Αν αλλάξω για να σ’ αρέσω δε θα ‘μαι πια εγώ

Ήρθες κοντά μου γι’ αυτό που γνώρισες. Για όσα είμαι, φαίνομαι και πρεσβεύω. Στο δικό μου, ίδιο πρόσωπο, εναπόθεσες τις προσδοκίες σου κι άνοιξες πόρτες και παράθυρα να μπω και να χαράξουμε πορεία. Κι έπειτα; Τι συνέβη έπειτα;

Δε σε έπεισε ό,τι σε προσέλκυσε; Δεν το άντεξες; Σε απογοήτευσε ή σε γοήτευσε τόσο που το φοβήθηκες; Μου άπλωσες το χέρι κι άκουσα να φωνάζεις έλα. Λες να ήταν αυταπάτη; Μήπως εννοούσες έλα με την προϋπόθεση όσα από μένα δε σου κάνουν να τ’ αλλάξω ή να μου τ’ αλλάξεις;

Αναρωτιέμαι τελικά αν γίνω όσα θες, θα είμαι εγώ; Θα έχω ταυτότητα, προσωπικότητα ή θα είμαι απλώς δικό σου δημιούργημα που τελειοποιώντας το, κάθε άλλο παρά ικανοποίηση θα νιώσεις. Το τέλειο, το άρτιο, το αψεγάδιαστο, το ιδανικό, το θαυμάζουμε και πολλές φορές το αναζητούμε. Όμως πόσο αντέχεις να ζεις δίπλα του και να προσπαθείς διαρκώς να είσαι αντάξιο του, να μην τσαλακώνεσαι και να μην έχεις το δικαίωμα για να έχεις τρωτά σημεία;

Με κούρασες. Όσο κι αν σ’επιθυμώ, δεν αντέχω να δίνω μάχες καθημερινά για να σου γίνομαι αρεστή. Το να κάνω υποχωρήσεις και συμβιβασμούς στο βαθμό που δε θα με αλλοιώσει, δε μ’ ενοχλεί. Μα εσύ δε ζητάς αυτό. Ή μάλλον ζητάς συνεχώς. Κι όσο σου δίνω τόσο ζητάς. Κι αν γίνω τελικά όσα θες, αν με «ντύσεις» με την πρέπουσα, κατ’ εσέ, συμπεριφορά και πληρώ τις προδιαγραφές του «κατασκευαστή», θα λειτουργήσει σωστά το δικό μας παρεάκι;

Όχι δεν είμαι τέλεια, ούτε θα γίνω. Ούτε όσα υπάρχουν γύρω μου, μέσα μου κι έξω μου είναι τα κορυφαία και τα άριστα. Αλλά με αγαπάω και με γουστάρω κι εγώ κι άλλοι δέκα άνθρωποι που μπήκαν στη ζωή μου και κάθισαν ακριβώς γι’ αυτούς τους λόγους . Κι εσύ γι’ αυτό με πλησίασες. Για τα λίγα ή για τα πολλά που είδες ή που φαντάστηκες πως θα έχουν σμιλέψει την προσωπικότητά μου.

Κι όμως όσα είμαι, σύμφωνα με σένα, δεν επαρκούν για να μείνεις ή για να έχουμε αυτό το δικό μας «μαζί». Μα δεν είμαι διατεθειμένη να επενδύσω σε μια σχέση ή σε κάποιον που θέλει να με χειραγωγήσει κι όχι να με αγαπήσει. Έρχομαι σαν σύντροφος κι αυτό για μένα δε σημαίνει πως θα περνάω καθημερινά από casting. Σημαίνει όμως πως στο πρόσωπό σου και σε όσα εισπράττω από σένα βρίσκω το κίνητρο για να αλλάξω εκούσια ή τουλάχιστον να προσπαθήσω να βελτιώσω κάποια στοιχεία του χαρακτήρα μου που έμμεσα έχω αντιληφθεί πως σ’ ενοχλούν.

Αν όσα έχω δεν είναι ικανά να σε «πείσουν» να βρίσκεσαι κοντά μου, λυπάμαι μα δε θα τα απαξιώσω ούτε θα τ’ αντικαταστήσω με τα δικά σου θέλω. Αγάπησε με έτσι, μείνε κι εσύ όπως είσαι κι αν κουμπώσουμε γιατί εγώ είμαι το σωστό κουμπί για τη δική σου κουμπότρυπα τότε θα κλείσει το παλτό και δε θα μπάζει κρύο από πουθενά και το σώμα θα νιώσει τόση ζεστασιά όσο να φτάσει στην ψυχή.

Κοίτα με, άγγιξε με, νιώσε με. Το άρωμα της σάρκας μου δεν άλλαξε, το πρόσωπο που σου χαμογέλασε είναι το ίδιο, το χέρι που σε κράτησε έχει το ίδιο σχήμα κι όσα σου είπα είναι η αλήθεια μου. Αν αλλάξω έστω κι ένα στοιχείο μου μόνο και μόνο γιατί το θες, δε θα μπορώ να σε κοιτάξω στα μάτια γιατί θα πρέπει να σκύβω συνεχώς το κεφάλι σαν ένδειξη υποταγής στα δικά σου θέλω.

Μα εγώ εκεί που αγαπάω θέλω να νιώθω ίση. Θέλω να μη μειονεκτώ και να μην παλεύω συνεχώς να πείσω. Κι όσα αλλάξω σε μένα θέλω να είναι από αγάπη κι όχι απ’ την αγωνία για να σε κρατήσω δίπλα μου με νύχια και με δόντια. Δεν εκπροσωπώ την τελειότητα μα από σένα αυτό θέλω να εισπράττω. Όταν θες να λες πως αγαπάς κάποιον πρέπει να τον τοποθετείς εσύ με τη συμπεριφορά σου στο πιο ψηλό βάθρο έναντι των υπολοίπων κι όχι να του ζητάς να σκαρφαλώσει.

Τοποθέτησε με εκεί κι εγώ θα διατηρήσω τον τίτλο μου στο έπακρο, όχι για να σε πείσω ή για να μη σε απογοητεύσω αλλά γιατί σε αγαπώ.