Μήπως είσαι υποκριτής;

Έχουμε έναν θησαυρό και δεν κάνουμε τίποτα όχι μόνο για να τον μάθουμε αλλά και για να τον ζήσουμε και αυτός δεν είναι άλλος από την Ορθόδοξη αλήθεια. Πάμε να δούμε όμως, πόσο υποκριτές είμαστε.

Γεννιόμαστε Ορθόδοξοι Χριστιανοί μέσα δηλαδή στην αληθινή πίστη όπου ο Υιός του Θεού έγινε άνθρωπος ώστε να μας διδάξει της πνευματικές νουθεσίες για την σωτηρία μας και εμείς σφυρίζουμε αδιάφορα.

Δεν ερευνούμε γιατί είμαστε Ορθόδοξοι και τι σημαίνει αυτό. Στην συνέχεια της ζωή μας γινόμαστε άθεοι, δωδεκαθεϊστές ή αιρετικοί έχουμε όμως το βάπτισμα διότι γνωρίζουμε ότι μπας και η Ορθοδοξία είναι η αλήθεια και καλά να έχουμε μια πισινή που λέει ο λαός.
Γιορτάζουμε κοσμικά Χριστούγεννα και Πάσχα.

Πάμε τα Χριστούγεννα στα μπουζούκια ενώ Χριστούγεννα σημαίνει να συναντήσουμε της ωδές για την αναγγελία γέννησης του θεανθρώπου δηλαδή στην εκκλησία αλλά εμείς τα πίνουμε στις πίστες. Το Πάσχα τρώμε σαν τα μοσχάρια την λαμπρή αντί να αναρωτηθούμε ο Ιησούς σταυρώθηκε για μένα αλλά γιατί; Γιατί λεμέ καλά Χριστούγεννα; αναρωτηθήκαμε ποτέ; ή Χριστός Ανέστη; τι σημαίνουν αυτές οι μέρες;

Αρνούμαστε την εκκλησία αλλά όταν το παιδί μας πάθει κάτι τρέχουμε στον παπά να μας κάνει ευχέλαιο ή προσπαθούμε σαν τρελοί να μάθουμε για κάποιον άγιο γέροντα η κάποια προσευχή άγιου για να μας βοηθήσει.

Καλά, δεν διερωτήθηκες ποτέ την ώρα που βλέπεις στην κάσα τον πατέρα σου, την μάνα σου, το παιδί σου, Τι στο καλό γίνεται μετά;
Ανάβεις καντήλι παραφινέλαιου διότι απλά λες ότι δεν πειράζει το ίδιο είναι, χωρίς να γνωρίζεις φυσικά ότι ο Ιησούς προσευχήθηκε στο κήπο των ελαιών. Στο Χριστό προσφέρεις και καις αυτό που τρως. Αυτό σημαίνει θυσία και προσφορά αλλά μπας και γκρεμιστεί ο Χριστός που εσύ έχεις κεντήσει μέσα σου αρνείσαι την αλήθεια.

Δεν μπορείς να κάνεις νηστεία αλλά κάνεις δίαιτα για να πας Μύκονο το καλοκαίρι και μετά έχεις απαίτηση αν υπάρχει Χριστός με τα δικά σου δεδομένα να σε σώσει.
Πας και κοινωνάς ανεξομολόγητος θεωρώντας σαν ημιμαθής και ανόητος ότι αμαρτία είναι μόνο αν πυροβολήσεις άνθρωπο και όχι η σαπίλα του εγωϊσμού και τα πλοκάμια του που έχεις μέσα στην καρδιά σου.
Θεωρείς ότι ο Θεός είναι παντού και μέσα σου Θεοποιώντας τον Εγώ σου και καταδικάζοντας τον εαυτό σου σε απώλεια χωρίς να το συνειδητοποιείς.

Αρνείσαι τον Χριστό αλλά όταν σου μιλήσουν για διάβολο και σατανισμό κάνεις χιλιόμετρα μακριά, γιατί; τι φοβάσαι; αν αρνείσαι τον Χριστό δεν πιστεύεις και στο διάβολο. Τοτε γιατί σε τρομάζει το σκότος και οι δυνάμεις του; μήπως χτυπάει η συνείδηση μέσα σου και το εγώ σου δεν την ακούει;

Κάνεις τον μάγκα ότι Θεός δεν υπάρχει και άλλα τέτοια, αλλά μόλις σου πει ο γιατρός ότι έχεις 6 μήνες ζωής τότε γυρνάς σαν βρεγμένη γάτα πίσω παρακαλώντας τον να σε κρατήσει ακόμα λίγο για να χορτάσεις την αχόρταγη και αμαρτωλή ζωή σου.
Η Ορθοδοξία γεννήθηκε από την ανάσταση του Θεανθρώπου ενώ οι άλλες θρησκείες – αιρέσεις γεννήθηκαν από την ανοησία των ανθρώπων για να χειραγωγήσουν τον εαυτό τους με προϊόν το Θεό.

Αρνείσαι το ευαγγέλιο χωρίς να το έχεις διαβάσει έστω μία φορά αλλά σε κουβέντες περί θρησκείας το παίζεις Ραβίνος Αρχιερέας. Από την άλλη, παίρνεις από το ευαγγέλιο ό,τι σε συμφέρει και το θεωρείς σωστό και ότι δεν σε συμφέρει ή το θεωρείς λάθος, το βαφτίζεις αλλοίωση των γραφών δια μέσου των αιώνων.

Κατηγορείς από τον καναπέ του σπιτιού σου τρώγοντας σουβλάκια τους ιερείς και την εκκλησία σαν Πόντιος Πιλάτος αλλά όποιος πάει να κρίνει εσένα γίνεσαι κέρβερος.
Θεωρείς ότι δεν υπάρχει Ανάσταση, αλλά πηγαίνεις σαν κυρα-Κατίνα να πεις το “Χριστός Ανέστη” και να ντερλικώσεις το αρνί και τα κρασιά στο όνομα του Χριστού αλλά χωρίς Χριστό.

Όταν βλέπεις ή σου γίνεται θαύμα λες ότι έτυχε, χωρίς να δεις την αιτιοκρατία, το γιατί και το πώς πέτυχε. Αλλά από την άλλη το δέχεσαι με χαρά.
Δεν πας να εξομολογηθείς διότι λες ότι το κάνεις μπροστά στις εικόνες, αγνοώντας ότι μια εικόνα δεν μπορεί να μιλήσει και να δώσει την ευχή της συγχώρεσης, ενώ ο πνευματικός μπορεί.

Υπάρχει μια άποψη συνήθως άθεων που αναφέρει ότι “Με βάφτισαν χωρίς να με ρωτήσουν”. Ωραία, τουλάχιστον μάθε γιατί βαφτίστηκες και τι σημαίνει αυτό και μετά μιλάς.
Έχεις έφεση στον αρνητισμό και αυτό φαίνεται από το εξής: Αν δώσεις σε κάποιον 2 βιβλία που το ένα θα έχει τίτλο “Ποιος είναι πραγματικά ο Ιησούς” και το άλλο “Ο Ιησούς δεν υπήρξε” θα επιλέξει το δεύτερο και αυτό διότι δεν έχουμε την ταπείνωση να μάθουμε πρώτα κάτι, τι είναι, ώστε να το αρνηθούμε αλλά ο εγωισμός επιλέγει την οδό του αρνητισμού για να τραφεί και να χορτάσει με αοριστολογίες.

Αγαπητέ αδερφέ μου,
Μήπως βρήκες τον εαυτό σου μέσα στο κείμενο;
Ο αρθρογράφος τον βρήκε και πολλές φορές μάλιστα μέχρι την ημέρα της μετανοίας του. Μήπως ήρθε η μέρα έστω να ερευνήσεις τα πράγματα;

Ο Χριστός χτυπάει την πόρτα της καρδιά σου κάθε λεπτό ενώ εσύ ακούς τις σειρήνες της αμαρτίας και τον αγνοείς. Άκουσε τον. Για ένα πράγμα να είσαι σίγουρος: Μόνο κακό δεν μπορεί να σου κάνει. Αντίθετα θέλει το καλό σου και την σωτηρία σου. Για αυτή την σωτηρία εκατομμύρια των αγίων μαρτύρησαν με χαρά και μάλιστα κάνοντας θαύματα ακόμα και σήμερα.

Μήπως ήρθε η ώρα να δεις και άλλες πλευρές της ύπαρξης και να ερευνήσεις αυτές που αγνοείς ή έχεις ελάχιστη γνώση για αυτήν;
Καλό ταξίδι αδερφέ. Όπως έλεγε και ο Πατέρας Παϊσιος ο ίσιος δρόμος είναι ο ανηφορικός. Εμπρός! ξεκίνα και ο Κύριος θα σε βοηθά…
Αμήν.