Θα περάσουμε δύσκολες μέρες, γιατί ο κόσμος δεν εξομολογείται, και αυτοί που εξομολογούνται δεν κάνουν καθαρά εξομολόγηση

Γέροντας της Κοζάνης Αρχιμ. Νεόφυτος Σκαρκαλάς (1917-2005)

Ὁ μακαριστός γέροντας Νεόφυτος (κατά κόσμον Ναούμ Σκαρκαλᾶς), πού ἐκοιμήθη ἐν Κυρίῳ τόν Μάιο τοῦ 2005, ἄφησε μνήμη πολύ ἐναρέτου καί ἁγίου ἀνδρός. Ἐφλέγετο ἀπό διάπυρο ἔρωτα πρός τόν Θεό καί τήν ἁγία Του Ἐκκλησία, τήν ὁποία διηκόνησε μέ πολύ ζῆλο, μέ ὅλη τήν ζωή του..

Ὁ γέροντας δέν εἶχε ἰδιαίτερο χάρισμα λόγου. Ὅμως τά ἁπλᾶ ἀλλά χαριτωμένα λόγια του ὠφελοῦσαν πολύ τούς ἀκροατάς του. Παραθέτουμε ἐνδεικτικῶς κάποια ἀπό αὐτά:

~ Νά μή σταματήσετε τόν ἐκκλησιασμό καί τήν ἐξομολόγησι. Ἀπό τήν Ἐκκλησία βγαίνει ἡ ἁγιότης. Μέσα ἀπό τήν Ἐκκλησία καί τά μυστήριά της δυναμώνει ἡ πίστις μας. Ἐγώ,παιδί μου, ἀπό τό σπίτι στήν Ἐκκλησία καί ἀπό τήν Ἐκκλησία στό σπίτι. Ἔτσι νά κάνῃς καί σύ.

Νά πηγαίνουμε ἀπό τήν νύχτα στήν Ἐκκλησία. Ὅταν τελειώνῃ ὁ ἑξάψαλμος, νά κάνουμε τρεῖς μετάνοιες καί νά ζητοῦμε (νοερῶς) τήν βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Στό «Εὐλογημένη ἡ βασιλεία τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος…» νά λέμε (νοερῶς): «Μέγα τό ὄνομα τῆς Ἁγίας Τριάδος». Νά μή φεύγουμε ἀπό τήν Θ. Λειτουργία πρίν τό «Δι᾿εὐχῶν…» ἐκτός σοβαροῦ λόγου, γιατί μοιάζουμε τόν Ἰούδα. Νά λέμε συχνά: «Ζῆ Κύριος Παντοκράτωρ» καί «Τό ἔλεός σου Κύριε καταδιώξει με πάσας τάς ἡμέρας τῆς ζωῆς μου».

Ἡ προσευχή εἶναι τό Ὀξυγόνο τοῦ Χριστιανοῦ. Ἡ προσευχή εἶναι συνομιλία μέ τόν Θεό. Ὅπως πᾶς, ἄς ποῦμε, στόν Νομάρχη καί λές ἔτσι ἐκεῖνο, ἀλλιῶς τό ἄλλο, ἔτσι νά τά λές καί μέ τόν Θεό. Νά συζητᾷς μαζί Του. Ἀπό τίς 12 τά μεσάνυχτα μέχρι τίς 5 τό πρωί ὁ οὐρανός εἶναι ἀνοιχτός. Τότε ὁ φύλακας Ἄγγελος ἀνεβαίνει στόν Θεό καί ἐμεῖς πρέπει νά εἴμαστε στό σπίτι καί ὄχι ἔξω, γιατί εἶναι ἡ ὥρα πού πολεμᾶ ὁ πονηρός. Τίς ὧρες αὐτές νά κάνουμε προσευχή, παρακλήσεις καί ὅ ,τι ἄλλο μποροῦμε, ὅταν μάλιστα ἔχουμε σοβαρό πρόβλημα καί θέλουμε βοήθεια ἀπό τόν Θεό. Νά Τοῦ μιλᾶμε, ὅπως μιλᾶμε στόν πατέρα μας.

Οἱ προσευχές μας δέν ἀκούγονται πάντοτε, γιατί ὁ Θεός ἔχει γιά κάθε ἄνθρωπο τόν σκοπό του. Ξέρετε γιατί τό πολύ τό Κύριε ἐλέησον τό βαριέται καί ὁ Θεός; Γιατί εἶναι ἄδειο. Τό λέμε χωρίς νόημα. Νά σηκώνεστε νωρίς τό πρωί, γιά νά τακτοποιῆτε τά πνευματικά σας καθήκοντα. Στό νοικοκυριό νά εἶστε παράδειγμα. Νά εἶστε καθαροί ἀλλά ὄχι ἐπίμονοι στά ὑλικά καί στά ἐξωτερικά. Τό βάρος νά τό ρίχνετε στήν μελέτη καί στήν
προσευχή.

Νά διαβάζετε τούς Χαιρετισμούς τῆς Παναγίας μας καί τήν Παράκλησί της. Τήν Κυριακή, τόν Κανόνα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Τήν Δευτέρα, τοῦ Ἁγίου Ἀγγέλου. Τήν Τετάρτη καί Παρασκευή, τοῦ Τιμίου Σταυροῦ. Τό Σάββατο, τῶν Ἁγίων Πάντων. Πέντε ἀρετές σώζουν τόν ἄνθρωπο: Προσευχή, ἐγκράτεια, ἐλεημοσύνη, πτωχεία, μακροθυμία. Προσευχή, συντριβή, ταπείνωσι, ἐξομολόγησι. Θά περάσουμε δύσκολες μέρες, γιατί ὁ κόσμος δέν ἐξομολογεῖται, καί αὐτοί πού ἐξομολογοῦνται δέν κάνουν καθαρά ἐξομολόγησι. Θά χαθῇ ἡ πίστις ἀπό τούς ἀνθρώπους.

Ἔρχονται οἱ ἄνθρωποι καί λένε: Διάβασέ μου μία συγχωρητική εὐχή. Βρέ τί λές; Χωρίς ἐξομολόγησι εὐχή; Τί εἶναι αὐτά; Λένε· αὐτά τά λέει ὁ Νεόφυτος. Ὄχι, δέν τά λέει ὁ Νεόφυτος. Ὁ Χριστός τά λέει.

Νά τηρῆτε τήν νηστεία, νά ἔχετε προσευχή, ἐλεημοσύνη καί νά μή παραμελῆτε τόν κανόνα σας. Ἡ νηστεία εἶναι ἁγιότης. Εἶναι ἡ ἀκρίβεια τῆς πίστεώς μας. Νά ζητᾶτε ἀπό ὅλους συγγνώμη καί νά τήν νιώθετε. Νά ταπεινωνόσαστε.

Ἕνα εἶναι τό μέλημά μας, πῶς θά σωθοῦμε. Μέσον τῆς σωτηρίας μας εἶναι ἡ ταπείνωσις. Γιά νά ἀποκτήσουμε τήν ταπείνωσι νά μή μιλᾶμε, νά μή θυμώνουμε, νά μήν ἀντιμιλοῦμε, νά μήν ἐκδικούμαστε.

από το βιβλίο: «Όσιος Γρηγόριος» – Περίοδος Β’, έτος 2006 (Έκδοση Ι.Μ.Οσίου Γρηγορίου, Άγιον Όρος)