Αν δεν μπορείς να είσαι σωστός σύντροφος μείνε μόνος σου

Οι σχέσεις δεν είναι υποχρεωτικές όπως κι επίσης τα κουτάκια που βάζουμε στο καθετί, με την επιτακτική ανάγκη να τοποθετούμε και την κατάλληλη ταμπέλα επάνω. Δεν μπαίνουν άλλωστε όλοι σε κουτάκια κι ούτε είναι φτιαγμένοι γι’ αυτά. Αν τα περιεργαστείς πιο προσεκτικά θα διαπιστώσεις ότι είναι στενά, κλειστοφοβικά και σκοτεινά. Τα όρια είναι σαφή και συγκεκριμένα κι ο χώρος τελειώνει εκεί, στα τείχη.

Γι’ αυτό και το να έχεις μια σχέση είναι προσωπική επιλογή κι απόφαση, εκούσια παρμένη, δεν σ’ αναγκάζει κανείς να το κάνεις με το ζόρι κι αν δε θέλεις, μπορείς ν’ αποφύγεις τη δημιουργία της. Αν θεωρείς ότι δε σου ταιριάζει μπορείς απλά να αποστασιοποιηθείς, να θέσεις τα όριά σου και να ξεκαθαρίσεις τις επιθυμίες σου.

Όταν παίζεις, θαρρώ, ένα παιχνίδι καλό είναι να συμμορφώνεσαι με τους κανόνες, γι’ αυτό υπάρχουν κι αυτοί είναι που καθορίζουν την εξέλιξη. Αν όχι δεν έχει αξία, καλύτερα να μην το παίξεις.

Μιλώντας λοιπόν για το πεδίο «σχέση» κι αποφασίζοντας να τ’ ακολουθήσεις, ας φερθείς όπως του αρμόζει. Σωστά, ξεκάθαρα και δίκαια. Θέτοντας το πλαίσιο που ζητάς χωρίς περιστροφές. Άπαξ και διαλέξεις να προχωρήσεις στη δημιουργία μιας σχέσης, παύεις να είσαι μόνος και καλό είναι να ξέρεις τι συνεπάγεται με αυτόν. Σεβάσου τον άνθρωπο που έχεις απέναντί σου για να σε σεβαστεί κι αυτός. Κι αν δεν είσαι ικανός να του δείξεις την προσήλωση και την αφοσίωση που του αξίζει, μείνε μόνος σου.

Κι όχι εδώ δεν κάνω λόγο για καταπιεστικές καταστάσεις και παρωπίδες στον γύρω κόσμο, κλεισμένα σε μια όμορφη φούσκα δίχως αέρα με μόνα πρόσωπα εσάς τους δυο, ούτε για έλλειψη ελευθερίας και καταπίεση, αυτά δεν πάνε πακέτο με το να είσαι πιστός. Κι όποιος τα μπερδεύει έχει λανθασμένη εντύπωση, γεγονός που έχει σταθεί πολλές φορές κι η αιτία για συγχύσεις και για καταστάσεις τοξικές.

Μιλάω για λογικά πράγματα, για πίστη και σεβασμό στο πρόσωπο του άλλου. Αν δεν μπορείς να είσαι πιστός γιατί να έχεις σχέση με κάποιον στο κάτω-κάτω; Γιατί να υποτιμήσεις κάποιον άλλο ή να αγνοήσεις τον εαυτό σου και τα ένστικτά σου; Εφόσον αυτά είναι ζωηρά κι αδάμαστα γιατί να τα καταπιέσεις σε μια προσπάθεια τιθάσευσης που θα σε πιέσει; Που ενδεχομένως δε θα είσαι ο εαυτός σου και θα χάσεις κι εσύ κι ο άλλος από αυτό;

Έχεις κάθε δικαίωμα ν’ ακολουθήσεις αυτό που σου βγαίνει φυσικά δίχως να προσπαθήσεις να προσαρμοστείς απαραίτητα στα κοινωνικά πρότυπα, που πολύ πιθανόν να μη σ’ εκφράζουν.

Το θέμα είναι να είσαι συνειδητοποιημένος και να τα έχεις βρει με τα θέλω σου και τις ανάγκες σου ώστε να μην υποβάλλεις και τρίτους σε βάσανα προκειμένου να ικανοποιήσεις και να τα βγάλεις πέρα με τις προσωπικές σου αναζητήσεις.

Απλά αν δε μπορείς να μείνεις πιστός σε μια σχέση και σ’ ένα σύντροφο δε χρειάζεται να μπεις στη διαδικασία αυτή. Οι σχέσεις δεν είναι για όλους, αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Όπως κι ο γάμος δεν είναι για όλους, τα παιδιά ή η καριέρα. Αν δε σου βγαίνει λοιπόν είναι εντάξει. Είναι αποδεκτό κι είναι δικαίωμά σου.

Αν όμως τελικά το κάνεις, καν’ το σωστά.