Όταν πεθάνει κάποιος συγγενής πρέπει να φοράμε μαύρα;

Κανονικά εμείς οι Χριστιανοί δεν πρέπει να φοράμε μαύρα λόγω πένθους διότι πως είναι δυνατόν να πενθούμε αφου πιστεύουμε στην Ανάσταση και στη Ζωη μετά Θάνατον.

Τα μαύρα έχουν μείνει από την παράδοση μας και συνεχίζουμε να τα φοράμε ως τιμής ένεκεν για τον νεκρό μας, είναι ένας φόρος τιμής για την μνήμη του.

Οι χήρες λοιπόν δεν χρειάζεται να φοράνε ισοβίως τα μαύρα εκτός βέβαια εάν έτσι το νιώθουν. Γενικά κανείς δεν επιβάλει σε κανέναν τίποτα, αλλά ο καθένας πράτει σύμφωνα με τη συνείδηση του.

Τα μαύρα λοιπόν δεν έχουν σχέση με την Ορθοδοξία, αλλά με τις παραδόσεις.

Αυτό που ισχύει είναι αυτό, που συνιστά ο Απόστολος Παύλος στους χήρους και στις χήρες, δηλαδή να μην ξαναπαντρεύονται, αλλά να μείνουν πιστοί στην/στον χαμένο σύντροφό τους, αφού οι δεσμοί του Γάμου δεν καταλύονται με το θάνατο, αλλά ισχύουν και πέραν αυτού.

Εάν το μαύρο δήλωνε αυτό το πράγμα τότε έχει κάποια σχέση με την Ορθοδοξία, αν και το ρούχο δεν κάνει την εγκράτεια. Για τους υπόλοιπους όμως συγγενείς το μαύρο δεν λέει απολύτως τίποτε.

Μάλιστα το χρώμα του πένθους διαφέρει από λαό σε λαό. Σε άλλους είναι το μαύρο, σε το μωβ, σε άλλους το κίτρινο κλπ.

Καλύτερα είναι ν’ αφήσουμε τους τύπους και ν’ ασχοληθούμε περισσότερο με την ουσία των υποχρεώσεων των εν ζωή απέναντι στους κεκοιμημένους.

Άλλωστε την Ορθοδοξία σημασία έχει η διατήρηση του ΔΟΓΜΑΤΟΣ και όχι εξωτερικά στοιχεία στη λατρεία ή οτιδήποτε άλλο.

Παράδειγμα, στις σλαβικές Ορθόδοξες εκκλησίες υπάρχει το άσπρο ράσο αντί του μαύρου. Το τι θα φορέσει, λοιπόν, ένας ή μια για το πένθος είναι προσωπικό του θέμα και όχι ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟ. Αυτή είναι και η εν Χριστώ ελευθερία στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Δεν υπάρχει ομοιομορφία, αλλά ποικιλία εκτός από το θέμα του δόγματος που εκεί η αποκεκαλυμμένη ΑΛΗΘΕΙΑ δεν διαπραγματεύεται.