Μάλλον πρέπει να μεγαλώνω ακόμα και το σπίτι είναι καλύτερο από το έξω

‘Ξέρω πως είναι να αισθάνεσαι κουρασμένος. Όχι μόνο με τη φυσική έννοια. Ο κόσμος που ζούμε είναι πολύ κουραστικός. Μας φθείρει. Είναι αχάριστος. Είναι μια ατέλειωτη προσπάθεια και ελάχιστη αναγνώριση.

Είσαι κουρασμένος απλά επειδή ζεις μέσα σε αυτόν. Είσαι κουρασμένος να αγαπάς πολύ, να νοιάζεσαι πολύ, να δίνεις πάρα πολλά σε έναν κόσμο που ποτέ δεν σου δίνει τίποτα πίσω. Είσαι κουρασμένος από την επένδυση σου σε αόριστα αποτελέσματα.

Είσαι κουρασμένος από αβεβαιότητες. Κουρασμένος από το γκρι.

Ξέρω ότι δεν ήσουν πάντα τόσο αποθαρρυμένος, ότι υπήρχε μια εποχή που ήσουν γεμάτος ελπίδες και αγνότητα. Όταν η αισιοδοξία σου αντιστάθμιζε τον κυνισμό σου και είχες άπειρα να δώσεις. Ξέρω ότι σε έχουν πελεκημένο κομμάτι- κομμάτι.

Μια εpωτική απογοήτευση εδώ, μια αθέτηση υπόσχεσης εκεί. Ξέρω ότι ο κόσμος δεν ήταν πάντα ευγενικός σε όλα τα παιχνίδια που έχεις παίξει και ότι έχεις χάσει περισσότερες φορές από ό, τι έχεις κερδίσει. Ξέρω ότι δεν έχεις έμπνευση να προσπαθήσεις ξανά. Ξέρω.

Επειδή η αλήθεια είναι, είμαστε όλοι κουρασμένοι. Κάθε ένας από εμάς. Από μια ορισμένη ηλικία, είμαστε όλοι τίποτα περισσότερο από μια στρατιά από ραγισμένες καρδιές και πονεμένες ψυχές που απεγνωσμένα ψάχνουν για την εκπλήρωση. Θέλουμε περισσότερα, αλλά είμαστε πολύ κουρασμένοι για να τα ζητήσουμε. Μισούμε εδώ που είμαστε αλλά είμαστε πολύ φοβισμένοι για να ξεκινήσουμε και πάλι. Πρέπει να αναλάβουμε κινδύνους, αλλά φοβόμαστε να παρακολουθήσουμε όλα γύρω μας να γίνονται συντρίμμια. Εξ’ άλλου, δεν είμαστε σίγουροι για το πόσες πολλές φορές θα μπορούμε να ξεκινήσουμε από την αρχή.

Όλοι πιστεύουμε ότι είμαστε μόνοι με την κούραση μας. Αλλά η αλήθεια είναι ότι είμαστε κουρασμένοι από τους άλλους – κουρασμένοι από τα παιχνίδια που παίζουμε και τα ψέματα που λέμε και τις αβεβαιότητες που παρουσιάζουμε ο ένας στον άλλο. Δεν θέλουμε να παίξουμε τον κακό, αλλά δεν θέλουμε να παίξουμε και τον ανόητο. Έτσι μεγαλώνουν οι προφυλάξεις μας, οι άμυνες μας και παίζουμε το ρόλο που απεχθανόμαστε να παίζουμε, επειδή δεν είμαστε σίγουροι για το τι άλλη επιλογή έχουμε.

Ξέρω πόσο αδύνατον είναι να συνεχίσεις να προσπαθείς και να δίνεις ενώ έχεις εξαντληθεί μέχρι την ψυχή. Ξέρω ότι τα χαρούμενα ιδανικά που κάποτε σου υποσχέθηκαν, τώρα φαίνονται παλιά και χωρίς ελπίδα. Αλλά εδώ είναι που ζητώ, αν είσαι τόσο κοντά στο να σταματήσεις: κάνε άλλη μία προσπάθεια, με το συναίσθημα.

Ξέρω ότι είστε κουρασμένοι από τις προσπάθειές σας. Ξέρω ότι είστε σε αδιέξοδο. Αλλά η αλήθεια γι ‘αυτόν τον δεύτερο άνεμο του πάθους είναι, ότι δεν πρόκειται ποτέ να συνειδητοποιήσει ότι το έχετε, εάν δεν συνεχίσετε να τρέχετε και να ξεπεράσετε το πρώτο πάθος σας του παρελθόντος.

Είμαστε όλοι πιο ανθεκτικοί από ό, τι νομίζουμε και αυτό είναι μια αναμφισβήτητη αλήθεια. Υπάρχει πάντα περισσότερη αγάπη να δώσουμε, περισσότερη ελπίδα, περισσότερο πάθος για να το αφήσουμε ελεύθερο να πλημμυρίσει τον κόσμο. Εμείς απλά δεν περπατούμε αρκετά τους δικούς μας δρόμους για να φτάσουμε στο σημείο όπου βλέπουμε αυτές οι ενέργειες να εκπληρώνονται.

Θέλουμε άμεσα αποτελέσματα και όταν δεν βλέπουμε κανένα, τα παρατάμε. Αφήνουμε την εξάντληση να μας σταματήσει. Μεγαλώνουμε απογοητευμένοι και υποθέτουμε ότι αυτό σημαίνει ότι πρέπει να τα πετάξουμε όλα έξω από το παράθυρο.

Γιατί εδώ είναι κάτι που όλοι απεχθανόμαστε να παραδεχτούμε. Κανείς μας δεν έχει έμπνευση κάθε μέρα. Μπορούμε όλοι να νοιώθουμε εξάντληση. Όλοι απογοητευόμαστε αλλά όλοι έχουμε την δυνατότητα να εργαστούμε πάνω σε αυτά τα συναισθήματα. Ακριβώς επειδή νοιώθετε δαρμένοι, φθαρμένοι και αηδιασμένοι από τη ζωή που ζείτε, δεν σημαίνει ότι δεν κάνετε καμιά αλλαγή. Κάθε άτομο που έχετε θαυμάσει, είχε φορές όπου αισθανόταν ότι δεν μπορούσε να εκπληρώσει τα όνειρά του. Αυτό όμως δεν το εμπόδισε από το να τα επιτύχει. Σας επιτρέπεται να σκοντάψετε, αργά καθώς βαδίζετε προς μεγαλύτερες μεταμορφώσεις σας. Δεν χρειάζεται πάντα να είναι μια απίστευτη, γεμάτη πυροτεχνήματα υπόθεση.

Ορισμένα κομμάτια της ζωής συμβαίνουν ήσυχα. Συμβαίνουν αργά. Συμβαίνουν λόγω των μικρών, προσεκτικών επιλογών που κάνουμε κάθε μέρα, που μας μετατρέπουν σε καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας. Πρέπει να επιτρέψουμε στους εαυτούς μας τον χρόνο για να γίνουν οι αλλαγές, να τις παρακολουθήσουμε να εξελίσσονται και να μην γίνουμε απελπιστικά απογοητευμένοι στο μεταξύ.

Όταν είστε κουρασμένοι,πηγαίνετε σιγά-σιγά. Πηγαίνετε ήσυχα. Πηγαίνετε δειλά. Αλλά μην σταματάτε. Είστε κουρασμένοι για όλους τους σωστούς λόγους. Είστε κουρασμένοι επειδή έτσι πρέπει να είστε. Είστε κουρασμένοι γιατί κάνετε μια αλλαγή. Μπορείτε να κουραστείτε για όλους τους σωστούς λόγους και αυτό είναι μόνο μια ένδειξη για να προχωρήσετε. Είστε κουρασμένοι επειδή αναπτύσσετε και κάποια μέρα αυτή η ανάπτυξη θα δώσει τη θέση της ακριβώς σε αυτήν την αναζωογόνηση που χρειάζεστε.’