Γιατί η αγάπη είναι σαν το διαμάντι…

Αγάπη. Δεν υπάρχει λέξη πιο πολύ χρησιμοποιημένη στον γραπτό και τον προφορικό λόγο από τους ανθρώπους όλου του κόσμου. Το βάθος της απίστευτο, τα νοήματά της πολλαπλά. Θεωρητικά έχει τόσες έννοιες όσες και οι άνθρωποι επί γης. Αλλά ποιο από αυτά πραγματικά τη χαρακτηρίζει; Είμαι σίγουρος ότι πολλοί θα το έχετε σκεφτεί. Τι σημαίνει «αγαπώ», τι σχέση έχει με τον «έpωτα»; Μήπως σημαίνει «ποθώ», «λαχταρώ» ή «λατρεύω»;

Αν το καλοσκεφτείς, τούτες οι λέξεις έχουν όντως παραπλήσια ερμηνεία και σχετικό με την αγάπη νόημα. Κάτι έχουν πάρει από αυτή, αλλά στην πραγματικότητα δεν της έχουν επιστρέψει σχεδόν τίποτα. Γιατί η αγάπη είναι σαν το διαμάντι· μία και μοναδική, με ιδανική καθαρότητα. Γιατί είναι καμωμένη από ένα και μόνο πράγμα, την αγνή επιθυμία προσφοράς, χωρίς την προσμονή της ανταπόδοσης σε οποιοδήποτε επίπεδο, υλικό ή συναισθηματικό. Όπως ο γονιός δεν περιμένει ανταπόδοση από το παιδί του για την αγάπη που δείχνει σε αυτό, έτσι κι εκείνος που αγαπάει δεν περιμένει ανταπόδοση από τον/την σύντροφό του ή κάποιον άλλο.

Κοιτάξτε γύρω σας και δείτε πόσος πόνος υπάρχει. Γιατί; Μα δεν υπάρχει αγάπη. Οι άνθρωποι όλα τα κάνουν για να εξαπατήσουν τον διπλανό τους, όλα για το χρήμα, όλα για να επικρατήσουν και να ασκήσουν βία, σωματική, λεκτική, πνευματική στον άλλο. Το παραμικρό ίχνος αγάπης να δείχναμε, ο κόσμος μας θα ήταν καλύτερος. «Άραγε», σκέπτομαι μερικές φορές, «θέλουμε πραγματικά έναν τέτοιο κόσμο όπου θα κυβερνάει η αγάπη;» Δεν είμαι καθόλου σίγουρος.

Και το πιο περίεργο είναι ότι η αγάπη είναι γύρω μας, αναπνέει μαζί μας, κυκλοφορεί με τον αέρα. Στο χέρι μας είναι να την ενστερνιστούμε και να διορθώσουμε τη ζωή μας.