Θαύμα Αγίου Δημήτριου – Αδιάκοπη η προστασία του

Νέα πείνα έπεσε σαν μάστιγα στην Θεσσαλονίκη και σχεδόν σ’ όλη την επικράτεια το 610 μ.Χ. επί αυτοκράτορος Φωκά. Και πάλι ο Αθλοφόρος όμως σώζει την πατρίδα του θαυματουργικώς στέλνοντας
πλοία από πολλές και διάφορες χώρες γεμάτα με ποικίλους καρπούς νωπούς και ξηρούς και με κάθε αγαθό για την διατροφή των ανθρώπων.
Και ενώ πλησιάζε χειμώνας πού μεγάλωνε τον κίνδυνο,
ματαιώθηκε με την επέμβαση τού κοινού προστάτη της χώρας Δημητρίου και η πείνα και όλα τα θλιβερά πού αναμένονταν.

Την κηδεμονία και την άφθονη χάρη τού Μάρτυρος την διηγείται από την προσωπική του εμπειρία ένας από τους υπάρχους της εποχής εκείνης στον συγγραφέα των θαυμάτων αρχιεπίσκοπο Ιωάννη:
Ο Άγιος Δημήτριος εμφανιζόταν στα πλοία πού έπλεαν για τήν Κωνσταντινούπολη, η οποία επίσης υπέφερε από την πείνα, και τούς έδινε εντολή να στρέφονται προς την Θεσσαλονίκη παρουσιάζοντας τον
εαυτό του σαν απεσταλμένο των υπάρχων του Ιλλυρικού. Από την αλλαγή αυτή της πορείας των πλοίων προκλήθηκε μεγάλη ταραχή, διότι δεν είχαν στείλει κανέναν άνθρωπο με το όνομα αυτό, για να ζητήση
βοήθεια.

Εμφανίσθηκε όμως ο Μάρτυρας σε κάποιον πιστό άνδρα, απεσταλμένο τού κόμητος τής Αβύδου στην Χίο, ο όποιος είχε εντολή να επίσπευση την κίνηση των πλοίων προς την Βασιλεύουσα. Τού είπε
λοιπόν να μην αθυμή και οδύρεται, επειδή αυτός πού κάθεται και προσυμφωνεί όλα τα πλοία και τα στέλνει στην Θεσσαλονίκη είναι ο Δημήτριος. Πήγε τότε ο άνθρωπος αυτός στον Ναό του άγιου μάρτυρος
Ισιδώρου πού μαρτύρησε στην Χίο το 250 μ.Χ. και τον παρακάλεσε να τού αποκαλύψη πώς ακριβώς έχουν τα πράγματα. Σαν απάντηση άκουσε από το στόμα των δαιμονιζομένων πού ήταν μέσα στον Ναό
ότι «ο λογχόπληκτος και βιαιοθάνατος Δημήτριος έγύρισε όλα τα πλοία προς την Θεσσαλονίκη». Επειδή όμως ούτε μετά από αυτό διέκρινε την αλήθεια, έγραψε στον γενικό διοικητή του Ιλλυρικού και στον
κόμητα τής Αβύδου τα όσα συνέβαιναν. Ο κόμης έγραψε στον βασιλέα, και αυτός απευθύνθηκε επίσης στους ύπαρχους με επιπληκτικές διαταγές. Προκλήθηκε έτσι γενική σύγχυση, κατά θεία οπωσδήποτε
οικονομία, για να δοξασθή ο Θεός και ο Μάρτυρας Του.

Επειδή τελικά όλοι έμαθαν ότι δεν υπήρχε κανείς Δημήτριος απεσταλμένος των ύπαρχων, οι όποιοι μάλιστα ένορκα το διαβεβαίωσαν αυτό προς όλους, εγνώρισαν όλοι την φιλόστοργη κηδεμονία και
χριστομίμητη φιλανθρωπία τού Μάρτυρος και εδόξασαν τον Θεό πού και αυτή αλλά και πολλές άλλες φορές δια μέσου τού πανενδόξου Δημητρίου έσωσε την πόλη και την περιοχή όλη από τόσους πολλούς
θανάτους.