Δείτε γιατί τα παιδιά στην Ιαπωνία ακούνε πάντα τους γονείς τους και δεν είναι κακομαθημένα

Τρέφουμε μεγάλο σεβασμό για αυτή τη χώρα και θέλουμε να μοιραστούμε μαζί σας την ιαπωνική προσέγγιση, όσον αφορά την ανατροφή των παιδιών.

Το πρώτο πράγμα που κάνει εντύπωση στη χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου, είναι η εξαιρετική κατανόηση μεταξύ των γενεών. Τα παιδιά δεν είναι κακομαθημένα. Ένας λόγος για μια τέτοια ομόνοια είναι μια παράδοση, που προέρχεται από το μακρινό παρελθόν.

Από τα αρχαία χρόνια, οι μητέρες συνδύαζαν την εργασία με την ανατροφή των παιδιών. Οι γυναίκες τύλιγαν τα μωρά και τα κουβαλούσαν μαζί τους. Η μητέρα μιλούσε συνεχώς με το παιδί, περιγράφοντας τι έκανε κάθε στιγμή, έτσι ώστε το παιδί να νιώθει ότι συμμετέχει σε όλες τις διαδικασίες, καθώς μεγαλώνει. Ήταν ένα συχνό φαινόμενο, όπου τα μικρά παιδιά πρώτα μάθαιναν να μιλάνε και μετά να περπατάνε.

Και στις μέρες μας, όπου και αν βρίσκονται οι μητέρες, έχουν πάντα από κοντά τα παιδιά, είτε είναι στην αγκαλιά σε μάρσιπο είτε στην πλάτη τους.

Συνήθως οι μητέρες μένουν στο σπίτι μέχρι το μωρό να φτάσει την ηλικία των 3 ετών, και στη συνέχεια στέλνουν τα παιδιά στο νηπιαγωγείο. Υπάρχουν και βρεφονηπιακοί σταθμοί, αλλά δεν είναι επιθυμητή η ανατροφή ενός μικρού παιδιού, και θεωρείται απαράδεκτο οι γονείς να αφήσουν το μωρό στην φροντίδα των παππούδων.

Μαθαίνουν στα παιδιά από μικρή ηλικία να είναι προσεκτικά με τα συναισθήματά τους, τα δικά τους, των άλλων, ακόμα και των αντικειμένων. Αν ένα κακομαθημένο παιδί σπάσει το αγαπημένο του αυτοκινητάκι, η μητέρα του θα του πει μονάχα: «Το πληγώνεις».

Οι γυναίκες δεν είναι οι μόνες που ασχολούνται με τα παιδιά. Και οι άντρες ασχολούνται με την ανατροφή των παιδιών. Τα παιδιά έχουν συνεχώς την προσοχή και των δύο γονιών. Δεν είναι αποδεκτό να υψώσει ο γονιός τη φωνή του, να κάνει κύρηγμα, και η σωματική τιμωρία. Τα παιδιά έχουν την τάση να αισθάνονται ενοχές και μεταμέλεια, αν δημιουργούν πρόβλημα στους γονείς.

Από την παιδική ηλικία υιοθετούν την ιδέα ότι δεν πρέπει να ενοχλούν τους άλλους, να συμπεριφέρονται ευγενικά. Οι Ιάπωνες δείχνουν δυσαρέσκεια με τη βοήθεια του βλέμματος και του τόνου της φωνής. Τα παιδιά μπορούν να αναγνωρίσουν, όταν οι γονείς δεν εγκρίνουν τη συμπεριφορά τους, και να προσπαθούν να βελτιωθούν.

Συνοψίζοντας, μπορούμε να πούμε ότι στην Ιαπωνία, τα παιδιά λαμβάνουν γονική ζεστασιά, αγάπη και φροντίδα, καθώς από την παιδική ηλικία μαθαίνουν τις αρχές της συλλογικής κοινωνίας. Φυσικά, το εκπαιδευτικό σύστημα είναι πολύ διαφορετικό από το δικό μας και σε κάποιους μπορεί ακόμη και να φαίνεται παράδοξο. Ωστόσο, είναι δοκιμασμένο για αιώνες και βοηθά να καλλιεργήσουν πειθαρχημένους και νομοταγείς πολίτες της χώρας τους.