Δυο φίλοι και δυο μηνύματα: Μια ιστορία που εξηγεί ακριβώς τι σημαίνει πραγματική φιλία.

Κάποτε δύο φίλοι περπατούσαν μέσα στην έρημο. Κατά τη διάρκεια της κουβέντας τσακώθηκαν και ο ένας εκνευρίστηκε τόσο που χαστούκισε τον άλλον στο πρόσωπο.

Αυτός που δέχτηκε το χαστούκι πόνεσε αλλά χωρίς να πει τίποτα, έσκυψε και έγραψε με το δάχτυλο του στην άμμο:

“Σήμερα, ο καλύτερος μου φίλος, με χαστούκισε στο πρόσωπο”.

Έπειτα σηκώθηκε και ζήτησε από τον φίλο του να συνεχίσουν τον δρόμο τους.

Περπάτησαν αρκετά ώσπου έφτασαν σε μια όαση. Ήπιαν νερό και βούτηξαν στη λιμνούλα για να δροσιστούν.

Αυτός που δέχτηκε το χαστούκι, ξαφνικά κόλλησε στη λάσπη και άρχισε να πνίγεται. Ο φίλος του δεν το σκέφτηκε και κινδυνεύοντας τη ζωή του, έσπευσε να τον σώσει.

Όταν βγήκαν και οι δυο σώοι και αβλαβείς στην όχθη της λίμνης, αυτός που δέχτηκε το χαστούκι και παραλίγο να πνιγεί, έσκυψε και χάραξε σε μια πέτρα:

“Σήμερα ο καλύτερος μου φίλος, μου έσωσε τη ζωή».

Μόλις το είδε ο άλλος τον ρώτησε:

«Πριν που σε χτύπησα έγραψες στην άμμο και τώρα έγραψες σε πέτρα. Γιατί;”

Εκείνος του απάντησε:

«Όταν κάποιος μας πληγώνει, πρέπει να το γράφουμε στην άμμο γιατί ο άνεμος θα φυσήξει και θα το διαγράψει. Αλλά, όταν κάνει κάτι καλό για μας, πρέπει να το χαράζουμε σε πέτρα. Έτσι κανένας άνεμος, όσο δυνατός και αν είναι, δεν θα το σβήσει ποτέ”.

Για αυτό δεν πρέπει να δίνουμε μεγάλη σημασία στα αντικείμενα που έχουμε ή που θέλουμε να αποκτήσουμε, αλλά στους ανθρώπους που έχουμε δίπλα μας στη ζωή μας.