«Η καλύτερη ώρα για βόλτα στην Αθήνα είναι το ξημέρωμα.»

Κάθε πόλη, είτε μεγάλη είτε μικρή, έχει πάντα μερικά μυστικά και μερικά χαρακτηριστικά πολύ συγκεκριμένα που σε κάνουν να την αγαπήσεις, να χαίρεσαι που ζεις σ’ αυτήν ή να ονειρεύεσαι να ζήσεις σ’ αυτήν.

Υπάρχει μια οπτική γωνία που αν καταφέρεις να την εντοπίσεις, σε βοηθά να δεθείς για πάντα κι απολαμβάνεις την κάθε στιγμή που βρίσκεσαι εκεί.

Η Αθήνα μπορεί να ‘ναι μεγάλη, θορυβώδης, αχανής, να κινείται με τρελούς ρυθμούς, να προκαλεί άγχος και κρίσεις πανικού στα παιδιά της, να μην είναι όσο προσεγμένη κι οργανωμένη θα χρειαζόταν, αλλά ταυτόχρονα έχει μια μαγεία μοναδική, στην οποία αν αφεθείς και τη γνωρίσεις την εpωτεύεσαι ακαριαία και για πάντα.

Για πολλούς η Αθήνα αποτελεί την πόλη της τρέλας, της ακαταστασίας, της ανησυχίας. Είναι υπεύθυνη για φίλους που χάθηκαν, για σχέσεις που κουράστηκαν, γι’ αποστάσεις που δεν εκμηδενίστηκαν κι οδήγησαν σε περιόδους μοναξιάς και απογοήτευσης.

Είναι αλήθεια κι όσοι ζούμε χρόνια στην Αθήνα το ξέρουμε πολύ καλά, πως σ’ αυτήν την πόλη χρειάζεσαι ένα σχετικά μεγάλο διάστημα προσαρμογής κι ένταξης στον τρόπο ζωής της, χρειάζεσαι ένα διάστημα δοκιμής κι αβέβαιης περιπλάνησης μέχρι να νιώσεις σαν στο σπίτι σου κι απόλυτα άνετα. Επεξεργάζεσαι πληροφορίες, ανθρώπους, μέρη, τρόπους, κινήσεις, συμπεριφορές. Κι αυτή η δοκιμαστική περίοδος είναι συνήθως και κομματάκι ζόρικη.

Όμως –κι αυτό το όμως είναι τεράστιο– η Αθήνα σ’ ανταμείβει πλήρως όταν την αφουγκραστείς και μάθεις να ζεις σ’αυτήν. Όταν ενσωματωθείς τα ζόρια της προσαρμογής, ακόμα κι αν κράτησαν κι έναν ή δύο χρόνους, μοιάζουν ν’ άξιζαν τον κόπο και την κούραση.

Μαγεύεσαι κι απολαμβάνεις αμέτρητα όμορφα μέρη, καλά κρυμμένες γωνιές, ατέλειωτες βόλτες. Γίνεσαι ένα με τους γρήγορους ρυθμούς, σε σημείο που πια δεν μπορείς να ζήσεις στη νωθρότητα που κάποτε απολάμβανες, αγαπάς αυτήν την ένταση της πόλης τη μέρα και λατρεύεις τα φώτα και την ησυχία της τη νύχτα. Τη νύχτα της Αθήνας που δε μοιάζει με καμία άλλη νύχτα σε καμία άλλη πόλη.

Εμείς που αγαπάμε την Αθήνα και τη διαλέγουμε με μάτια κλειστά και καρδιά σαν ανοιγμένο αερόστατο, στην ερώτηση «ποια ώρα είναι η καλύτερη για βόλτα στην Αθήνα;» απαντάμε, χωρίς δεύτερη σκέψη, «το βράδυ». Και για να σε πάω κι ένα βήμα παραπέρα, το ξημέρωμα.

Αυτή η πόλη έχει, μεταξύ άλλων, το μαγικό χάρισμα να μεταμορφώνεται απ’ ώρα σε ώρα. Κινείται και τρέχει όλη μέρα, ανάβει το βράδυ, χορεύει ρυθμικά αγκαλιά με φώτα και φωτάκια κι ησυχάζει το ξημέρωμα, όταν τα φώτα αρχίζουν να σβήνουν κι ο ουρανός βάφεται με τα χρώματα της αυγής.

Μια βόλτα τα ξημερώματα στην Αθήνα σε γαληνεύει, ρουφάει όλη την ένταση που σου διαβίβασε την ημέρα η πόλη και σ’ αφήνει ν’ απολαύσεις την ησυχία και την ηρεμία που υπάρχει παντού, όταν για λίγες μόνο ώρες η Αθήνα κοιμάται.

Οι δρόμοι είναι άδειοι, η φασαρία της μέρας μοιάζει με κάτι πολύ μακρινό, ο αέρας της νύχτας που φεύγει μυρίζει όμορφα κι είναι τόσο αναζωογονητικός που εύχεσαι να μην ξημερώσει εντελώς ποτέ.

Η πόλη αυτήν την ώρα είναι πιο γλυκιά και πιο οικεία από κάθε άλλη στιγμή μες στη νύχτα και τη μέρα και σε γεμίζει όμορφες σκέψεις, ενώ κατά τρόπο επίσης μαγικό, σαν κάποιος να κουνάει το μαγικό του ραβδί, το μυαλό σου αδειάζει, καθαρίζει και κάθε αρνητικό συναίσθημα σβήνεται, έστω και για λίγο.

Οι γωνιές και τα μέρη που αγαπάς στην Αθήνα την ημέρα, το ξημέρωμα είναι δυο φορές πιο γοητευτικά και πιο δικά σου. Βλέπεις πράγματα που το τρέξιμο κι η φασαρία των υπολοίπων ωρών δε σ’ έχουν αφήσει να προσέξεις.

Ο χρόνος κυλάει απολαυστικά αργά και νιώθεις πως κάθε στιγμή είναι η στιγμή σου. Ο ρομαντισμός κι η γλυκύτητα που αποπνέει αυτή η πόλη, απ’ την ώρα που τα φώτα της σβήνουν και μέχρι ν’ ανατείλει ο ήλιος, είναι ασύγκριτα και μοναδικά.

Είτε είσαι μόνος, είτε απολαμβάνεις τη βόλτα σου με κάποιον που αγαπάς, το ξημέρωμα στην Αθήνα είναι από ‘κείνα που διώχνουν κάθε ματαιότητα και κάθε ασχήμια, βάζοντάς σε σ’ ένα παραμύθι, όχι τόσο λυρικό που να σου υπενθυμίζει πως είναι απλώς παραμύθι, αλλά τόσο αληθινό και γοητευτικό που τίποτα δε στερείται η πραγματικότητά σου απ’ αυτό.

Οι βόλτες στην Αθήνα τα ξημερώματα είναι σαν παραμύθι. Είναι η ανταμοιβή που απλόχερα σου παρέχει η πόλη για όσα αρνητικά θεωρείς πως έχει, είναι αυτό το καθημερινό δώρο που μπορείς να κάνεις στον εαυτό σου και τελευταίο και πιο βασικό είναι το εpωτικό κόλπο με τ’ οποίο η Αθήνα κρατάει τα παιδιά της αιώνια under her spell. Το ξημέρωμα στην Αθήνα αγαπά τους εpωτευμένους και κάνει τους μόνους να εpωτευτούν.

Νέλη Χαχάμη