Τέμπη: Τα κρίσιμα λάθη της τραγωδίας με τους 57 νεκρούς – Ο άπειρος σταθμάρχης, το κλειδί και το μπάζωμα της περιοχής

Τα αίτια της τραγωδίας στα Τέμπη, τη γύμνια του σιδηροδρομικού δικτύου, τις αστοχίες, την ελλιπή εκπαίδευση και τα κρίσιμα λάθη «φωτίζουν» οι εικόνες και τα ηχητικά ντοκουμέντα που έρχονται στη δημοσιότητα.

Νέα ντοκουμέντα που έρχονται να πλαισιώσουν τους γρίφους για τη φονική έκρηξη και το μπάζωμα της περιοχής που εμπόδισε την έρευνα κι έγινε δίχως εισαγγελική παραγγελία, όπως αποκαλύπτεται.

Τρίτη 28 Φεβρουαρίου του 2023 και ώρες πριν τη σύγκρουση των δύο τρένων, στο σταθμαρχείο Λάρισας επικρατεί αναστάτωση. Ο φόρτος εργασίας είναι μεγάλος, το προσωπικό δεν επαρκεί και οι ώρες όπως φαίνεται συμπληρώνονται στο περίπου.

Ο άπειρος σταθμάρχης μένει μόνος λίγο αργότερα και κάνει ένα λάθος που φαίνεται πως επηρέασε την ψυχολογία του. Οδηγεί μια τοπική αμαξοστοιχία σε λάθος αποβάθρα. Οι μηχανοδηγοί και ο υπεύθυνος του Προαστιακού έχουν καταλάβει ότι πρόκειται για ένα λάθος που μόνο ένας αρχάριος θα έκανε και επιδιώκουν να καταγράψουν την απάντηση του σταθμάρχη.

Η τραγωδία με την αμαξοστοιχία 2597 έχει αποφευχθεί, αλλά τα ακόμα πιο δύσκολα βρίσκονται μπροστά για τον άπειρο σταθμάρχη και η κατάληξη θα είναι ολέθρια.

«Δεν θυμάμαι τι έγινε. Εγώ είχα δει στον πίνακα ότι όταν γύρισα τα κλειδιά, αφού μπήκε το 2597, οι λυχνίες ήταν λευκές σταθερά. Αυτό που μπορώ να εικάσω είναι ότι το κλειδί κούμπωσε στιγμιαία και στη συνέχεια ξεκούμπωσε και γύρισα στην παρακαμπτήριο δίχως όμως να αλλάξουν οι λυχνίες στον πίνακα», ανέφερε στην απολογία του ο σταθμάρχης.

Ο σταθμάρχης υποστηρίζει πως οι λυχνίες στον πίνακα που είχε μπροστά του, δεν έδειχναν πως αυτό το κλειδί είχε ξεχαστεί στη διαγώνιο. Το αν λέει αλήθεια, βρίσκεται υπό διερεύνηση.

Το τελευταίο μισάωρο πριν τη μετωπική σύγκρουση τα λάθη είναι σοβαρά και διαδοχικά, από τη στιγμή που το Intercity 62 ξεκινάει από τον σταθμό της Λάρισας για Θεσσαλονίκη.

Στο κλειδί που ήταν γυρισμένο στη διαγώνιο το Intercity 62 αλλάζει σιδηροδρομική τροχιά χωρίς ο σταθμάρχης να έχει δώσει το απαραίτητο υπόδειγμα 1001. Εκείνη τη στιγμή όμως θα έπρεπε και ο μηχανοδηγός που δεν το είχε στα χέρια του, να σταματήσει. Μέχρι να πάρει απάντηση για την αλλαγή κατεύθυνσης.

«Εάν ο μηχανοδηγός μου έλεγε ότι μπήκε στη γραμμή από την άνοδο στην κάθοδο πάλι δεν θα γινόταν τίποτα αυτό το επιβεβαιώνει και ο προϊστάμενος μου. Εάν μου ζητούσε υπόδειγμα 1001 θα σταματούσε η πορεία του τρένου και θα έστελνα τον κλειδούχο να δει τι έχει γίνει απ’ τη στιγμή που εγώ είχα ενδείξεις ότι τα κλειδιά ήταν στην ευθεία», ανέφερε στην απολογία του ο σταθμάρχης.

Παρά το απαρχαιωμένο σύστημα, ο σταθμάρχης Λάρισας μπορεί από τον πίνακα που έχει μπροστά του να βλέπει τη θέση του κάθε τρένου μέχρι το ύψος της 110 Πτέρυγας Μάχης, δηλαδή κι μετά την αλλαγή σιδηροδρομικής τροχιάς. Αν το είχε κάνει θα διαπίστωνε πως το Intercity 62 συνέχιζε για Θεσσαλονίκη αλλά από το ρεύμα καθόδου.

Είναι όμως τα λεπτά που ο άπειρος σταθμάρχης έχει μείνει μόνος στο σταθμαρχείο και δείχνει να τα έχει χαμένα. Οι πιο έμπειροι συνάδελφοι είχαν φύγει και είχαν αφήσει πίσω τον 59χρονο. Όταν το δυστύχημα έγινε γνωστό, οι δύο σταθμάρχες επέστρεψαν και διόρθωσαν με μπλάνκο τις ώρες που αναχώρησαν.

Τα δύο τρένα συγκρούονται μετωπικά και οι κάμερες ασφαλείας καταγράφουν αυτή την πύρινα σφαίρα.

Το Live News από τις πρώτες μέρες, δίνει το λόγο σε ειδικούς. Ο μηχανολόγος, αεροναυπηγός μηχανικός Κώστας Λακαφώσης, κάνει μια επιστημονική ανάλυση, λίγες μόνο μέρες μετά το δυστύχημα που ποτέ μέχρι σήμερα δεν ανασκεύασε.

Το μπάζωμα της περιοχής έρχεται να βάλει ένα πρόσθετο εμπόδιο στη διερεύνηση της εθνικής τραγωδίας.

Τέμπη: «5 έως 7 νεκροί από τη φωτιά» σύμφωνα με το πόρισμα του ΕΟΔΑΣΑΑΜ

Στο πόρισμα του ΕΟΔΑΣΑΑΜ γίνεται λόγος για 5 έως 7 νεκρούς από τη φωτιά, τα αίτια της οποίας ακόμα δεν έχουν αποσαφηνιστεί.

Όταν εκείνη τη νύχτα ο σταθμάρχης Λάρισας άρχισε να συνειδητοποιεί αυτά που είχαν συμβεί, ήταν ήδη πολύ αργά.

Η αλληλουχία λαθών και παραλείψεων έφερε το πιο σοβαρό σιδηροδρομικό δυστύχημα στην ιστορία της χώρας, με την Ελλάδα να θρηνεί, να παρακολουθεί τις δραματικές περιγραφές και τον θρήνο από τους συγγενείς των θυμάτων και δυο χρόνια μετά να μην ξεχνά και να περιμένει ακόμα να μάθει όλη την αλήθεια.