Το μικρό εκκλησάκι που βρίσκεται καλά κρυμμένο σε μια απόκρημνη σπηλιά της Σαντορίνης

Το εκκλησάκι των Αγίων 7 Παίδων είναι καλά κρυμμένο στο μικρό κολπίσκο «Μουζακιά» της καλντέρας της Σαντορίνης, και ενοριακά ανήκει στη Οία.

Η πρόσβασή του γίνεται αποκλειστικά δια μέσου θαλάσσης αφού από την στεριά είναι αδύνατο να φθάσει κανείς λόγω των απόκρημνων σημείων της καλντέρας.

Το μικρό εκκλησάκι που βρίσκεται καλά κρυμμένο σε μια απόκρημνη σπηλιά της Σαντορίνης
Το εκκλησάκι αυτό χρονολογείται άνω των 200 ετών και είναι από τα παλαιότερα της Οίας.

Η δε θέση του δεν θεωρείται τυχαία. Η επιλογή της έχει συμβολικό χαρακτήρα, όπως ακριβώς με την σπηλιά που είχαν κρυφτεί οι Άγιοι Εφτά Παίδες στην Έφεσο για να σωθούν από την σφοδρή καταδίωξη των διωγμών.

Εορτάζει στις 4 Αυγούστου, ημερομηνία που τιμάται η Κοίμηση των Αγίων, και ανήμερα της εορτής γίνεται ένα από τα μεγαλύτερα πανηγύρια της Οίας.

Το μικρό εκκλησάκι που βρίσκεται καλά κρυμμένο σε μια απόκρημνη σπηλιά της Σαντορίνης

Ο κόσμος καταφθάνει στην σπηλιά με σημαιοστολισμένα καΐκια και μετά το τέλος της θείας λειτουργίας σερβίρεται φαγητό το οποίο μαγειρεύεται στον όρμο της Αρμένης και μεταφέρεται στο σημείο με βάρκα γιατί το πανηγυρόσπιτο της εκκλησίας είναι μικρό.

Το μικρό εκκλησάκι που βρίσκεται καλά κρυμμένο σε μια απόκρημνη σπηλιά της Σαντορίνης

Μάλιστα τα παλιά χρόνια δεν ήταν λίγοι οι Οιάτες οι οποίοι πήγαιναν από την παραμονή και διανυκτέρευαν στην αμμουδιά της σπηλιάς.

Χρόνια τώρα οι ψαράδες της Οίας όταν ψαρεύουν στην περιοχή, περνούν πάντα από την σπηλιά για να ανάψουν τα καντήλια της και να θυμιάσουν την εικόνα των Αγίων Εφτά Παίδων.

Οι Άγιοι Εφτά Παίδες ήταν Μικρασιάτες άγιοι, συγκεκριμένα από την Έφεσο της Ιωνίας για αυτό και αποκαλούνται «Άγιοι Εφτά Παίδες εν Εφέσω». Τα ονόματα τους ήταν Μαξιμιλιανός, Ιάμβλιχος, Μαρτινιανός, Διονύσιος, Αντωνίνος, Κωνσταντίνος και Εξακουστοδιανός και έζησαν στα χρόνια του αυτοκράτορα Δεκίου (249 – 251 μ.Χ.).

Όταν ξέσπασαν διωγμοί κατά των Χριστιανών, μοίρασαν την περιουσία τους στους πτωχούς, εγκατέλειψαν την πόλη και κρύφτηκαν σε μία σπηλιά μέχρι να τελειώσει ο διωγμός. Όταν αντιλήφθηκαν ότι πλησίαζαν στο καταφύγιό τους, προσευχήθηκαν στο Θεό κατά την διάρκεια της νύχτας να πεθάνουν για να μην πέσουν στα χέρια των διωκτών. Ο Θεός άκουσε τις προσευχές τους και το πρωί κοιμήθηκαν χωρίς να ξυπνήσουν. Όταν ο βασιλιάς ανακάλυψε την κρυψώνα τους και τους βρήκε νεκρούς, διέταξε να σφραγιστεί με μία μεγάλη πέτρα η είσοδος της σπηλιάς.

Μετά από 194 χρόνια (περί το 446 μ.Χ.), επί Θεοδοσίου του Μικρού, εμφανίστηκε στην Έφεσο κάποια αίρεση που δίδασκε κατά της ανάστασης νεκρών. Εκείνη την εποχή, εμφανίστηκε ένα παιδί στην αγορά της Εφέσου και αγόρασε ψωμί με το νόμισμα της εποχής του Δεκίου, γεγονός ανεξήγητο. Ανέκριναν το παιδί, και αυτό ήταν ο Iάμβλιχος που τους οδήγησε στη σπηλιά και βρήκαν ζωντανά και τα υπόλοιπα παιδιά. Ήταν θαύμα Θεού που αποδείκνυε το αληθές της Αναστάσεως των νεκρών.