Μήπως τελικά οι ανύπαντροι είναι πιο ευτυχισμένοι από τους παντρεμένους;

Σύμφωνα με νέα έρευνα οι άνθρωποι που επιλέγουν να είναι μόνοι έχουν περισσότερες πιθανότητες να είναι ευτυχισμένοι.

Έρευνες που έχουν γίνει κατά καιρούς έχουν δείξει πως οι παντρεμένοι τείνουν να ζουν περισσότερο και καλύτερα. Η καθηγήτρια στο πανεπιστήμιο Σάντα Μπάρμπαρα, Bella DePaulo, παρουσίασε μια εντελώς διαφορετική μελέτη στο συνέδριο της Αμερικανικής Ψυχολογίας, αμφισβητώντας τη μέχρι τώρα συμβατική “σοφία” περί γάμου.

Μελετώντας περισσότερα από 800 διαφορετικά πορίσματα ερευνών που έχουν γίνει τα τελευταία 30 χρόνια, παρατήρησε τεράστιες αλλαγές που έχουν πραγματοποιηθεί τα τελευταία στους δείκτες ευτυχίας μεταξύ έγγαμων και άγαμων. Οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν αρχίσει να επιλέγουν την άγαμη ζωή τα πολύ τελευταία χρόνια ενώ παλιότερα αυτό συνήθως, δεν ήταν επιλογή, αλλά αναγκάζονταν για διαφορετικούς λόγους να μείνουν μόνοι.

Ταυτόχρονα, η κοινωνία ακόμα και πολύ πρόσφατα, αν όχι και σήμερα, δεν έδειχνε αποδοχή στα άτομα που επέλεγαν να είναι μόνα τους. Επιπλέον, τα ποσοστά των έγγαμων είναι πολύ μεγαλύτερα από εκείνα των ανύπαντρων, γεγονός που “παραμορφώνει” τα αποτελέσματα των ερευνών. Ακόμα το μοντέλο του γάμου και της κοινωνίας έχει αλλάξει σε πολύ μεγάλο βαθμό και θα συνεχίσει να αλλάζει τα επόμενα χρόνια. Μπορεί η βιολογική ανάγκη του ανθρώπου να υπαγορεύει την οικογένεια και την απόκτηση απογόνων, όμως, όπως ακριβώς έχει συμβεί με πολλές από τις βιολογικές λειτουργίες του ανθρώπου, σταδιακά και αυτή εξαφανίζεται ή μετατρέπεται.

Παράλληλα, έχουν γίνει νέες έρευνες στις οποίες λαμβάνεται υπόψη περισσότερο τα ατομικά χαρακτηριστικά του ατόμου. Δηλαδή, σύμφωνα με τον χαρακτήρα και τη ψυχοσύνθεση του κάθε ατόμου (π.χ. την σχέση που έχουν με τη μοναξιά, αυτοεκτίμηση, αυτοπεποίθηση). Σύμφωνα με αυτήν, οι ανύπαντροι είναι πιο αυτάρκεις, έχουν μικρότερες πιθανότητες να βιώσουν αρνητικά συναισθήματα, είναι πιο αυθεντικοί απέναντι στους άλλους και έχουν πιο ουσιαστική ζωή.

Αντίθετα, οι παντρεμένοι επωμίζονται με το βάρος του συμβιβασμού στην καλύτερη περίπτωση ενώ στη χειρότερη φτάνουν να μην έχουν δικούς τους στόχους, όνειρα ακόμα και εμπειρίες. Επιπλέον, η ψυχολογική πίεση που δέχονται για να βρουν τον “μοναδικό” ταίρι τους ή οι θυσίες που αναγκάζονται να κάνουν για να μην το χάσουν, φοβούμενοι τη μοναξιά έχει μεγάλο κόστος στη ψυχική υγεία και στην ευτυχία τους.

Αυτό που έγινε σαφές στο συνέδριο αυτό, ήταν πως πρέπει να επαναπροσδιοριστούν τα κριτήρια που θέτονται σε αυτές τις έρευνες ώστε να είναι όσο το δυνατόν πιο αντικειμενικά και εκσυγχρονισμένα. Σε όποια από τις δύο περιπτώσεις κι αν ανήκετε, αυτό που έχουν δείξει όλες οι έρευνες και θεωρείται αδιαμφισβήτητο στοιχείο είναι πως πιο ευτυχισμένα είναι τα άτομα που έχουν αυξημένη την αίσθηση του αυτοπροσδιορισμού και θέλουν συνεχώς να αναπτύσσονται και να εξελίσσονται είτε εντός είτε εκτός γάμου.