουτσομπουλιών για τη μαμά και τον μπαμπά.

Γιατί στο σπίτι της είναι σαν σε διακοπές

Επίσης με εκδρομή μοιάζει και η επίσκεψη στο σπίτι της γιαγιάς, αλλά ας μη γελιόμαστε: για απόλυτα φυσικούς λόγους, η μία εκδρομή μοιάζει με εκδρομή στο πάρκο κι άλλη με εκδρομή στη Disneyland. Η όρεξη και το κέφι της θείας είναι εκεί, μαζί με σούπερ λιχουδιές, αγαπημένες ταινίες, διάθεση για βόλτα και Λούνα Παρκ και εκατομμύρια «ναι» σε ό,τι σχεδόν ζητήσει το ανθρωπάκι αυτό που έρχεται σπάνια και γεμίζει το σπίτι ζημιές και χαρά.