Όταν η Κιβωτός έφερε την άνοιξη. Πατέρας Αντώνιος, ένας άξιος ιερέας!

Πωγωνιανή. Το τελευταίο ελληνικό χωριό, πριν από τα σύνορα με την Αλβανία και ένα ακόμη ακριτικό χωριό, που έχει εγκαταλειφθεί εδώ και χρόνια από τους νέους που έψαξαν να βρουν μια καλύτερη ζωή σε αστικά κέντρα ή άλλες χώρες. Όλα έδειχναν ότι η Πωγωνιανή θα είχε την ίδια τύχη με πολλά άλλα συνοριακά χωριά μας, που κείτονται να αργοσβήνουν χωρίς ζωή, χωρίς νέους, χωρίς ελπίδα.

Φαίνεται όμως πως η μοίρα είχε άλλα σχέδια για τον ευλογημένο αυτό τόπο κι έτσι, όταν ο πατέρας Αντώνιος αποφάσισε να ανοίξει εκεί, το παράρτημα της Κιβωτού, πριν από τέσσερα χρόνια, όλα άλλαξαν.

Ο ξενώνας που φτιάχτηκε για τα παιδιά που είχαν ανάγκη από στέγη, φαγητό, εκπαίδευση και αγάπη ήταν το πρώτο βήμα προς την υλοποίηση του οράματος του πατέρα Αντώνιου.

Το σχολείο του χωριού λειτούργησε ξανά γεμίζοντας από τα παιδιά της Κιβωτού που εκτός από τα μαθήματά τους, γνωρίζουν και μαθαίνουν για την αγροτική ζωή.

Οι περισσότεροι ενήλικοι δεν ασχολούνται πια με τον πρωτογενή τομέα και έχουν στραφεί σε άλλες δραστηριότητες στα αστικά κέντρα.

Και όμως, η περιοχή αυτή έχει μεγάλες προοπτικές καθώς έχει παράδοση στη μελισσοκομία, στην τυροκομία και στα παραδοσιακά βότανα και προϊόντα.

Ο πατέρας Αντώνιος θέλοντας να δώσει προοπτική και ευκαιρία στους νέους και στα παιδιά, άρχισε να μετατρέπει το εγκαταλελειμμένο αυτό χωριό, σε ένα πρότυπο οικισμό, που να σφύζει από ζωή και νιάτα.
Ήδη σήμερα, εργάζονται στην Κιβωτό πάνω από 30 νέοι άνθρωποι διαφόρων ειδικοτήτων και έρχονται συνεχώς και άλλοι, που ψάχνουν και βρίσκουν νέους τρόπους για να αναστήσουν το χωριό κάνοντάς το ελκυστικό στο να προσελκυστούν νέοι άνθρωποι που θα το κατοικήσουν.

Όλη η περιοχή αναβαθμίζεται. Σχολεία επισκέπτονται το μέρος για να δουν αυτό τον όμορφο οικισμό, νέες θέσεις εργασίας ανοίγουν για να καλύψουν τις ανάγκες των επισκεπτών, σε διαμονή, φαγητό κλπ.

Τα παιδιά στην Κιβωτό της Πωγωνιανής μαθαίνουν να καλλιεργούν ντομάτες και πιπεριές, να φτιάχνουν μέλι και τυρί και η Πωγωνιανή δείχνει πως η Ελλάδα έχει μέλλον, όσο υπάρχουν άνθρωποι με πίστη στο όραμά τους, χαμόγελο, αγάπη και πολλή εργασία, όπως είναι ο πατέρας Αντώνιος και η σύζυγός του.

Τα παιδιά αυτά, που κάποτε η Κιβωτός και ο πατέρας Αντώνιος παρέλαβαν σε κακή συναισθηματική και ψυχολογική κατάσταση, έχουν πλέον τα κατάλληλα εφόδια για να αλλάξουν τη μοίρα τους αλλά και για να γίνουν με τη σειρά τους παράδειγμα για άλλα παιδιά και νέους ανθρώπους.