Τοσκάνη, ένας ανοιξιάτικος καμβάς

Τοσκάνη: ανοιξιάτικος καμβάς..

Είναι λες και η Τοσκάνη δημιουργήθηκε για να γιορτάζει την άνοιξη.

Στα αναγεννησιακά palazzi, στους αμπελώνες, στους επιβλητικούς πύργους, στα τραπεζάκια που γεμίζουν ντοπια τυριά κι αλλαντικά και σε μια πρόποση με φλογερό Chianti.

Μοιάζει κλεισμένη στον εαυτό της, αποκομμένη από την υπόλοιπη Ιταλία. Και το γεγονός είναι πως δεν μπορεί να την κατηγορήσει κανείς πως είναι σνομπ.

Είναι απλά πολύ διαφορετική. Ακόμα και στην ίδια την Τοσκάνη, οι πόλεις και τα χωριά δεν μοιάζουν απόλυτα μεταξύ τους.

Αυτή τη φορά αφήνουμε τις μεγάλες πόλεις και κατευθυνόμαστε στις σχεδόν άγνωστες περιοχές βόρεια και νότια της πολυφωτογραφημένης Φλωρεντίας.

Η Lucca, η γενέτειρα του παγκοσμίου φήμης συνθέτη Giacomo Puccini, με τις όμορφες πλατείες, τους μεσαιωνικούς πύργους και τα αναγεννησιακά τείχη που παραμένουν ανέπαφα ως σήμερα.

Το μικροσκοπικό San Gimignano με τους επιβλητικούς 14 πύργους που είναι ορατοί ακόμα και από απόσταση αρκετών χιλιομέτρων αλλά και το διάσημο λευκό κρασί του, το Vernaccia di San Gimignano.

Το Chianti, μια περιοχή-παράδεισος για τους λάτρεις της φύσης, της γαστρονομίας και φυσικά του εξαιρετικού κρασιού.

Η Pistoia που κάποτε φημιζόταν για τις βεντέτες της, αποτελεί σήμερα μια ήσυχη όμορφη πόλη, με τις χαρακτηριστικές επιρροές από τη μεσαιωνική και αναγεννησιακή τέχνη.

Το Πράτο, διάσημο για τη γαστρονομία του με τα περίφημα μπισκότα cantucci αλλά και για το κίνημα του slow food που υποστηρίζουν ένθερμα οι ντόπιοι.