Η μνήμη της ψυχής αναγνωρίζει τη «δίδυμή» της όταν τη βρει.

Μερικούς ανθρώπους τους συμπαθούμε με την πρώτη ματιά, άλλους τους αντιπαθούμε και μας απωθουν, χωρίς να μας έχουν κάνει κάτι, χωρίς να τους γνωρίζουμε. Κάποιους τους εpωτευόμαστε, τους ποθούμε, λιώνουμε για χάρη τους, ενώ για κάποιους άλλους αδιαφορούμε ή τους ξεχνάμε.

Υπάρχει όμως και μια πολύ ξεχωριστή κατηγορία ανθρώπων:

Αυτούς που όταν τους συναντήσουμε, νιώθουμε αμέσως ότι κάτι βαθύτερο μας συνδέει, ότι κάπου τους έχουμε ξαναδεί, ότι τους γνωρίζαμε μια ολόκληρη ζωή. Είναι περίεργο συναίσθημα, δεν μπορούμε να το προσδιορίσουμε ακριβώς. Κάποιες φορές νομίζουμε ότι είναι φιλία, κάποιες φορές ότι είναι έpωτας.

Η ψυχή μας έχει μνήμη

Τουλάχιστον αυτό ισχυρίζεται ο Πλάτωνας, που λέει πως η ψυχή μας πριν κατοικήσει στο σώμα μας έχει γνώση όλων αυτών των θεμάτων, που είναι αντικείμενα θεωρητικών ερευνών αλλά και τις αναμνήσεις της προηγούμενης ζωής.

Κατά την ενσωμάτωσή της όμως τα ξεχνάει…

Έχει πάντως τη δυνατότητα να τα ξαναθυμηθεί και συχνά το καταφέρνει!

Αν ισχύουν τα παραπάνω, τότε έχουμε ελπίδες να συναντήσουμε την »αδελφή ψυχή» μας, αφού ακόμα και εμείς να μην την αναγνωρίσουμε με την πρώτη ματιά, η ψυχή μας τη θυμάται…

Είναι όμως τόσο απλό και εύκολο όσο ακούγεται;

Υπάρχουν άνθρωποι που για χρόνια, ή και μια ολόκληρη ζωή προσπαθούν να συναντήσουν άλλους ανθρώπους, αναζητώντας το άλλο τους μισό, αλλά ποτέ δεν το συναντούν και η αέναη αναζήτηση συνεχίζεται.

Δεν ξέρουν τι ψάχνουν ή δεν ψάχνουν ουσιαστικά, ίσως επειδή δεν έχει ξυπνήσει μέσα τους η πραγματική ανάγκη για την απόλυτη ένωση.

Για να βρει κάποιος θα πρέπει να ψάξει, αλλά κατά τον Πλάτωνα, κανείς δεν ψάχνει ουσιαστικά για κάτι αν δεν είναι πραγματικά πεπεισμένος πως δεν το έχει. Aυτή η ανάγκη είναι που ευαισθητοποιεί την ψυχή μας. Η ευαισθητοποίηση γεννά την επιθυμία για την απόλυτη ένωση με το ιδανικό ταίρι που θα μας συμπληρώσει, θα μας ολοκληρώσει και θα μας κάνει να ξεχάσουμε την υπαρξιακή μας μοναξιά.

Κανένας δεν εpωτεύεται αν είναι ικανοποιημένος από ότι έχει κι από ότι είναι. Ο έpωτας γεννιέται από μια καταθλιπτική φόρτιση, που χαρακτηριστικό της είναι η αδυναμία να βρει κανείς στην καθημερινότητά του κάτι που να αξίζει τον κόπο να ζει.

Ο Edgar Cayce αναφέρεται στα αναγνώσματά του σ’ αυτήν την έντονη ανάγκη του ανθρώπου για συντροφικότητα. Λέει πως, συχνά εκφράζεται σαν μια επιθυμία, σαν οδηγία για ένωση με το Θεό, βαθιά επιθυμία για ένωση με ένα άλλο πρόσωπο. Ίσως τότε έχει φτάσει η στιγμή να συναντήσουμε το άλλο μας μισό, το πρόσωπο που αυτό και μόνο θα ήταν άξιο να αγαπηθεί και να αγαπήσει. Δυστυχώς όμως, συχνά πέφτουμε έξω, καθώς ο κεραυνοβόλος έpωτας και όλη αυτή η «μαγική» θύελλα και ο αναβρασμός στην ψυχή μας που μας ξεσηκώνει, έχει κοινά χαρακτηριστικά με αυτό που νιώθει κάποιος συναντώντας την αδελφή ψυχή του.

Πολυάριθμοι κοινωνιολόγοι έχουν αναλύσει και περιγράψει τις καταστάσεις αναβρασμού που προκαλεί ο έpωτας και ένας από αυτούς, ο Durkheim το περιγράφει λέγοντας πως ο άνθρωπος που τις ζει, έχει την εντύπωση πως εξουσιάζεται από δυνάμεις που έρχονται από έξω, που τον παρασύρουν και που δεν μπορεί να τις κυριαρχήσει.

Νιώθει πως τον έχουν μεταφέρει σε έναν κόσμο διαφορετικό από εκείνον που κυλά η καθημερινή ζωή, η ιδιωτική του ζωή. Σ’ αυτόν τον κόσμο η ζωή δεν είναι μονάχα εντατική αλλά και ποιοτικά διαφορετική. Ο άνθρωπος αδιαφορεί και ξεχνά εντελώς τον εαυτό του, δίνεται ολόψυχα στα κοινά συμφέροντα. Οι δυνάμεις αυτές συχνά νιώθουν την ανάγκη να επεκταθούν, τότε η ανώτερη αυτή ζωή βιώνεται με τόση ένταση και με τρόπο τόσο αποκλειστικό, ώστε υπερπληρώνει τις συνειδήσεις και παραμερίζει σχεδόν ολότελα τις εγωιστικές ανησυχίες.

Η επώδυνη αναζήτηση…

Αν δεχτούμε τη θεωρία της μετενσάρκωσης, που είναι κοινή αντίληψη σε αμέτρητες φιλοσοφίες και θρησκείες και που απ’ αυτήν προέρχεται και η πεποίθηση πως κάποτε θα συναντηθούμε με την αδελφή ψυχή μας, τότε δεν είναι καθόλου σίγουρο πως θα τη συναντήσουμε σ’ αυτή τη ζωή, καθώς η ψυχή μας κάνει αμέτρητα ταξίδια έως ότου εκπληρώσει πλήρως το σκοπό για τον οποίο μετενσαρκώνεται.

Στην εξέλιξη αυτού του ταξιδιού θα βοηθήσουν όλοι εκείνοι που μισήσαμε ή αγαπήσαμε σε προηγούμενες ζωές και που πιστεύεται πως συναντούμε σε κάθε καινούργιο μας ταξίδι.

Κάποιος μπορεί να αναρωτηθεί «μα δεν είναι λάθος της ψυχής να γεννιέται με αυτούς τους όρους;»

Οι όροι αυτοί είναι συχνά τόσο δυσμενείς για τις δίδυμες ψυχές που βασανίζονται μέχρι να βρεθούν, αλλά το εάν οι περιστάσεις είναι ευνοϊκές ή δυσμενείς, και αν τελικά παίρνει ικανοποίηση η μία από την άλλη ή όχι καταδεικνύει το εάν είναι τελικά δίδυμες ψυχές. Αυτό είναι μέρος την αναζήτησης, καθώς επίσης και μέρος της εξέλιξής μας και επομένως δεν είναι λάθος.

Ωστόσο, δυο αδελφές ή δίδυμες ψυχές δεν είναι απαραίτητο να είναι εραστές. Δύο άνθρωποι μπορεί να έχουν συμπεριφορές και βιώματα από την παιδική ηλικία τους, ή να φέρουν κάποιες ιδιότητες ή ικανότητες εκ γενετής που να ταιριάζουν απόλυτα με κάποιου άλλου.

Δε χρειάζεται καν να είναι του αντίθετου φύλου. Μπορεί να είναι άτομα του ίδιου φύλου. Μπορεί να είναι φίλοι ή συνεργάτες στη ζωή, είναι όμως δύο δίδυμες ψυχές.

Όπως και να έχει όμως, είναι η κατάλληλη απάντηση στην ερώτηση της δικής μας ψυχής. Κάθε πρόσωπο είναι μια ερώτηση και κάθε πρόσωπο είναι μια απάντηση. Έτσι, όταν δύο άνθρωποι συναντιούνται και ένας από δύο είναι μια ερώτηση και ο άλλος είναι η απάντηση σε εκείνη την ερώτηση, τότε είναι δίδυμες ψυχές.

Αλλά, δυστυχώς, συνήθως συναντιούνται είτε δύο ερωτήσεις, είτε δύο απαντήσεις. Κάποιος απαντά στην ερώτηση του άλλου, με δεδομένο ότι κάθε πρόσωπο είναι μια ερώτηση και συγχρόνως μια απάντηση για κάποιον άλλον. Αυτές οι δύο ψυχές, που οι ιδιότητές τους ταιριάζουν απόλυτα η μία με την άλλη, γίνονται φίλοι, συνεργάτες, εραστές, τη στιγμή που συναντιούνται, και βρίσκουν μια ικανοποίηση που δεν έχουν δοκιμάσει ποτέ πριν ακριβώς, επειδή όλη η ζωή τους έχει υπάρξει μια ερώτηση και ξαφνικά απαντιέται.

Αυτό μπορεί να έρθει νωρίς ή αργά στη ζωή, αλλά έρχεται ένας καιρός στη ζωή των περισσότερων ψυχών, όταν συναντούν κάποιον, που είναι η απάντηση στην ερώτηση της ψυχής τους.

Οι ψυχές δεν χρειάζονται να ξέρουν ποια είναι η ερώτηση ούτε ποια απάντηση αντιπροσωπεύουν για κάποιον άλλον και φυσικά δεν ξέρουν ούτε την δική τους απάντηση, αλλά όταν έρχεται ξέρουν ότι τη βρήκαν, νιώθουν μεγάλη ικανοποίηση και πληρότητα, και ασυναίσθητα ξέρουν ότι είναι η απάντηση στην ερώτησή τους.

Μπορεί αυτές οι δυο ψυχές στο παρελθόν να υπήρξαν φίλοι ή εραστές ή γονείς με παιδί αλλά δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι γνωρίζονταν για πολλά χρόνια και πολλά χρόνια πριν σε μια προηγούμενη ζωή.

Πολύ συχνά οι άνθρωποι δεν το συνειδητοποιούν όταν συναντούν τη δίδυμη ψυχή τους, ή και το αντίθετο, πολύ συχνά το ξέρουν και όμως δεν αισθάνονται βέβαιοι.

Μπορεί να συμβεί να γνωρίσουμε περισσότερες από μια αδελφές ψυχές ή συντρόφους ψυχής στη ζωή μας. Λένε ότι, μαθαίνουμε πολλά από ζωή σε ζωή και υπάρχουν πολλές υποχρεώσεις που πρέπει να εκπληρώσουμε. Ερχόμαστε σε επαφή με πολλούς ανθρώπους που έχουν κάποια μηνύματα να μας μεταφέρουν ή κάποια μαθήματα να μας δώσουν και αντίστοιχα εμείς σε κάποιους άλλους, που έχουν έναν πολύ συγκεκριμένο σκοπό.

Πολύ συχνά αγνοούμε τα μηνύματα και τους ανθρώπους που εκπληρώνουν αυτό το σκοπό, πολλές φορές τα κατανοούμε πολύ αργότερα, αφού έχουν φύγει από τη ζωή μας. Τα μαθήματα, κάποιες φορές, είναι ευχάριστα και εύκολα, αλλά μπορεί να είναι και επίπονα κατά περιόδους.

Υπάρχει κάποιος τρόπος για να προσελκύσουμε την αδελφή ψυχή στη ζωή μας;

Αν και κυκλοφορούν πολλά σχετικά βιβλία, είναι μάλλον ακατόρθωτο, η ιδανική δίδυμη ψυχή μας να μας κτυπήσει την πόρτα. Δυστυχώς δε συμβαίνει όπως περιγράφεται!

Μπορούμε όμως, να ανοίξουμε την καρδιά και το μυαλό μας στην αναζήτηση και τελικά στην εύρεση μιας όμορφης σχέσης αγάπης, αλλά είναι μεγάλες οι πιθανότητες να μη χρησιμοποιήσουμε τις λέξεις »αδελφή ψυχή» όταν τη συναντήσουμε. Γιατί πολύ απλά, όταν οι περισσότεροι από εμάς ακούμε τη φράση »αδελφή ψυχή» ή »δίδυμη ψυχή» σκεφτόμαστε κάποιον τέλειο.

Κάποιον που είναι πανέμορφος, λαμπρός, επιτυχημένος, αστείος, φυσικά ευτυχής και καλός. Σκεφτόμαστε κάποιον που θέλει ακριβώς τα ίδια πράγματα με εμάς από τη ζωή. Φανταζόμαστε κάποιο ζευγάρι όπου αμφότερα τα συμβαλλόμενα μέρη συναντιούνται στο δρόμο και εpωτεύονται τρελά ή κάπως έτσι.

Σκεφτόμαστε ότι δεν θα υπάρξει ποτέ οποιαδήποτε σύγκρουση. Φανταζόμαστε κάτι που είναι τόσο τέλειο φαινομενικά, ώστε από την πρώτη φορά που θα συναντηθούμε θα αρχίσουμε να λειτουργούμε τηλεπαθητικά.

Ότι όλα τα προβλήματα και οι προκλήσεις της ζωής μας θα τελειώσουν ξαφνικά και θα τα θάψουμε βαθιά στη μνήμη μας σαν να μην υπήρχαν ποτέ, επειδή η »αδελφή ψυχή» μας έχει φθάσει και η παρουσία της είναι τόσο υπερκόσμια και καταπληκτική που όλοι οι άλλοι, πρώην και επόμενοι, χλομιάζουν στη σύγκριση!

Η αγάπη, δυστυχώς, δεν έρχεται έτσι και μάλλον οι περισσότεροι το βιώσαμε και το ξέρουμε ήδη καλά. Ας το δούμε και διαφορετικά. Ας πούμε πως είμαστε εμείς το άλλο μισό κάποιου που ψάχνει επίσης.

Δεν θα πρέπει να συγκεντρώνουμε τα ίδια χαρακτηριστικά; Εκείνος ή εκείνη δεν περιμένουν από εμάς να είμαστε άψογοι, ευτυχισμένοι, όμορφοι και επιτυχημένοι; Φυσικά το περιμένουν, αλλά εμείς δεν είμαστε ακριβώς έτσι.

Κανείς δεν είναι τέλειος, ούτε και αυτοί που μας ψάχνουν είναι. Το άλλο μας μισό είναι και αυτό όπως κι εμείς. Με τα αρνητικά και τα θετικά του, με τις παραξενιές και τα χαρίσματά του. Μπορεί να έχει τις ίδιες προτιμήσεις και συνήθειες με εμάς ή εντελώς διαφορετικές.

Εάν μπούμε σε μια τέτοια φαντασίωση της αναζήτησης του ιδανικού, μετά όλο το ψυχολογικό παιχνίδι γίνεται μόνο με τον εαυτό μας.

Θα έχουμε δημιουργήσει μια ψευδαίσθηση που κρύβει τον κίνδυνο να μη ρισκάρουμε τελικά να εpωτευτούμε έναν πραγματικό, ζωντανό άνθρωπο, διώχνοντας ευκαιρίες και βρίσκοντας ελαττώματα σε όλους.

Αυτή η κατάσταση που θα έχουμε δημιουργήσει για τον εαυτό μας, θα φέρει σίγουρα πολλή μοναξιά και απογοήτευση.

Ο πιο σίγουρος τρόπος, για να προκαλέσουμε τις εξελίξεις και να βρεθούμε τελικά με το άλλο μας μισό, είναι να μην το καθορίσουμε.

Να μη φανταζόμαστε το βλέμμα του, το πρόσωπό του ή το χρώμα των ματιών του. Να μη ψάχνουμε επίμονα και βασανιστικά να το βρούμε σε κάθε καινούργια γνωριμία. Να ασχοληθούμε, πρωτίστως και κυρίως, με την καλλιέργεια του χαρακτήρα και της προσωπικότητάς μας, να χαλαρώσουμε και να κρατήσουμε την καρδιά μας και τα μάτια μας ανοικτά, ώστε να μπορούμε να διακρίνουμε τα συναισθήματα στην ουσία τους.

Τότε θα μπορούμε να ξεχωρίσουμε το πραγματικό από την ψευδαίσθηση.

Τότε θα προσελκύσουμε τον σύντροφο που θα ταιριάζει στο δικό μας επίπεδο ανάπτυξης, που θα είναι η «αδελφή» ή «δίδυμη» ψυχή μας.