Η υιοθεσία ενός παιδιού δείχνει μεγαλείο ψυχής.

Οι γονείς είναι το βασικό θεμέλιο για τη δημιουργία μιας οικογένειας. Είναι το άλφα και το ωμέγα στη ζωή των παιδιών. Τα παιδιά αποκτούν τα βασικά αγαθά από τους γονείς από την πρώτη κιόλας στιγμή που έρχονται στον κόσμο. Αγαθά όπως η αγάπη, η στοργή της μητέρας και του πατέρα, δημιουργούν μια σχέση από την οποία ήδη από μικρά θα αισθανθούν τη θαλπωρή της οικογένειας.

Ο ερχομός ενός παιδιού είναι μια δύσκολη υπόθεση. Το να μεγαλώνεις ένα παιδί πάλι δύσκολο είναι. Δύσκολο, γιατί ένα παιδί χρειάζεται πλήρη καθοδήγηση και γερές βάσεις για να μεγαλώσει σωστά. Να γίνει πρώτα καλός άνθρωπος για να μπορέσει να ανταποκριθεί στις συνθήκες και να ζήσει όπως έχει ονειρευτεί.

Το να αποφασίσεις στα γρήγορα να μεγαλώσεις ή να φέρεις ένα παιδί στον κόσμο, δεν είναι λύση. Χρειάζεται ωριμότητα, να συζητήσει το ζευγάρι όλες τις παραμέτρους ώστε να πάρουν από κοινού την απόφαση να αποκτήσουν ένα παιδί. Θα το αναθρέψουν παρέα, θα φροντίσουν να του παρέχουν ό,τι χρειαστεί ώστε να μην του λείψει τίποτα.

Ωστόσο, γονείς δε λέγονται μόνοι οι βιολογικοί, αυτοί δηλαδή που γέννησαν και μεγάλωσαν το παιδί από την ημέρα που ήρθε στον κόσμο. Γονείς λέγονται και οι θετοί γονείς. Είναι εκείνοι που πήραν τη συνειδητή απόφαση να υιοθετήσουν ένα παιδί και να το αναθρέψουν οι ίδιοι. Μπορεί αυτό το παιδί να μην είναι βιολογικά δικό τους και να έχει έρθει από άλλο σώμα, αλλά σημασία έχει που με μεγαλείο ψυχής αυτοί οι άνθρωποι έχουν σκοπό να δώσουν σε αυτό το πλάσμα όλη τους την αγάπη.

Οι βιολογικοί γονείς μπορεί για διάφορους προσωπικούς λόγους να αδυνατούσαν να μεγαλώσουν ένα παιδί. Παρ’ όλα αυτά, μπήκαν στη διαδικασία να κάνουν, χωρίς να σκεφτούν τη σοβαρότητα της ανατροφής του, ούτε τις ευθύνες που αναλάμβαναν. Βιάστηκαν πάνω σε μια παρόρμηση εν ώρα συνεύρεσης και στην ουσία όρισαν την τύχη αυτού του παιδιού, γιατί από τη στιγμή που δεν το ήθελαν το άφησαν σε ένα ορφανοτροφείο.

Κάποια παιδιά μέχρι και σήμερα δεν έχουν γνωρίσει τη μητρική και πατρική στοργή, και αναζητούν κάθε «γιατί» και τους λόγους που οι γονείς τους τα παράτησαν. Αυτά τα παιδιά, όμως, δεν είναι μόνα. Έχουν την τύχη, η ζωή να τους φέρει στην πόρτα τους πραγματικούς γονείς. Γονείς που θα πάρουν τη θλίψη, τον πόνο και τα ερωτήματα εγκατάλειψης και θα τα μετατρέψουν σε μια αγκαλιά άφθονης αγάπης και τρυφερότητας, ακόμα και τη μητρική και πατρική αγάπη που δεν ένιωσαν και πήραν ποτέ. Ακόμα κι αν αυτό σημαίνει πως οι γονείς τους θα είναι θετοί.

Οι θετοί γονείς περνάνε από μια πολύ μεγάλη διαδικασία για να υιοθετήσουν ένα παιδί. Αρχικά, υπάρχουν διάφορες αφορμές που τους οδήγησαν να πάρουν μια τέτοια απόφαση. Μπορεί οι προσπάθειες να αποκτήσουν παιδί να ήταν μάταιες, κάποιοι έχασαν πάνω στη γέννα το νεογέννητο μωρό τους, με αποτέλεσμα μερικές μητέρες λόγω επιπλοκών να μην μπορούσαν να κάνουν άλλα παιδιά, κι άλλοι, ενώ είχαν ήδη παιδιά μπήκαν στη διαδικασία της υιοθεσίας, γιατί τρέφουν μια έμφυτη ανάγκη και θέληση να μεγαλώσουν όσα παιδιά μπορούν σωστά και να τα φροντίσουν προσφέροντάς τους μια οικογένεια και αδέρφια.

Για να πάρουν αυτή την απόφαση και να αναθρέψουν ένα παιδί που δεν είναι δικό τους, χρειάζεται δύναμη και θέληση. Να αγαπήσουν το παιδί από την πρώτη ημέρα που θα γίνει δικό τους. Να του προσφέρουν όσα θα πρόσφεραν στο βιολογικό τους παιδί, να το μεγαλώσουν σωστά με αξίες και να γίνει ένας καλός άνθρωπος γεμάτος αγάπη. Να το ξυπνάνε με μια γλυκιά καλημέρα και να το βάζουν για ύπνο με μια γλυκιά καληνύχτα.

Να λένε «Σ’ αγαπώ παιδί μου» κι ας μην είναι οι πραγματικοί του γονείς. Σε κάθε δυσκολία να είναι δίπλα του και να το στηρίζουν. Όλα αυτά οι θετοί γονείς τα κάνουν σαν να είναι δικό τους παιδί. Δεν ξεχωρίζουν το βιολογικό από το θετό. Δε μετράνε την αγάπη που θα δώσουν σε ένα παιδί που δε γέννησαν, από την αγάπη που θα έδιναν στο βιολογικό τους παιδί. Δε διαφέρει τίποτα γι’ αυτούς γιατί θα του δώσουν απλόχερα τα αγαθά που θα το κάνουν ευτυχισμένο, σε αντίθεση με τους βιολογικούς γονείς του που για τον οποιοδήποτε λόγο κάποτε το άφησαν.

Καλό είναι, λοιπόν, όσοι από απροσεξία έφεραν στον κόσμο ένα παιδί, πριν κάνουν το λάθος να το εγκαταλείψουν μόνο του, ας σκεφτούν πως υπάρχουν εκεί έξω γονείς που δεν μπορούν να κάνουν παιδιά. Τουλάχιστον, ας δώσουν σε αυτούς τους ανθρώπους το προνόμιο να γίνουν γονείς έστω μέσω της υιοθεσίας. Το μόνο σίγουρο είναι πως το παιδί θα είναι ευτυχισμένο μαζί τους.

Ένα μπράβο, λοιπόν, για το μεγαλείο ψυχής που υπάρχει στους θετούς γονείς. Ένα μπράβο γιατί συμπονούν και αγαπάνε αυτά τα παιδιά σαν να είναι δικά τους!

Συντάκτης: Χρύσα Αρώνη Επιμέλεια κειμένου: Μάιρα Τσιρίγκα