«Αξιώθηκα και έζησα το θαύμα της Γοργοϋπηκόου και με τα τρία μου παιδιά»

«Έχοντες Εικόνα σου την σεπτήν, ανύμφευτε Κόρη ως προπύργιον οχυρόν, προσφεύγομεν ταύτη, καιρώ τω των κινδύνων, και επηρείας πάσης απολυτρούμεθα». Ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης όταν συνέγραψε τον παρακλητικό κανόνα για την Παναγία την Γοργοϋπήκοο φυσικά θα είχε ακούσει και θα είχε δεί αρκετά θαύματα ώστε να τον πλουτίσει τόσο όμορφα.

Ίσως κάποιοι να σκέπτονται πως, μήπως όλα αυτά είναι υπερβολή;
Δεν σταμάτησε «ο ιατρός ο άμισθος» να θαυματουργεί καθημερινά.

Αφήνω την κ. Ελισάβετ από την Θεσσαλονίκη να μας διηγηθεί πως η ίδια έζησε την παρουσία της Παναγίας της Γοργοϋπηκόου στην ζωή της και να μη ξεχνάμε, το θαύμα θέλει τάμα, θέλει θυσία. «Το δώρο θέλει αντίδωρο»!

Ας είναι βοήθεια μας, να προστατεύει την νεολαία μας, και να σκεπάζει την πατρίδα μας .
Γέρων Απολλώ Δοχειαρίτης

«Ονομάζομαι ΕΛΙΣΑΒΕΤ, είμαι 51 χρονών και μητέρα 3 παιδιών.
Αξιώθηκα και έζησα το θαύμα της Γοργοϋπηκόου και με τα τρία μου παιδιά. Ήταν καταστάσεις που με βοήθησαν και εμένα να καλυτερέψω, να αποβάλλω την ματαιοδοξία ,την κενοδοξία, την αυταπάτη του ΤΩΡΑ.

Ο μεγάλος μου γιός στην Α λυκείου την ώρα του διαλλείματος καθότανε με μια παρέα, πέρασαν δίπλα τους και ρίξανε αμπούλα που μυρίζει. Το δικό μου παιδί ήταν ανέκαθεν ζωηρό, αλλά φιλότιμο και έτσι θεωρήθηκε υπεύθυνος και πήρε αποβολή. Ο σύλλογος γονέων και κηδεμόνων έκανε συγκέντρωση επειδή κάποιες μαθήτριες ζαλίστηκαν από την μυρωδιά, με αίτημα να τους διώξουν, χωρίς φυσικά κανένας γονέας να θυμάται τις συμπεριφορές και τα λάθη των δικών τους παιδιών.

Ποια μάνα η ποιος γονέας δεν θα στεναχωρηθεί όταν βιώνει τέτοιες καταστάσεις;

Πέφτεις στα γόνατα, παρακαλάς, κλαίς και ζητάς ότι είναι καλό και ευλογημένο για το παιδί σου, ζητάς να το φωτίσει, να το συγχωρέσει, να το έχει η ΜΑΝΑ ΠΑΝΑΓΙΑ κάτω από την σκέπη της, να μην μας αξιώσει να ζήσουμε κάτι χειρότερο, επειδή αυτές οι ηλικίες είναι επαναστατικές και θεωρούν ότι για όλα έχουν δίκιο.
Το δώρο θέλει αντίδωρο και έπρεπε και εγώ να δώσω κάτι, έτσι θυσίασα αυτό που με άρεζε, το μάταιο, δεν ξαναέβαψα ποτέ τα μαλλιά μου.
Τώρα είναι φοιτητής στο 4 έτος, επιμελής και πάντα φιλότιμος.

Χαλαρώσαμε όμως και έπρεπε να δοκιμαστούμε πάλι, έτσι είναι το σωστό.
Ο δεύτερος γιός μου στην Δευτέρα λυκείου η φιλόλογος τον έβαλε να διαβάσει ένα κείμενο, και όταν έφτασε στο όνομα Αρχίδαμος οι συμμαθητές του γέλασαν και φυσικά δημιουργήθηκε φασαρία, η καθηγήτρια τον θεώρησε υπεύθυνο και τον έστειλε στον Λυκειάρχη.

Πέφτεις πάλι στα γόνατα και παρακαλάς και στο δώρο πρέπει να δώσεις αντίδωρο. Έτσι ορκίστηκα ότι δεν θα ξανά κόψω τα μαλλιά μου.
Είναι φοιτητής στο 2 έτος και η ΜΑΝΑ ΠΑΝΑΓΙΑ οικονόμησε και φέτος στη γιορτή της πήγε στο περιβόλι της και έμεινε 4 μέρες.

Περνούσε όμως ο καιρός και εγώ δεν έλεγα να διορθωθώ. Συνέχιζα να βρίζω, για γυναίκα με εκφράσεις λιμανιού και φυσικά στον πνευματικό μου διάφορες δικαιολογίες, ότι πάντα οι άλλοι έφταιγαν και εγώ έβριζα και πολλές φορές του έλεγα ότι τα λέω χαριτολογώντας.

Ο καλός ΘΕΟΣ όμως οικονόμησε και πριν δύο χρόνια όταν η κόρη μου ήταν στην Α λυκείου έμεινε στην Γεωμετρία. Πάλι παρακαλάς, κλαίς γιατί βλέπεις το παιδί σου να στεναχωριέται και ορκίζεσαι ότι δεν θα ξανά πέσεις στον βούρκο και αντιλαμβάνεσαι το κακούργημα που διαπράττεις, αλλά και την μεγαλοψυχία του ΘΕΟΥ να σε επιτρέπει να κοινωνείς και να περιμένει .

Η πρόνοια όμως του Θεού είναι μεγάλη. Μετά από δύο ημέρες πέρασε νομοσχέδιο από την βουλή και τα δύο μαθήματα, Γεωμετρία και Άλγεβρα έγιναν ένα.
ΔΟΞΑ ΤΩ ΘΕΩ ΧΙΛΙΕΣ ΦΟΡΕΣ που μας αξίωσε και μέσα από αυτά σιγά- σιγά διορθωνόμαστε και δεν μας ξεχνάει, μας θυμίζει την παρουσία του και με τις δοκιμασίες του μας βελτιώνει.

Η ΜΑΝΑ ΠΑΝΑΓΙΑ πάντα να μας χαριτώνει και να μας έχει κάτω από την σκέπη της.»