Αποκαλύψεις από έναν άντρα που πιστεύει ότι κατάλαβε τις γυναίκες

“Έχω μάθει την τέχνη του να ζεις με μια γυναίκα. Δεν είναι τα πράγματα όπως τα διαβάζετε στα ρομαντικά μυθιστορήματα. Έχω συνειδητοποιήσει ότι τα μακριά γυναικεία μαλλιά δεν είναι μόνο θηλυκότητα και ωραίες μπούκλες που πέφτουν μέχρι τη μέση. Επίσης, σημαίνει φροντίδα και προσοχή – πρώτα απ’ όλα από τη δική μου μεριά. Όταν είναι ξαπλωμένη στο κρεβάτι, πρέπει πρώτα να θυμηθώ να βγάλω τα μαλλιά της από το μαξιλάρι και μετά να ξαπλώσω δίπλα της. Με τον καιρό αυτό γίνεται συνήθεια.”

“Έχω μάθει ότι όταν είναι στεναχωρημένη, πρέπει να την αγκαλιάσω αμέσως, να μάθω τι συμβαίνει και να την ηρεμήσω. Δεν ισχύει το ίδιο για μένα. Όταν έχω άσχημη διάθεση, δεν θέλω να με ρωτάνε τι έχω. Για να αντιμετωπίσω τέτοιες στιγμές, πρέπει να είμαι μόνος μου.

Έχω μάθει, ότι παρόλο που δεν ζητάει τη βοήθειά μου, περιμένει πάντα από μένα να της την προσφέρω. “Δεν πειράζει αγάπη μου, θα το κάνω μόνη μου” ή “Άστο, θα τα καταφέρω.” Όχι, δεν το κάνει. Είναι σημαντικό να αισθάνεται σαν γυναίκα και όχι σαν εργάτης. Παρεμπιπτόντως, θα παρατηρήσετε πως μόλις της απαγορεύσετε να σηκώσει οτιδήποτε πιο βαρύ από ένα τριαντάφυλλο, θα μειωθούν οι ώρες που είναι αναστατωμένη και θα αυξηθούν οι ώρες που είναι χαμογελαστή.”

“Έχω μάθει να βλέπω την γυναίκα μου, όχι μόνο ως ερωμένη με την οποία μοιράζομαι το κρεβάτι μου, την κουζίνα μου ή την μπανιέρα μου, αλλά και ως φίλη, της οποίας τα λόγια χρειάζεται να ακούω προσεχτικά. Ακόμα και όταν φαίνεται να μη μιλάει για κάτι συγκεκριμένο. Η γυναίκα δεν είναι μυστήριο. Μπορώ να πάρω μια σαφή απάντηση από τη γυναίκα μου σε οποιοδήποτε θέμα, προσπαθώντας απλά να είμαι πιο προσεχτικός. Πάντα εκφράζει τις ανάγκες της με απόλυτη σαφήνεια. Πάντα! Μου φαίνεται περίεργο όταν ακούω άλλους άντρες να λένε ότι δεν μπορούν να καταλάβουν τι θέλουν οι γυναίκες τους. Κατά πάσα πιθανότητα, αρνούνται να καταλάβουν.

Έχω μάθει ότι σε μια σχέση και οι δυο πρέπει να κάνουν βήματα μέχρι να κολλήσουν τα χείλη. Αν προτιμάτε να μένετε ακίνητοι και να περιμένετε από το σύντροφό σας να διανύσει όλη την διαδρομή, κατά πάσα πιθανότητα μια μέρα θα σας αφήσει πίσω του. Και οι δυο πρέπει να συνεχίσετε να κινήστε.”

“Πρέπει να αδειάσετε το ποτήρι από όλα τα άσχημα πράγματα και να το γεμίσετε με μεθυστικά. Για παράδειγμα, πάρτε εκδίκηση: είναι ένα πιάτο που τρώγεται πάντα κρύο. Η αλήθεια είναι, ότι αυτό το πιάτο δε λειτουργεί ανεξάρτητα από τον τρόπο που σερβίρεται. Δεν φέρνει τα αποτελέσματα που περιμένετε και δημιουργεί αρνητικότητα. Από την άλλη μεριά, ένα τρυφερό άγγιγμα είναι πιο μεθυστικό ακόμα και από το καλύτερο κρασί. Η τρυφερότητα είναι μακράν η καλύτερη αντίδραση στις πράξεις του συντρόφου σας.

Τέλος, έμαθα ότι όταν την αγγίζεις, αυτό που έχει σημασία δεν είναι το συναίσθημα που έχεις στο στομάχι σου, αλλά αυτό που νιώθεις στο τέλος των δαχτύλων. Αν μπορέσετε να κάνετε αυτή την άρπα να τραγουδήσει, είναι δική σας και κανενός άλλου. Αλλά δεν μπορείτε να κουρδίσετε τα δάχτυλά σας. Ή έχετε το ταλέντο ή δεν το έχετε…”