5 λόγοι που τα παιδιά μας δεν πρέπει να έχουν μοναδικό στόχο να πάρουν άριστα στο σχολείο

Όταν σπούδαζα στο πανεπιστήμιο, εγώ όπως και πολλοί άλλοι, είχα την σταθερή πεποίθηση, ότι οι καλοί βαθμοί είναι το παν.

Οι γονείς μου και οι καθηγητές μου επέμεναν, ότι τα σημαντικά επιτεύγματα θα με βοηθούσαν να ξεκλειδώσω όλες τις σημαντικές πόρτες του κόσμου. Η υψηλή βαθμολογία είναι το κλειδί για μια επιτυχημένη ζωή.

Και εγώ πίστευα τυφλά αυτά τα λόγια.

Θυμάμαι μια εποχή που εξουθένωνα τον εαυτό μου στο διάβασμα μόνο και μόνο για να έχω υψηλή βαθμολογία στα μαθήματα.

Και όλα έβγαζαν νόημα. Ωστόσο, τώρα δεν θέλω ο γιος μου να διαβάζει τόσο σκληρά όσο διάβαζα εγώ στην ηλικία του.

Μπορεί να σας ακούγετε περίεργο αυτό, αλλά αφήστε με να σας εξηγήσω την άποψή μου.

1. Κανείς δεν με ρώτησε ποτέ για τους βαθμούς μου.

Κανείς εργοδότης δεν  με ρώτησε ποτέ για την βαθμολογία μου στο πανεπιστήμιο.

Κανένα βιογραφικό που συμπλήρωσα δεν είχε πεδίο με τον τίτλο “Απόδοση στο Πανεπιστήμιο.” Βέβαια, όλα είχαν πεδίο με τον τίτλο “Επαγγελματική εμπειρία.”

Ακόμη πιο περίεργο είναι το γεγονός, ότι οι δεξιότητες μου στους υπολογιστές και τα επιτεύγματα μου στον αθλητισμό είχαν περισσότερη σημασία στις αιτήσεις μου για δουλειά, παρά οι βαθμοί του πανεπιστημίου.

2. Έχω ξεχάσει όλα όσα έμαθα στο πανεπιστήμιο.

Η μνήμη μου λειτουργεί με εξαιρετικό τρόπο: ξεχνούσα όλα όσα είχα μάθε μετά το τέλος των εξετάσεων. Όταν ξεκίνησα να δουλεύω, συνειδητοποίησα ότι όλα αυτά τα χρόνια στο πανεπιστήμιο δεν είχα μάθει τίποτα.

Παρόλο που οι βαθμοί μου υποδεικνύουν το αντίθετο, οι ακαδημαϊκές μου γνώσεις ήταν ένα σκέτο χάος.

Όπως αποδείχθηκε, δυο μήνες δουλειάς μου προσέφεραν περισσότερες γνώσεις και με βοήθησαν να αποκτήσω περισσότερα επαγγελματικά προσόντα από ότι 5 χρόνια σκληρού διαβάσματος στο πανεπιστήμιο. Οπότε, τι αξία έχει να προσπαθείς τόσο σκληρά για ένα τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα;

3. Το κυνήγι των καλών βαθμών έβλαψε την υγεία μου.

Κάποιοι άνθρωποι έχουν το χάρισμα να τα πιάνουν όλα με την πρώτη, αλλά εγώ δεν είμαι ένας από αυτούς. Για να παραμείνουν οι γνώσεις μέσα στο κεφάλι μου, έπρεπε να τα μάθω όλα παπαγαλία. Πλησιάζοντας προς την εξεταστική περίοδο, συνήθιζα να κάνω επανάληψη 12 με 15 ώρες την ημέρα. Ακόμα θυμάμαι, ότι με έπιανε ο ύπνος στα μαθήματα ή στα μέσα μεταφοράς από την εξάντληση.

Λόγω της χρόνιας κόπωσης, η παραγωγικότητά μου μειώθηκε και το μυαλό μου δεν ήταν πια δεκτικό σε καινούργιες πληροφορίες.

Κοιτάζοντας πίσω, νιώθω έκπληκτος με την επιμονή και την υπομονή που είχα και για το πως ανάγκαζα τον εαυτό μου να κάνει πράγματα που βαριόταν αφόρητα.

4. Δεν είχα χρόνο για άλλους ανθρώπους.

Στο πανεπιστήμιο είχα άπειρες ευκαιρίες να καλλιεργήσω το προσωπικό μου δίκτυο γνωριμιών, αλλά ήμουν πολύ απασχολημένος, κάνοντας επανάληψη.

Οι σπουδές και οι σκέψεις μου σχετικά με τις σπουδές έτρωγαν όλο τον χρόνο μου. Δεν υπήρχε καθόλου ελεύθερος χρόνος για προσωπική ζωή ή βόλτες με τους φίλους μου.

Ίσως, η πιο πολύτιμη ευκαιρία που θα έχετε στο πανεπιστήμιο είναι να κάνετε χρήσιμος φίλους. Το πανεπιστήμιο είναι η αφετηρία για την διαμόρφωση νέων σχέσεων και το πεδίο που θα δοκιμάσετε τις κοινωνικές σας δεξιότητες.

Έχω παρατηρήσει ένα περίεργο γεγονός: όλοι εκείνοι που είχαν κοινωνική ζωή στο πανεπιστήμιο τα πάνε πολύ καλά στην ζωή τους τώρα. Μάλιστα, ένας από αυτούς τους συμφοιτητές μου στο πανεπιστήμιο έγινε διευθυντής μιας μεγάλης εταιρίας στα 30 του. Και δεν ήταν αυτό που λέμε υπόδειγμα φοιτητή.

Αν είχα πάλι την ευκαιρία, θα αφιέρωνα περισσότερο χρόνο στο φοιτητικά κινήματα, τις βόλτες και τα πάρτι και λιγότερο στο διάβασμα.

5. Όλες οι δεξιότητες μου για να βγάλω χρήματα αποκτήθηκαν εκτός πανεπιστημίου.

Η αποτελεσματική μάθηση είναι εφικτή μόνο αν υπάρχει γνήσιο ενδιαφέρον.

Δυστυχώς, η σύγχρονη εκπαίδευση σκοτώνει αυτό το ενδιαφέρον, γεμίζοντας το κεφάλι των παιδιών με ένα σωρό θεωρητικές γνώσεις που δεν θα τους χρησιμεύσουν πουθενά στην πραγματική ζωή.

Βλέποντας μια ώρα ντοκιμαντέρ στο Discovery Channel παίρνω περισσότερες πληροφορίες από ότι στα 15 χρόνια σπουδών μου.

Κατάφερα να μάθω Αγγλικά μόνος μου μέσα σε 1.5 χρόνο, χάρη στο γνήσιο ενδιαφέρον μου για την γλώσσα. Και αυτό μετά από 13 χρόνια αναγκαστικής και αντι-παραγωγικής εκμάθησης αγγλικών στο σχολείο και το πανεπιστήμιο.

Η προετοιμασία των άρθρων για το μπλογκ μου με βοήθησε περισσότερο στο να εκφράζω τις σκέψεις μου γραπτά από ότι το γράψιμο στο σχολείο.

Αυτές είναι οι συμβουλές που θα δώσω στα παιδιά μου, όταν ξεκινήσουν το σχολείο:

• Η διαφορά μεταξύ των βαθμών Α και Β είναι τόσο συγκεχυμένη, που δεν θα έχει καμία επίδραση στην ποιότητα της ζωής τους στο μέλλον.
• Οι ικανότητές τους θα τους βοηθήσουν να πληρώσουν τους λογαριασμούς, όχι οι βαθμοί του πανεπιστημίου. Αποκτήστε εμπειρία, όχι βαθμούς.
• Ένα πτυχίο διάσημου πανεπιστημίου δεν σου δίνει πλεονέκτημα στην ζωή, αλλά οι φίλοι με επιρροή σου δίνουν. Δώστε περισσότερη προσοχή στο να γνωρίσετε καινούργιους ανθρώπους και να επικοινωνήσετε. Αυτό είναι το πραγματικό κλειδί που θα σας ανοίξει όλες τις πόρτες.
• Επιμείνετε σε πράγματα που βρίσκετε νόημα. Μην προσπαθήσετε να ανταποκριθείτε στις προσδοκίες άλλων ανθρώπων. Μόνο η ύπαρξη γνήσιου ενδιαφέροντος μπορεί να σας βοηθήσει να πετύχετε σημαντικά επιτεύγματα.