Ο χρόνος πέρασε και εσύ ξέχασες να ζήσεις

Πάει, μπήκε ο Μάης. Πέρασε σχεδόν και αυτή η χρονιά. Και εσύ τι; Και εσύ κάθεσαι, κλαις την μοίρα σου.

Μόλις μπήκε ο Σεπτέμβρης ήσουν γεμάτος όνειρα και στόχους για την φετινή χρονιά. Ήθελες να κάνεις τα πάντα, ήθελες να διορθώσεις όλα σου τα λάθη. Ξεκίνησες λοιπόν δυναμικά τη χρονιά. Όμως, η ζωή ποτέ δεν τα φέρνει όπως τα θες, κρατάει το καλύτερο χαρτί για το τέλος. Εκεί που νομίζεις ότι τα κατάφερες, ότι βγήκες νικητής, ότι ξεπέρασες τον εαυτό σου, εκεί είναι που η μοίρα φανερώνει το τελευταίο της χαρτί και σε αιφνιδιάζει. Και έτσι χάνεις. Έτσι λοιπόν γκρεμίζεται ο κόσμος που με τόση προσπάθεια έχτισες. Σκέφτεσαι να τα παρατήσεις όλα. Θυμώνεις, νομίζεις ότι ο θεός τα έχει βάλει μαζί σου. Έπειτα κλείνεσαι στον εαυτό σου. Οι γύρω σου δεν μπορούν να καταλάβουν τις αναποδιές,τις δυσκολίες, τα εμπόδια της ζωής. Νομίζεις πως η ζωή σου τελείωσε και πως κανείς πλέον δεν σε καταλαβαίνει.

Και έτσι φτάνει Δεκέμβρης. Αποφασίζεις να το φιλοσοφήσεις λίγο και λες πως όλα γίνονται για κάποιο λόγο. Αυτό σε καθησυχάζει για λίγο. Ξέρεις, είναι πολύ όμορφο να σκέφτεσαι πως κάποιος ή κάτι σε χειρίζεται και σε καθοδηγεί έτσι ώστε μέσα από κάθε δυσκολία να σε πάει σε κάτι καλύτερο. Έτσι σιγά σιγά, βγαίνεις από το καβούκι σου. Θυμάσαι ξανά τα ξενύχτια και τις παρέες, τα ποτά, τις βόλτες. Θυμάσαι πως είχες ζωή. Έχεις γεμίσει πλέον τις μπαταρίες σου. Νιώθεις ακατανίκητος, σκέφτεσαι πως μπορεί η ζωή να σε έπαιξε, όμως ξέρεις και εσύ κόλπα.

Έτσι φτάνει Ιανουάριος. Ο καλύτερος μήνας για νέα ξεκινήματα. Βάζεις στόχους, όνειρα, ξεχνάς ο,τι στραβό έγινε τους τελευταίους μήνες και φτου κι απ’την αρχή. Τώρα είσαι έτοιμος πάλι να εpωτευτείς, να πετύχεις, να ζήσεις την ζωή σου. Όμως….όμως να που δεν ήσουν πολύ προσεκτικός και καθώς άνοιξες τα φτερά σου πάλι, είχες τα πόδια σου δεμένα. Που πας ψυχή μου να φύγεις άμα η καρδιά σου είναι ακόμη στο παρελθόν; Νόμιζες ότι ήσουν ακατανίκητος, όμως ξέχασες να ξεπεράσεις τους φόβους και τον εαυτό σου.

Έτσι εκεί γύρω στον Φεβρουάριο, βρίσκεσαι πάλι στην ίδια κατάσταση. Είσαι μόνος, νιώθεις αβοήθητος και θεωρείς πως η ζωή τα έβαλε μαζί σου. Να που κάτι προέκυψε πάλι και τα όνειρα σου αναβλήθηκαν για λίγους μήνες. Έτσι εσύ κάθεσαι κλεισμένος στον εαυτό σου και βλέπεις τους άλλους να ζουν τη ζωή που θα μπορούσες να έχεις εσύ. Αυτή η ιστορία επαναλαμβάνεται μέχρι και τον Μάρτιο. Τη μία είσαι χάλια και την άλλη, όλα τέλεια. Δεν ξέρεις τι σου φταίει, δεν ξέρεις τι έκανες και τα αξίζεις όλα αυτά. Το μόνο που ξέρεις είναι πως είσαι δυστυχισμένος.

Και μια μέρα, ενώ πίνεις τον καφέ σου, συνειδητοποιείς πως μπήκε ο Μάηςκαι εσύ δεν έχεις κάνει σχεδόν τίποτα. Είσαι στην ίδια κατάσταση που ήσουν στην αρχή της χρονιάς. Συνειδητοποιείς πως όλους αυτούς τους μήνες εσύ περίμενες την επόμενη μέρα, την επόμενη εβδομάδα, τον επόμενο μήνα για να αρχίσεις τη ζωή σου. Ήθελες όλα να είναι τέλεια στρωμένα στο δρόμο σου για να μπορέσεις να ζήσεις. Ανέβαλες συνέχεια τα όνειρά σου επειδή να που κάτι τύχαινε και σου χαλούσε την όμορφη τάξη που είχες στο μυαλουδάκι σου. Ήθελες τα πάντα να είναι ακριβώς όπως σε βόλευαν, αλλιώς…αλλιώς χανόσουν. Και τι κατάλαβες λοιπόν; Έχασες 8 μήνες από τη ζωή σου σου φανταζόμενος μιαν άλλη, μια πιο τέλεια ζωή, την οποία νόμιζες πω κάποιος σου την στερούσε. Όμως καρδία μου, όλα εκεί ήταν. Κανένας δεν τα είχε βάλει μαζί σου. Έχασες το χρόνο σου περιμένοντας την τέλεια ευκαιρία. Κάθισες και διάβασες τις οδηγίες για μια “τέλεια και επιτυχημένη ζωή” και περίμενες πότε θα έρθει η σειρά σου για να παίξεις, όμως ήσουν τόσο απασχολημένος σκεπτόμενος ποιο θα ήταν το ποιο τέλειο χτύπημα της μοίρας και σου πήραν οι άλλοι τη σειρά με τα φτηνά τους κόλπα.

Μάθε λοιπόν ότι ο χρόνος είναι αέρας. Σήμερα είμαστε, αύριο δεν είμαστε. Μην σπαταλάς την ζωή σου περιμένοντας την τέλεια στιγμή. Ζήσε. Δυσκολίες και εμπόδια θα υπάρχουν πάντα. Όμως ο,τι και να γίνει, εσύ πρέπει να μην αφήσεις ούτε στιγμή να πάει χαμένη περιμένοντας το “καλύτερο”, γιατί έτσι θα χάσεις και το “καλό”.