«Είμαι στο Μοναστήρι που είναι και ο θείος σου, ο πατήρ Δημήτριος, και μ΄ έστειλε να σε κάνω καλά»

Ο μακαριστός αδελφός της Ιεράς Μονής μας του Οσίου Γρηγορίου, πατήρ Δημήτριος Μοναχός Γρηγοριάτης (1976), είχε πολλή αρετή και ήταν τέλειος εργάτης της υπομονής, της υπακοής και της προσευχής.

Είχε στον κόσμο ένα ανηψάκι, το οποίο αρρώστησε βαρειά και μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο. Μόλις το έμαθε ο πατήρ Δημήτριος, επιδόθηκε στην προσευχή.

Έκανε πολλά κομποσχοίνια, παρακαλώντας τον Χριστό και την αγία Αναστασία τη Ρωμαία, προς την οποία έτρεφε μεγάλη ευλάβεια.

Μετά τις εξετάσεις οι γιατροί απεφάνθησαν ότι χρειάζεται χειρουργική επέμβασις, ώρισαν δε και την ημέρα εγχειρήσεως. Τού παιδιού.

Την παραμονή της εγχειρήσεως ο πατήρ Δημήτριος παρεκάλεσε κάποιον ιερέα της Μονής, να τελέση μία θεία Λειτουργία υπέρ ιάσεως του ανηψιού του στο παρεκκλήσι της αγίας Αναστασίας.

Την επομένη ημέρα οι γιατροί έμειναν κατάπληκτοι, όταν διεπίστωσαν ότι το παιδί ήταν τελείως καλά.

Τότε εκείνο είπε ότι στον ύπνο του είδε μία μαυροφόρα γυναίκα, που τον ερώτησε που πονάει.

Όταν αυτό της έδειξε το μέρος, εκείνη άγγιξε με το χέρι της εκεί. Αμέσως σταμάτησε ο πόνος και έγινε τελείως καλά.

Όταν το παιδί την ερώτησε από που είναι, εκείνη απάντησε:

-Είμαι στο Μοναστήρι που είναι και ο θείος σου, ο πατήρ Δημήτριος, και μ΄ έστειλε να σε κάνω καλά. Άλλοτε ο πατήρ Δημήτριος είχε ιδή την αγία Αναστασία οφθαλμοφανώς.

Ήταν σε νεαρή ηλικία, σαν μικρή κοπέλα.

Αποσπάσμα από το βιβλίο: «Αγία Αναστασία η Ρωμαία» -Έκδοσις Ιεράς Μονής Οσίου Γρηγορίου – Άγιον Όρος.