Προσευχή στην Παναγία, των θλιβομένων η χαρά

Υπεραγία Θεοτόκε, Μητέρα του ζώντος Θεού, του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, που δοξάστηκες από τον Υιό σου και Θεό μας με το να κυοφορηθεί από εσένα, ώστε να γίνεις «χώρα του αχωρήτου», δέξου και τη δική μου προσευχή, την απλή και ταπεινή. Δέξου τη δοξολογία μου ως τιμιώτερη από τα Χερουβείμ και ενδοξότερη ασύγκριτα από τα Σεραφείμ, ως ανώτερη από τους αγγέλους και αρχαγγέλους, ως Βασίλισσα του Ουρανού και Δέσποινα – Κυρία του κόσμου, ως η μόνη Θεο-τόκος και Μητέρα του Φωτός.

Δέξου την ευχαριστία μου για τη στοργική αθόρυβη παρουσία σου στη ζωή μου, για τις μεσιτείες σου στον Κύριο, ώστε μέσω των Μητρικών σου παρακλήσεων να αξιωθώ του ελέους Του «εν τω νυν αιώνι και εν τω μέλλοντι».

Δέξου και τη δέησή μου ως αναξίου και αμαρτωλού που ζητά συμπαράσταση και συμπόρευση. Ξέρεις ότι η Χάρις του Θεού έρχεται, εάν ταπεινώσω τον εαυτό μου. Κι η ταπείνωση γεννάται από τη συντριβή της καρδιάς, αλλά και την εμπειρία της αγάπης του μεγάλου Θεού μου. Μάθε μου την ταπείνωση, εσύ που είσαι η ενσάρκωσή της. Μάθε μου τη Θεική αγάπη, εσύ που τη γεύτηκες πάνω απ’ όλους πιο πολύ.

Ακόμα, σε παρακαλώ «Αγνή Παρθένε Μαριάμ, των θλιβομένων η χαρά», χάρισέ μου την πίστη που υπομένει, την υπομονή που ελπίζει, την ελπίδα που χαροποιεί και τη χαρά που γίνεται εμπειρία παρουσίας Χριστού. Μα πάνω απ’ όλα κάνε με να αγαπώ όλο τον κόσμο, αφήνοντας τον εαυτό μου στα χέρια σου και νικώντας τη φιλαυτία, τη ρίζα όλων των παθών.

Γίνε το Φως της ζωής μου, η ζωή της καρδιάς μου, η καρδιά της χαράς μου. Εις αιώνας!