Καμιά πανσέληνος δε θα μπορέσει να γεμίσει τα κενά σου.

Της Στεύης Τσούτση.

Ένα φεγγάρι ακόμη. Ολοστρόγγυλο και φωτεινό. Ένα φεγγάρι να πέφτει πάνω μας και μας φωτίζει. Είναι λένε πιο μεγάλο απόψε. Και πιο φωτεινό. Μόνο που εγώ δεν το καταλαβαίνω. Ίσως γιατί τη σημασία που του δίνουν οι πολλοί, δεν του την έδωσα ποτέ. Για μένα το φεγγάρι ήταν χρόνος. Ήταν τα αδειάσματα και τα γεμίσματά του. Ήταν όλες εκείνες οι μνήμες των στιγμών που στον κύκλο του δημιουργήσαμε. Το φεγγάρι είμαι εγώ κι εσύ. Είναι η ζωή μας, με τις χαρές και τις στενοχώριες της. Είναι τα όνειρα που κάνουμε αγκαλιά. Έχει πανσέληνο μα δε με νοιάζει. Είσαι δίπλα μου κι αυτό είναι το σημαντικό. Κι ας μην κοιτάμε το φεγγάρι. Ας μην πλεκόμαστε στα ασημιά σχοινιά του. Γέμισε εpωτευμένους ο τόπος απόψε. Γέμισε ανθρώπους που μνημονεύουν το φεγγάρι, που το υμνούν και το λατρεύουν. Αύριο πάλι θα κρυφτούν στα κουκούλια τους. Μέχρι την επόμενη πανσέληνο. Τότε θα ανασύρουν δέκα στίχους πολυφορεμένους για να μπουν στο mood.

Αχ μωρέ, δεν είναι έτσι η ζωή, ό,τι θυμόμαστε χαιρόμαστε… Καμιά πανσέληνος δε γεμίζει τα κενά μας. Καμιά πανσέληνος δε μας θυμίζει ότι είμαστε εpωτευμένοι. Γιατί απλούστατα, ο έpωτας ο σωστός δεν αφήνει κενά πάνω μας. Και τίποτα δε χρειάζεται να μας θυμίσει ότι είμαστε εpωτευμένοι. Γιατί απλούστατα δεν το ξεχνάμε ποτέ. Πώς να το ξεχάσει κανείς άλλωστε όταν νιώθει να τον ζεσταίνει τούτη η γνώριμη αρματωσιά; Γι’αυτό σου λέω. Καλό το φεγγαράκι αλλά μην τρελαινόμαστε κιόλας. Μην το μετράς στο γέμισμα αλλά σε αυτό που το γέμισμα προδίδει… το χρόνο.Ο κύκλος του φεγγαριού είναι χρόνος, είναι στιγμές, είναι μνήμες. Είναι όσα έχεις ζήσει κι όλα όσα έχεις να θυμάσαι. Όα έφτιαξαν αυτό που είσαι, αυτά που νιώθεις, αυτά που πιστεύεις. Με άδειο ή γεμάτο φεγγάρι, με πανσελήνους ή αφέγγαρες νύχτες, είσαι εσύ. Κι ο έpωτάς σου είναι ίδιος. Είναι κομμάτι σου, είναι το φυλαχτό σου. Κι αν θέλεις βραδιές σαν την αποψινή που τυχαίνουν μια φορά στα πόσα χρόνια, να δεις πάνω στο φεγγάρι κάτι, τότε κάνε το.

Πάρε θέση και κοίτα το έτσι λαμπερό και μεγάλο που είναι. Δες πάνω του τη ζωή σου. Δες τον άνθρωπο που επέλεξες να τη μοιραστείς, εκείνον που ονειρεύεσαι να έρθει ή ακόμη κι εκείνον που έφτασε μα χάθηκε. Δες όσα θέλεις να δεις και προχώρα παρακάτω. Γιατί καλό το φεγγάρι αλλά η ζωή δεν είναι εκεί. Είναι μπροστά σου και σε περιμένει. Σε κανέναν ουρανό δε θα βρεις αυτά που ζητάς. Μόνο μπροστά σου. Κι αν το σούπερ φεγγάρι μπορεί να σου δώσει σούπερ δυνάμεις, δεν έχεις παρά να το εκμεταλλευτείς και να κυνηγήσεις όσα ονειρεύεσαι. Όχι στο μακρινό γαλαξία αλλά σε κάτι πιο κοντινό, πιο οικείο, πιο προσβάσιμο… Στο τώρα και το αύριό σου…