Ο μπαμπάς μου… Ο ήρωάς μου

Πιστεύω πως ό,τι γινόμαστε βασίζεται σε αυτά που οι πατεράδες μας, μάς δίδαξαν σε περίεργες στιγμές, όταν δεν προσπαθούσαν καν να μας διδάξουν κάτι. Είμαστε φτιαγμένοι από μικρά θαύματα σοφίας είπε κάποτε ο σπουδαίος Ουμπέρτο Έκο.

Η συμβολή του πατέρα στην ανατροφή του παιδιού είναι αναμφίβολα καθοριστική. Μπορεί να του δώσει “ρίζες” για να νοιώθει πού είναι το σπίτι του και “φτερά” για να πετάξει ελεύθερα μακριά και να τολμήσει στη ζωή του. Και… σίγουρα δεν υπάρχει πιο σπουδαίο και σημαντικό για μια μητέρα, να έχει δίπλα της έναν ικανό σύντροφο και πατέρα για να μεγαλώσουν μαζί ένα νέο άνθρωπο που έφεραν στον κόσμο.

>Κάποια παιδιά, λοιπόν, έχουν την ευλογία να έχουν έναν μπαμπά που θα θυσίαζε τα πάντα για εκείνα και στα παιδικά τους μάτια φαντάζει ως “ο ήρωάς” τους! Και ας είναι μόνο ο μπαμπάς της “καρδιάς” και όχι ο βιολογικός…

Το βιβλίο «Ο μπαμπάς μου… ο ήρωάς μου» του Παναγιώτη Δημητρόπουλου, που θα κυκλοφορήσει εντός ολίγων ημερών από την Ελληνοεκδοτική, πραγματεύεται το μήνυμα πως ότι η γονική αγάπη και στοργή δεν είναι προυπόθεση βιολογικής συνεύρεσης δυο ανθρώπων.

>Ο ίδιος, πατέρας μιας γλυκύτατης εννιάχρονης κόρης , της Καλλιόπης, μας μιλά γι’αυτό :

“ Για τα παιδιά, ο μπαμπάς αποτελεί το πρότυπο του ήρωα, έχει δόξα και ακτινοβολία. Έχει, όμως, και μια ανθρώπινη υπόσταση, που οφείλουμε να τους τη θυμίζουμε…

Μπαμπάς δηλαδή δεν είναι αυτός που γεννά το παιδί του αλλά αυτός που είναι έτοιμος να θυσιαστεί για αυτό. Μαζί με το μήνυμα του “πραγματικού” Πατέρα, αναφερόμαστε επίσης πού μπορεί να οδηγήσει η λεκτική βία αλλά και μέχρι πού μπορεί να ταξιδέψει η ψυχή στης συγχώρεσης το ταξίδι . Κίνητρο μου τα παιδιά, σε αυτά να επιστραφεί η όποια μορφή αμοιβής στην έμπνευση”. Έτσι και με το νέο μας βιβλίο από την Ελληνοεκδοτική συνεχίζουμε το ταξίδι της προσφοράς με μέσο τι άλλο… Το παιδικό βιβλίο!”

Σε αυτή την προσπάθεια, συμμετείχαν οι ψυχολόγοι κ.κ. Γιακουμή και Βαλαματοπούλου. Η σκηνοθέτης – ηθοποιός, Μαρία Γ. Τζομπανάκη προλογώντας το υπέροχο αυτό βιβλίο, γράφει:

« Γονιός δεν είναι αυτός που κάνει παιδιά, αλλά αυτός που ζει για τα παιδιά του» λέει ο αφηγητής στη μικρή του κόρη, όταν εκείνη μ’ ένα μεγάλο ερωτηματικό, ψάχνει το μέγεθος της διαφοράς, ανάμεσα στο θετό και τον φυσικό γονιό…

>Ο Παναγιώτης Δημητρόπουλος, ευαισθητοποιημένος κάτω από την ιδιότητα του πατέρα και ευαίσθητος με τα παιδιά , σαν συγγραφέας, αφού διάλεξε με αγάπη να γράφει γι αυτά, καταπιάνεται απαλά και με τρυφερότητα προς τον νεαρό αναγνώστη, με το θέμα του υιοθετημένου παιδιού. Εξηγεί τη «διαφορά», ανάμεσα στο ψεύτικο και το αληθινό, με ένα τρόπο ασφαλή και συγκινητικό, όπως θα το έκανε κι ένα παιδί …πράγμα που εξασφαλίζει την κατανόηση και της πιο δύσκολης , για την παιδική ψυχή, έννοιας. Όπως της αφοσίωσης του γονιού που ενώ δεν έχει γεννήσει, αγαπά και θυσιάζεται για το παιδί που έχει υιοθετήσει. Όπως θα το έκανε και ο φυσικός γονιός. Ακουμπά με προσοχή και καθαρότητα το δύσκολο κομμάτι μιας τέτοιας κατάστασης, στον κοινωνικό περίγυρο του σχολείου, όπου τα παιδιά εύκολα περιθωριοποιούν και «χτυπάνε» εκείνο που φαίνεται διαφορετικό στα μάτια τους.

Δίνει «απαντήσεις», με λόγο απλό και διαλόγους ζωντανούς και με αισιοδοξία μιλάει κατευθείαν στην καρδιά του αναγνώστη. Και διδάσκει τον ιδανικό τρόπο να καταλάβει κανείς την ψυχή ενός παιδιού : Την αγάπη!….

Ο Υπαξιωματικός του Ελληνικού Στρατού, Παναγιώτης Δημητρόπουλος, ξεκίνησε τη συγγραφή παιδικών βιβλίων σαν χόμπυ. Πρώτο του βιβλίο, το παραμύθι “Χρυσαφένιο Κουκούτσι” από τις εκδόσεις “Περίπλους” και συνεχίζει με τη “Μεγεμένη Ευχή” από τις εκδόσεις Anima. Αξίζει να σημειωθεί πως τα έξοδα από τις πωλήσεις διατέθηκαν σε παιδικά ιδρύματα. Για το νέο του βιβλίο τα έσοδα θα διατεθούν για τη στήριξη παιδιών με καρκίνο.

“Ο μπαμπάς μου…ο ήρωάς μου”! Ένα βιβλίο που αξίζει όλοι μας να διαβάσουμε. Είτε είμαστε γονείς, είτε όχι.