«Τόλμησαν να πουν πως η κόρη μου θυσιάστηκε, στο βωμό ποιου Θεού;» – Συγκλόνισε η Καρυστιανού σε ομιλία της στο Ασκληπιείο
Στην εκδήλωση για τα δύο χρόνια από την τραγωδία στα Τέμπη που πραγματοποιήθηκε το μεσημέρι της Πέμπτης (27/2) στο Ασκληπιείο Βούλας μίλησε η Μαρία Καρυστιανού.
Περιέγραψε το βάρος και την ενοχή που νιώθει για το γεγονός ότι δεν κατάφερε να βοηθήσει το παιδί της στη στιγμή που τη χρειαζόταν περισσότερο. Αμέσως μετά, έκανε λόγο για κρατικό έγκλημα στα Τέμπη και σημείωσε ότι άπαντες πρέπει να προστατεύσουν την κοινωνία «από την κακότητα και την αδικία».
«Τα τελευταία δύο χρόνια και μετά τον άδικο χαμό της κόρης μου αναμετριέμαι καθημερινά με την ενοχή ότι δεν κατάφερα να βοηθήσω το δικό μου παιδί να ζήσει. Δεν κατάφερα να της παρέχω αρκετό οξυγόνο, δεν φρόντισα να αποφύγει την αδιανόητη διαφθορά που της στέρησε τη ζωή και που ακόμα τη βλέπω γύρω μου να απειλεί τη ζωή άλλων. Τόλμησαν να πουν πως θυσιάστηκε. Θυσίες πολιτών στο βωμό ποιου Θεού ακριβώς; Δεν μας είπαν. Του δικού τους Θεού, του χρήματος που υπηρετούν», είπε αρχικά στην ομιλία της στο Ακληπιείο.
«Δυστυχώς χωρίς να το επιλέξουμε εμείς και όλοι εσείς αναλάβαμε να δρούμε για την αποκατάσταση της υγείας μιας ολόκληρης κοινωνίας και είμαστε η πιο αληθινή, δυνατή και ελπιδοφόρα ομάδα που θα μπορούσε να υπάρχει», πρόσθεσε.
«Παρόλο που δεν καταφέραμε να είμαστε δίπλα στα αγαπημένα μας παιδιά όταν εκείνα μας χρειάστηκαν πιο πολύ από ποτέ και αυτό θα είναι μια ανοιχτή πληγή στην ψυχή μας μέχρι την αντάμωση μαζί τους».
«Οι φερόμενοι ως αθώοι δειλιάζουν να αποχωριστούν την ασυλία τους στην οποία απεγνωσμένα και άνανδρα έχουν γαντζωθεί. Οι φερόμενοι ως αθώοι δειλιάζουν να παρουσιαστούν στους φυσικούς δικαστές τους όπως γίνεται με όλους εμάς τους Έλληνες πολίτες».
«Οι φερόμενοι ως αθώοι παρακάμπτουν και καταστρατηγούν με μυστικό και ύπουλο τρόπο τα άρθρα του Συντάγματος που εξασφαλίζουν την ισότητα μεταξύ όλων. Οι φερόμενοι ως αθώοι βαστάνε εμμονικά τους τίτλους τους και αποποιούνται χωρίς επιχειρήματα την όποια ευθύνη. Αυτοπαρουσιάζονται ως άμεμπτοι και άμοιροι ευθυνών. Ντροπή!», είπε, τέλος, η Μαρία Καρυστιανού.
