«Εμείς που θεωρούμε το φαγητό απόλαυση»

Για κάποιους το φαγητό είναι ιερή υπόθεση. Όταν έρχεται αυτή η μοναδική στιγμή του γεύματος, δε μιλάει κανείς κι απολαμβάνεις κάθε μπουκιά. Κάποιοι έχουν μόνο αυτό στο μυαλό τους και δεν τους αγγίζει τίποτα άλλο. Περιμένουν πώς και πώς πότε θα έρθει η ώρα να τσιμπήσουν κάτι.

Το φαγητό είναι μια απ’ τις μεγαλύτερες απολαύσεις της ζωής και απαραίτητη προϋπόθεση να έχεις ενέργεια. Είναι παρηγοριά σε όλες τις καλές και δυσάρεστες στιγμές, σε γλέντια και χαρές. Υπάρχει πάντα ένας λόγος, μια δικαιολογία για να φάμε.

Αν η ζωή είναι μία συλλογή στιγμών, τότε οι στιγμές απόλαυσης κι ικανοποίησης είναι αυτό που αξίζει στη ζωή. Και πέρα από μυθικές αγάπες και μεγάλους έpωτες, ποια απόλαυση είναι μεγαλύτερη απ’ το σeξ και το φαγητό;

Εμείς είμαστε αυτοί που μια κρύα νύχτα στο σπίτι, γελάσαμε στην ιδέα να τρέχουμε έξω να ψάχνουμε για έpωτες, όταν μπορούμε να έχουμε ένα ζεστό πιάτο με αχνιστό φαγητό ή έστω τρία-τέσσερα πιάτα, για να λέμε την αλήθεια. Οι ίδιοι που μέσα στο κατακαλόκαιρο προτιμήσαμε μια γαβάθα παγωτό αντί για ραντεβού κι ιστορίες. Άλλοι από επιλογή, άλλοι από ανάγκη.

Το φαγητό δεν αποτελεί απλώς μια αγγαρεία απαραίτητη για την επιβίωση. Εντάξει, υπάρχουν κι οι άνθρωποι που το βλέπουν έτσι. Φαίνονται τόσο παράξενοι που θα νιώθαμε πιο άνετα δίπλα σε κατοίκους άλλου πλανήτη, οι οποίοι όμως ξέρουν να τρώνε.

Το απολαυστικό φαγητό γεμίζει κενό τόσο κυριολεκτικά όσο και μεταφορικά. Υπάρχει συναισθηματική ικανοποίηση κι απόλαυση. Όλοι εμείς που εκτιμούμε την αξία του έχουμε τα «φαγητά παρηγοριάς» μας. Η πίτσα, το σουβλάκι ή η σοκολάτα είναι κάποια γεύματα που θα παρηγορήσουν και θα μαλακώσουν λύπες.

Μερικές φορές η γεύση είναι μέρος νοσταλγίας κι υπάρχει σύνδεση με ξέγνοιαστο και ευχάριστο παρελθόν. Άλλες φορές πάλι απλώς προκαλεί τέτοια ηδονή στους γευστικούς κάλυκες, που λες τύφλα να ‘χει η πιο παθιασμένη κι απαγορευμένη εpωτική ιστορία που έχεις ζήσει. Άσε που ποιος θυμάται τέτοιες ιστορίες και χαζά την ώρα που το στόμα γεμίζει με ένα καλοψημένο φιλέτο.

Επιλογή, γιατί το σουβλάκι δε θα σε προδώσει, η σοκολάτα δε θα ρωτάει τι ώρα γύρισες και πού πήγες. Θα είναι πάντα γλυκιά κι η ικανοποίηση είναι εγγυημένη. Γαμιόμαστε στο φαγητό γιατί δεν έχει απαιτήσεις και προσδοκίες. Δεν πρήζει και δεν κρατάει μούτρα με παιδιάστικους εγωισμούς, αν το παραμελήσεις λίγο. Που σιγά δηλαδή να μην παραμελήσεις παγωτά και πιτόγυρα.

Η ηδονή είναι εκεί, όταν τη θέλεις, όπως τη θέλεις και χωρίς δράμα κι ίντριγκα. Ποιος ασχολείται τώρα με αγωνίες, είδε το μήνυμα, γιατί δεν απαντάει, αποτριχώσεις, μακιγιάζ και μία ώρα μπροστά απ’ την ντουλάπα, «τι φοράνε πάλι». Δύο βήματα μέχρι το ψυγείο ή το τηλέφωνο για delivery και  βιώνεις στιγμές απόλαυσης κι ηδονής. Άλλωστε δεν είναι τυχαίο που χρησιμοποιούμε την έκφραση «το φαγητό προκαλεί οργασμό». Όντως προκαλεί και τον πιο δυνατό.

Οπότε, εμείς οι λάτρεις του φαγητού μάλλον θα το βάζουμε πάντα πάνω απ’ όλα, χωρίς τύψεις κι ενοχές. Άλλωστε, νηστικό αρκούδι δε χορεύει. Γι’ αυτό μπουκωθείτε άφοβα, κοινώς γαμηθείτε στο φαί και μη σας νοιάζει τίποτα. Μην το παρακάνετε κιόλας, με μέτρο, σταθερά και χαλαρά.

Αγγελική Μαλλιάσα