Η ιστορία του άντρα που δεν ήθελε να γίνει πατέρας.

Ο Φωτογράφος Φιλίπ Τολενάντο έγινε πατέρας για πρώτη φορά στην ηλικία των σαράντα ετών. Για να είμαστε ειλικρινής τα παιδιά δεν ήταν ούτε το όνειρο της ζωής του, ούτε ήταν ο κύριος του στόχος. Ο ίδιος παραδέχεται ότι ανησυχούσε πραγματικά, όταν είχαν καλεσμένους με παιδιά.

Έτσι o Φιλίπ ένιωσε ανάμεικτα συναισθήματα όταν ήρθε στη ζωή η κόρη του, Λούλου. Κατάφερε μέσα από μια δύσκολη διαδρομή να ξεπεράσει τον φόβο του για αυτό το μικρό πλάσμα και να του χαρίσει απλόχερα ανιδιοτελή αγάπη.

Για αυτό και έφτιαξε αυτήν την συλλογή  για να πει δημόσια τα ειλικρινή συναισθήματα που βίωσε.

Όταν έχεις μια κοπέλα, όλοι σε ρωτούν, «Πότε θα παντρευτείτε;» και όταν παντρεύεστε, όλοι αρχίζουν να ρωτούν: «Πότε θα κάνετε παιδί;», όταν έρχετε στο φως το πρώτο σας παιδί όλοι θα αρχίσουν να ρωτούν «Πότε θα κάνετε το δεύτερο;»

Ήμουν μέσα στην αίθουσα τοκετού όταν είδα την μικρή Λούλου να παίρνει την πρώτη της ανάσα. Βίωσα ένα απερίγραπτο συναίσθημα: έγινα πατέρας: Ήμουν γεμάτος χαρά εκείνη την στιγμή; Δεν είμαι σίγουρος.

Στην ερώτηση «Σου αρέσει που έγινες πατέρας;», όλοι γύρω μου περίμεναν μόνο μία απάντηση. Όταν για πρώτη φορά είπα το «Όχι», όλοι κοίταξαν με ένα δολοφονικό βλέμμα.

Όταν γεννήθηκε η μικρή Λούλου, η γυναίκα μου εξαφανίστηκε.

Μου έλειπε η σιωπή και η άνεση του χώρου που είχαμε.

Με αντικατέστησαν με αυτό το μικρό εξωγήινο.

Ο ήσυχος ύπνος για τα επόμενα τρία χρόνια επίσης άλλαξε.

Τα πάντα που έκανε η μικρή Λούλου ήταν απολύτως ακατανόητα. Ήταν λες και έβλεπα ένα ντοκιμαντέρ για την άγρια φύση.

Ήμουν πολύ χαρούμενος όταν άκουσα για πρώτη φορά πώς φτερνίζεται η Λούλου. Επιτέλους κάνει κάτι ανθρώπινο!

Ακόμα και ο σκύλος δεν έβρισκε τίποτα το ενδιαφέρον σε αυτήν. Εκτός από τις φορές που η Λούλου έτρωγε. Αυτή η σκηνή ήταν απλά μαγική.

Είναι πεινασμένη; Έκανε την ανάγκη της; Κρυώνει ή ζεσταίνεται; Η επικοινωνία με την Λούλου έμοιαζε σαν επικοινωνία με εξωγήινους. Την αποκοίμιζα στην αγκαλιά μου και την έβαζα σιγά και προσεκτικά στην κούνια της. Η παραμικρή λάθος κίνηση και… άρχιζε να κλαίει αυτόματα, κάτι που με τρέλαινε.

Έφτιαξα μερικά πιάτα με μια εικόνα της Λούλου. Έδειχνα τα πιάτα στους φίλους μας όταν μας ζητούσαν να δούνε φωτογραφίες της Λούλου. Πίστευτα πως ήταν ένα καλό αστείο. Η Κάρλα δεν το εκτίμησε βέβαια.

Το χειρότερο από το κλάμα ήταν η αναμονή για αυτό. Ειδικά όταν ήμασταν ξαπλωμένοι στο κρεβάτι στις δύο το βράδυ.

Και όλα τα μπουκάλια, το ειδικό κάθισμα και οι αποστειρωτές που έπρεπε να κουβαλάμε μαζί μας παντού. Λες και το εμπορικό κέντρο είναι γεμάτο μικρόβια.

Γιατί αγοράζουν στα παιδιά τόσα πολλά αδιανόητα φωτεινά παιχνίδια; Όταν κάποιος είναι μόλις 5 μηνών, βρίσκει στα πάντα ενδιαφέρον. Ακόμα και ένα απλό ξύλο ή κάδο. Οι γονείς είναι έτοιμοι να αγοράσουν το οτιδήποτε, αρκεί το παιδί τους να κοιμάται πιο ήσυχα και να φωνάζει λιγότερο.

Όταν η Λούλου θα είναι είκοσι, εγώ θα είμαι εξήντα. Θα με βλέπει σαν παππού; Ή θα είμαστε φίλοι;

Τι κρίμα που οι γονείς μας πέθαναν πριν από τη γέννηση της Λούλου. Η Λούλου έκανε την αίσθηση της απουσία τους ακόμα πιο έντονη. Θα ήθελα πολύ να ρωτήσω την μητέρα μου, εάν ήμουν ίδιος όταν ήμουν μικρός;

Είναι λίγο λυπηρό, πως γίνομαι σαν τον μέσο πατέρα. Σχεδίαζα να μην τραβάω φωτογραφίες. Αλλά πια το πρώτο πράγμα όταν βλέπω τους φίλους μου είναι να βγάζω το κινητό μου και να λέω, «Ξέρω πως δεν σας αρέσουν οι φωτογραφίες με παιδιά, αλλά η Λούλου είναι διαφορετική!».

Κοιτάζοντας το παρελθόν, βλέπω πως έχω αλλάξει από την στιγμή που εμφανίστηκε στην ζωή μου. Από έναν κοινό παρατηρητή, έγινα ένας ενεργός συμμέτοχος. Από ένας απλός φωτογράφος, έγινα πατέρας.

Το χιούμορ είναι αυτό που πραγματικά φέρνει κοντά τους ανθρώπους. Αυτή την γλώσσα καταλαβαίνω. Κάποια στιγμή η Λούλου άρχισε και αυτή να μιλάει αυτήν την γλώσσα. Την πείραζα και με πείραζε. Έκλαιγα και καταλαβαίναμε ο ένας τον άλλον.

Είναι καταπληκτικό πως σε αυτές τις εικόνες άρχισε να υπάρχει τόση αγάπη, που δεν υπήρχε ποτέ στο παρελθόν.

Τι κρίμα που οι γονείς μου δεν είχαν την ευκαιρία να συναντήσουν την εγγονή τους. Μαμά, μπαμπά, μου λείπετε πραγματικά. Συχνά μιλάω για εσάς στην Λούλου. Ελπίζω πως πολλά πράγματα από αυτά που έμαθα απο εσάς, θα τα μεταφέρω και στην κόρη μου.

Θέλω να ζητήσω συγνώμη από την Κάρλα. Ξέρω ότι δεν ήταν εύκολο να αποδεχτεί την ειλικρίνεια μου.

Θέλω να ζητήσω συγνώμη από την Λούλου. Μια μέρα θα δει αυτές τις εικόνες και θα διαβάσει αυτά τα λόγια.

Θέλω να ξέρεις ότι είμαι πολύ χαρούμενος που σε έχω στην ζωή μου. Λούλου, σε αγαπάω πάρα πολύ.