10 λόγοι που η σχέση με τη μητέρα μας είναι μοναδική, άσχετα με την ηλικία μας

Όλοι αγαπάμε τη μαμά μας, άλλοι έχουμε περισσότερη αδυναμία και άλλοι λιγότερη. Η σχέση μαζί της μπορεί να γίνει αρκετά συγκρουσιακή σε διάφορες περιόδους, όπως στην εφηβεία, είτε γενικότερα σε νεανική ηλικία που θέλουμε να ανεξαρτητοποιηθούμε και να καθορίσουμε την δική μας ταυτότητα.

Είναι απόλυτα φυσικό να περάσει μία περίοδος, όπου ο καθένας θέλει να πιστέψει στον εαυτό του, να καθορίσει την δική του ταυτότητα και να σταματήσει (ιδιαίτερα σε μιά κουλτούρα σαν την Ελληνική / Μεσογειακή) να εξαρτάται ή να ελέγχεται από μιά «αυστηρή, δεσποτική και διδακτική» Μητέρα.

Είναι μία φυσιολογική φάση που το άτομο θέλει να αποκτήσει τον έλεγχο της δικής του ζωής και είναι φυσικό να θέλει να στηριχθεί στα πόδια του, στις δικές του δυνάμεις και να απελευθερωθεί από τον έλεγχο ή και καταπίεση της μητρικής φιγούρας. Αυτό είναι θεμιτό και φυσιολογικό και αναμενόμενο. Βέβαια στη σύγχρονη κοινωνία μας τα νεαρά άτομα όλο και περισσότερο κινούνται προς μία τέτοια κατεύθυνση. Από την άλλη μεριά όμως υπάρχουν και ορισμένες φορές, όπου λέμε και το εννοούμε ότι έχουμε ανάγκη τη μητρική φροντίδα, δηλαδή ότι «θέλουμε τη μαμά μας». Ειδικά αυτό συμβαίνει στην Ελληνική και Μεσογειακή κουλτούρα, γιατί κακά τα ψέμματα, όπως λέμε «μάνα είναι μόνο μία»

Να μερικοί λόγοι που επιβεβαιώνουνε την παραπάνω θεωρία.

• Η μάνα σε αποδέχεται έτσι ακριβώς όπως είσαι, άσχετα με τις πράξεις, λόγια και κατορθώματά σου. Ό,τι και αν είσαι, όπως και αν είσαι, η αποδοχή και η Αγάπη της μάνας είναι σταθερή, αδιαμφισβήτητη και δεδομένη.

• Μπορεί να της πεις τα πάντα με οποιοδήποτε τρόπο και στις περισσότερες περιπτώσεις δεν θα σε κρίνει… δεν θα σε καταδικάσει… ή μάλλον μπορεί να σε κρίνει, θα σε γκρινιάξει, θα σου φωνάξει, αλλά η αγάπη και αποδοχή της θα παραμείνει ακλόνητη και σταθερή.

• Η μάνα είναι πάντα αυτή που θα σε ακούσει και θα σε παρηγορήσει ό,τι και αν συμβεί. Μέρες που νιώθεις αληθινά χάλια και θέλεις να σε καταπιεί η γη και νιώθεις ότι κανείς δεν σε αποδέχεται και δεν σε αγαπάει, η μάνα θα είναι πάντα εκεί να σε παρηγορήσει, να νιώσεις άνετα να βάλεις τα κλάματα, να της φωνάξεις, να εκτονωθείς και αυτή είτε είσαι εφτά, δεκαεφτά, τριανταεφτά, σαρανταεφτά, θα είναι εκεί έτοιμη να σου προσφέρει μια αγκαλιά, μια παρηγοριά, γιατί αυτή η μητρική αγκαλιά όλα τα γιατρεύει.

• Όταν αρρωστήσεις η μάνα είναι αυτή που θα σε φροντίσει και παρηγορήσει με μοναδικό τρόπο. Όπως κανένας ιατρός δεν μπορεί. Όταν νιώθεις αληθινά χάλια, δεν βλέπεσαι σωματικά και ψυχικά και δεν θέλεις να δεις ή να σε δει κανένας, όταν νιώθεις ότι χάνες τις δυνάμεις σου και το κουράγιο σου, η μάνα είναι αυτή που θα σε φροντίσει, με τις μοναδικές «σουπίτσες τις», θα σε σκέπάσει, θα σε αγκαλίσει, θα σου δώσει το φάρμακο μόνο με τον τρόπο που αυτή γνωρίζει.

• Όταν χρειάζεσαι πρακτική υποστήριξη, ιδιαίτερα για το νοικοκυριό, η ελληνίδα μάνα θα είναι πάντα εκεί. Θα είναι εκεί να σε φροντίσει για το νοικοκυριό, το φαγητό, τη φροντίδα του σπιτιού και βέβαια για τη φροντίδα των παιδιών. Η ελληνίδα μάνα θα τρέξει και θα σταθεί πάντα δίπλα σου και θα σε καλύψει στις δύσκολες στιγμές αλλάζοντας πάντοτε το δικό της πρόγραμμα για να προσαρμοσθεί στο δικό σου. Θα προσπαθήσει να σε καλύψει με το σπίτι, το παιδί, το νοικοκυριό και τις εξωτερικές δουλειές αν χρειάζεται.

• Η μάνα έχει μια πρακτική και ιδανική λύση για κάθε σου πρόβλημα. Έχει ένα μονιδικό ταλέντο για να επινοεί λύσεις για τα πάντα, όπως π.χ. από το πως βγαίνει ένας λεκές, μέχρι το πως να σου κλείσει ένα πολύ δύσκολο ραντεβού σε κάποιο ιατρό. Δεν διστάζει να κάνει τα πάντα γιατί είναι σημαντικό να νιώθει χρήσιμη και πολύτιμη για το παιδί της.

• Η μάνα ξέρει πάντα πώς να σε παρηγορεί, ακόμα και αν σε «εκνευρίζει ή σε πιέζει», ξέρει τι και πως και πότε θα σου πει κάτι γιατί σε γνωρίζει πιο καλά από κάθε άνθρωπο στον κόσμο. Έχει ένα μοναδικό τρόπο να σου φέρεται γιατί σε αγαπάει και σε αποδέχεται για αυτό που είσαι.

• Η μάνα σου θα σε μαλώσει και θα σε επαναφέρει στην τάξη όταν σου χρειάζεται. Παρόλο που μερικές φορές είναι υπερβολική και μπορεί αυτό να το κάνει σε άκαιρες στιγμές μέσα από το πρίσμα του πανικού και του θυμού, εμείς δεν την «ακούμε» γιατί θέλουμε να της «κόψουμε τον αέρα» και να της τονίσουμε ότι δεν είναι πια αυτή ο αρχηγός και δεν είμαστε εμείς παιδάκια. Αλλά πρέπει να παραδεχτούμε ότι μερικές φορές τα σχόλια και οι παρατηρήσεις της είναι δυστυχώς και ευτυχώς καίριες. Ακόμη και οι πρόεδροι κρατών ακούνε και εμπιστεύονται τις μαμάδες τους.

• Η Αγάπη της μάνας είναι άνευ όρων και θεραπευτική. Η μαμά μας, μας θέλει καλούς, πετυχημένους και ευτυχισμένους. Όμως δεν μας αγαπάει για αυτούς τους λόγους. Μας αγαπάει ό,τι και να γίνει και όποιοι και να είμαστε. Μας αγαπάει γιατί είμαστε εμείς και γιατί αυτή είναι η μαμά μας. Όσο και αν είναι οξύμωρο ακόμα και αν είμαστε κατάδικοι η μάνα θα μας αγαπάει και θα μας στηρίζει, γιατί είναι η μάνα μας. Βλέπει πέρα από την εξωτρική εικόνα το παιδί της και μας θεωρεί πάντα μοναδικούς και υπέροχους. Εδώ βέβαια ισχύει ο μύθος της κουκουβάγιας με το κουκουβαγιάκι και της αρκούδας με το αρκουδάκι. Βέβαια και εμείς αυτό να μη το παίρνουμε πολύ επάνω μας, γιατί η μαμά μας δεν είναι και πολύ αντικειμενική.

• Η μάνα μας έχει τη μοναδική ικανότητα να εμφανίζεται πάντα την κατάλληλη στιγμή σαν απο μηχανής θεός. Να μας καλύπτει σε δύσκολα και εύκολα. Είναι εκεί για εμάς να μας υποστηρίξει, να μας μαγειρέψει, να μας κάνει babysitting, να μας κάνει το νοικοκυριό, να μας χαρτζιλικώσει, να μας μαλώσει, να μας επαναφέρει στη τάξη, να μας δείξει το σωστό. Είναι εκεί σε όλες τις δύσκολες φάσεις μας, προεφηβεία, εφηβεία, μεταεφηβεία. Είτε με τις φωνές μας, είτε με την αδιαφορία μας, παρόλο την αντίδραση μας, η μάνα είναι εκεί. Δεν πτοείται γιατί η κινητήριος δύναμη της είναι η ανιδιοτελής απλόχερη αγάπη που πολλές φορές χρειάζεται μεν οριοθέτηση, αλλά παραμένει η πιό εξευγενισμένη υψηλή μορφή αγάπης.

Τελικά, ας βάζουμε μερικά όρια, αλλά μάνα είναι μόνο μία…