Ο «αθόρυβος» απόστολος του Χριστού

Ο ενάρετος βίος του απόστολου Ιάκωβου του Μικρού κέρδισε τον σεβασμό των Ιουδαίων, αλλά δεν τον γλίτωσε από έναν μαρτυρικό θάνατο. Πιστός στα διδάγματα του Θεού και βαθιά θρησκευόμενος απέφυγε τη σχέση με το άλλο φύλο σε όλη του του ζωή και αφοσιώθηκε στην εξάπλωση της χριστιανικής πίστης. Ο μαθητής του Χριστού εξόργισε τους Φαρισαίους και βρήκε τραγικό τέλος περίπου το 62 μ.Χ.

Για τους Καθολικούς, ο Απόστολος Ιάκωβος είναι προστάτης της Ουρουγουάης, των φαρμακοποιών και των πιλοποιών.

Ιάκωβος ο Μικρός
Στην Καινή Διαθήκη, ο Ιάκωβος ο Μικρός αναφέρεται τέσσερις φορές ως ένας από τους 12 μαθητές του Χριστού. Γεννήθηκε στη Γαλικία, ήταν ο γιος του Αλφαίου και της Μαρίας, αδερφής της Παρθένου Μαρίας και έμεινε γνωστός ως Ιάκωβος ο Μικρός ώστε να διακρίνεται από τον Ιάκωβο τον Πρεσβύτερο, επίσης μαθητή του Χριστού.

Ενδέχεται, ωστόσο, να ονομάστηκε έτσι είτε λόγω του μικρού αναστήματός του είτε λόγω του νεαρού της ηλικίας του.

Η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία αποδέχεται ότι ο Ιάκωβος ο Μικρός είναι το ίδιο πρόσωπο που αναφέρεται ως ο «Ιάκωβος, ο αδερφός του Κυρίου». Ο όρος αδερφός στην πραγματικότητα παραπέμπει στη συγγένεια του εξαδέλφου, καθώς η Εκκλησία παραδέχεται το δόγμα της «αιώνιας παρθενίας της Παναγίας».

Στο κατά Μάρκον Ευαγγέλιο, αναφέρεται ότι ο πατέρας του Ματθαίου ονομαζόταν Αλφαίος. Αυτό οδήγησε ορισμένους στο συμπέρασμα ότι ο Ιάκωβος ο Μικρός ήταν αδερφός του Ματθαίου.Ο σεβασμός των Ιουδαίων στον ενάρετο Ιάκωβο

Ο Κλήμης της Αλεξάνδρειας αναφέρει ότι όταν ο Χριστός αναστήθηκε, αποκάλυψε το δώρο της Επιστήμης στον Ιάκωβο τον Μικρό, τον Ιωάννη και τον Πέτρο. Οι τρεις απόστολοι με τη σειρά τους το έδωσαν στους άλλους απόστολους. Ο Επιφάνιος ανέφερε επίσης ότι ο Χριστός κατά την άνοδο του στους ουρανούς συνέστησε την εκκλησία της Ιερουσαλήμ στον Ιάκωβο και ως εκ τούτου, ο Ιάκωβος ο Μικρός έγινε επίσκοπος της πόλης. Γι’ αυτό τον λόγο στο κεφάλι του φορούσε ένα χρυσό έλασμα ως σημάδι επισκοπικής εξουσίας και ως έμβλημα αξιοπρέπειας.

Κατά την περίοδο όπου ο Ιάκωβος ο Μικρός ήταν επίσκοπος, οι Χριστιανοί βρίσκονταν σε διαρκή κίνδυνο και υπέστησαν βίαιες διώξεις. Ωστόσο, η μοναδική αρετή του Ιακώβου του εξασφάλισε τον σεβασμό των Ιουδαίων. Μάλιστα, για τους Ιουδαίους, ο Ιάκωβος έμεινε γνωστός ως Ιάκωβος ο Δίκαιος.

Ο εκκλησιαστικός συγγραφέας, Ηγήσιππος, αναφερόμενος στην αγιότητα του Ιακώβου του Μικρού ανέφερε ότι «Ήταν πάντοτε παρθένος, ένας Ναζωραίος, ένας άνθρωπος ολοκληρωτικά αφοσιωμένος στον Θεό. Ποτέ δεν ξυριζόταν ούτε έκοβε τα μαλλιά του, ποτέ δεν έπινε κρασί ή άλλο ισχυρό ποτό. Ποτέ δεν έτρωγε κανένα ζώο, πέρα από την ιερή του υποχρέωση, το Πάσχα. Ποτέ δεν φορούσε σανδάλια, ούτε ρούχα. Ένδυμά του ήταν ένα μεγάλο κομμάτι λινού υφάσματος. Προσευχόταν τόσες πολλές ώρες, που το δέρμα στο μέτωπό του και τα γόνατα είχε σκληρύνει».

Ο Άγιος Επιφάνιος της Κωνσταντίας, στα γραπτά του, ανέφερε ότι ο Ιάκωβος ο Μικρός σε μια εποχή μεγάλης ξηρασίας σήκωσε τα χέρια του στον ουρανό, προσευχήθηκε και αμέσως άρχισε να βρέχει.

Διδασκαλία του Ευαγγελίου και τραγικός θάνατος

Ο Ιάκωβος ο Μικρός ταξίδεψε στην Παλαιστίνη και στην Αίγυπτο για να διαδώσει τα Ευαγγέλια και το μήνυμα της Χριστιανοσύνης. Οι διδαχές του προσέλκυσαν αρκετό κόσμο και το κίνημα των Φαρισαίων ένιωσε ότι η ιουδαϊκή θρησκεία απειλείται. Παρά τον σεβασμό λοιπόν που απολάμβανε ο Ιάκωβος, κατηγόρησαν τον Ιάκωβο τον Μικρό ότι παραβίασε τους νόμους της Ιερουσαλήμ και του ζήτησαν να απαρνηθεί δημοσίως την πίστη του στον Χριστό.

Ο Ιάκωβος μπροστά στο πλήθος δήλωσε ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο μοναδικός Σωτήρας. Εξαγριωμένοι οι Ιουδαίοι τον καταδίκασαν σε θάνατο δια λιθοβολισμού.

Ακόμη και τη στιγμή του θανάτου του, ο Ιάκωβος ο Μικρός προσευχόταν για να συγχωρεθούν οι θύτες του. Ωστόσο, σύμφωνα με την ορθόδοξη χριστιανική παράδοση, ο Ιάκωβος υπέφερε σταυρικό θάνατο, όπως ο Χριστός. Το σώμα του Ιάκωβου του Μικρού θάφτηκε κοντά στον ναό της Ιερουσαλήμ. Ο επισκοπικός θρόνος του Αγίου Ιακώβου παρουσιάστηκε με σεβασμό στην Ιερουσαλήμ τον 4ο αιώνα. Τα λείψανά του λέγεται ότι μεταφέρθηκαν στην Κωνσταντινούπολη περίπου το έτος 572.

Η Ορθόδοξη Εκκλησία τιμά τη μνήμη του στις 9 Οκτωβρίου και η Αγγλικανική την 1η Μαΐου.